Şu fakir, garib Nursî ki, “bid’atu’z-zaman” lÂkabıyla musemma olmaya lÂyık iken, haberi olmadan “Bediuzzaman” ile meşhur olan bîcare, tedennî-i milletten ciğeri yanmış gibi feryad u figan ederek, “Ah, ah, ah! VÂ esefÂ!” der ki:
İslÂmiyet’in mağz ve lubbunu terk ederek, kışrına ve zÂhirine vakf-ı nazar ettik ve aldandık. Ve sû-i fehim ve sû-i edeb ile, İslÂmiyet’in hakkını ve mustahak olduğu hurmeti ifa edemedik. TÂ o da bizden nefret ederek, evham ve hayÂlÂtın bulutlarıyla sarılıp tesettur eyledi. Hem de hakkı var. Zira, biz İsrailiyatı usulune ve hikÂyÂtı akaidine ve mecÂzÂtı hakaikına karıştırarak, kıymetini takdir edemedik. O da ceza olarak bizi dunyada te’dib icin, zillet ve sefalet icinde bıraktı. Bizi kurtaracak, yine onun merhametidir.

Oyle ise, ey ihvan-ı Muslimîn! Geliniz, ona tarziye vereceğiz. El birliğiyle dest-i sadÂkati uzatacağız, biat edeceğiz, onun hablu’l-metînine sarılacağız.

Hem de bilÂperva olarak ilÂn ederim: Beni gecmiş asırların efkÂrına karşı mubarezeye heyecan ve şecaate getiren ve yuzer senelerden beri sevku’l-ceyş ile kuvvet bulan hayÂlÂt ve evhamın mudafaasına beni gayrete getiren itikadım ve yakînimdir ki, hak neşv u nem bulacaktır –eğer, cendan toprakta gizlense… Ve taraftar ve multezimleri muzaffer olacaklardır –eğer, cendan zaman ve zeminin merhametsizliğinden, az ve zayıf olsalar…

Hem de itikadımdır ki: İstikbale hukum surecek ve her kıt’asında hÂkim-i mutlak olacak, yalnız hakikat-i İslÂmiyet’tir. Evet, saadet-saray-ı istikbalde tahtnişîn hakaik ve maarif yalnız İslÂmiyet olacaktır, onu fethedecek yalnız odur; emareler gorunuyorlar…

Muhakemat, Mukaddeme, s. 22
__________________