Yedinci Nukte
Ramazanın sıyamı dunyada ahiret icin ziraat ve ticaret etmeye gelen nev-i insanın kazancına baktığı cihetteki cok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki:

Ramazan-ı Şerifte sevab-ı a’mÂl, bire bindir. Kur’Ân-ı Hakîm’in, nass-ı hadis ile, her bir harfinin on sevabı var, on hasene sayılır, on meyve-i Cennet getirir. Ramazan-ı Şerifte her bir harfin on değil, bin ve Âyete’l-Kursî gibi Âyetlerin her bir harfi binler ve Ramazan-ı Şerifin Cumalarında daha ziyadedir. Ve Leyle-i Kadir’de otuz bin hasene sayılır.

Evet, her bir harfi otuz bin bÂkî meyveler veren Kur’Ân-ı Hakîm, oyle bir nuranî Şecere-i Tuba hukmune geciyor ki, milyonlarla o bÂkî meyveleri Ramazan-ı Şerifte mu’minlere kazandırır.

İşte, gel, bu kudsî, ebedî, kÂrlı ticarete bak, seyret ve duşun ki, bu hurufatın kıymetini takdir etmeyenler ne derece hadsiz bir hasarette olduğunu anla.

İşte, Ramazan-ı Şerif, Âdeta bir ahiret ticareti icin gayet kÂrlı bir meşher, bir pazardır. Ve uhrevî hÂsılat icin gayet munbit bir zemindir. Ve neşv u nema-i a’mÂl icin bahardaki mÂ-i nisandır. Saltanat-ı rububiyet-i İlÂhiyeye karşı ubudiyet-i beşeriyenin resmigecit yapmasına en parlak, kudsî bir bayram hukmundedir. Ve oyle olduğundan, yemek-icmek gibi nefsin gafletle hayvanî hÂcÂtına ve malÂyani ve hevaperestÂne muştehiyata girmemek icin, orucla mukellef olmuş. Guya muvakkaten hayvaniyetten cıkıp melekiyet vaziyetine veyahut ahiret ticaretine girdiği icin, dunyevî hÂcÂtını muvakkaten bırakmakla, uhrevî bir adam ve tecessuden tezahur etmiş bir ruh vaziyetine girerek, savmı ile Samediyete bir nevi Âyinedarlık etmektir.

Mektubat, Yirmi Dokuzuncu Mektub, İkinci Risale, s. 474

LÛ*GAT*CE:

meşher: Teşhir yeri, sergi.

nass-ı hadis: Hadisin delili.

neşv u nema-i a’mÂl: Amellerin gelişip buyumesi.

Samediyet: Allah’ın hicbir şeye muhtac olmadığı halde her şeyin Kendisine muhtac olması.

savm: Oruc.

sıyam: Oruc.

Şecere-i Tuba: Tuca Ağacı, Cennetteki buyuk bir ağacın adı.

tecessuden: Bedene burunerek.

uhrevî: Ahiretle ilgili, ahiret icin.
__________________