Bu imtihanlar sevaplarını bırakıp gecerler

Aziz, Sıddık, Sarsılmaz, Sıkıntıdan Usanıp Bizlerden Cekilmez Kardeşlerim!

Şimdi maddî, manevî bir sıkıntıdan nefsim sizin hesabınıza beni mahzun eylerken, birden kalbe geldi ki, hem senin, hem buradaki kardeşlerin tek birisiyle yakında goruşmek icin bu zahmet ve meşakkatin başka surette on mislini cekseydiniz yine ucuz olurdu. Hem Nurun takvadarÂne ve riyazetkÂrÂne meşrebi, hem umuma ve en muhtaclara, hatta muarızlara ders vermek mesleği, hem dairesindeki şahs-ı manevîyi konuşturmak icin eski zamanda ehl-i hakikatin senede hic olmazsa bir-iki defa ictimaları ve sohbetleri gibi, Nur Şakirdlerinin de birkac senede en musait olan medrese-i Yusufiyede bir defa toplanmalarının luzumu cihetinde bin sıkıntı ve meşakkat dahi olsa, ehemmiyeti yoktur. Eski hapislerimizde birkac zayıf kardeşlerimizin usanıp daire-i Nuriyeden cekinmeleri onlara pek buyuk bir hasaret oldu ve Nurlar’a hic zarar gelmedi. Onların yerine daha metin, daha muhlis şakirdler meydana cıktılar. Madem dunyanın bu imtihanları gecicidir, cabuk giderler, sevaplarını, meyvelerini bizlere verirler; biz de inayet-i İlÂhiyeye itimad edip, sabır icinde şukretmeliyiz.

Said Nursî

ŞuÂlar, On Dorduncu Şu (Afyon Hapsi mektupları), s. 528
__________________