Yusuf suresinde gecen Hz. Yusuf (as)'ın gomleği ile ilgili uc kıssa
Yusuf suresinde "uc gomlek" ifadesi gecmemektedir. Ancak Yusuf (as)'ın gomleği hususunda uc değişik olay Kur'an-ı Kerim'de anlatılmaktadır.
1. Hz. Yusuf (as) kuyuya atıldıktan sonra diğer kardeşleri, gomleğine bir hayvanın kanını surerek babalarına goturmuşlerdir.
Gercekten, Yusuf ile kardeşlerinin kıssalarında, sorup ilgilenenlerin alacakları nice ibretler vardır. Mevcut Tevrata gore Yusufun ruyayı anlatması uzerine babası YÂkub (a.s.) kızıp onu azarlamıştır (Tekvin, 37,10).
Hani onlar, (aralarında şoyle konuşmuşlardı): “Yusuf ile oz kardeşi, babamıza daha sevimli geliyor. Oysa biz daha guclu bir grubuz. Pek belli ki babamız bu işte yanılıyor. Yusufu oldurun yahut onu uzak bir yere atın ki babanızın sevgi ve teveccuhu yalnız size kalsın. Ondan sonra da tovbe ederek salih kimseler olursunuz,
İclerinden biri: “Yusufu oldurmeyin de bir kuyu dibine bırakın. Yolcu kafilelerinden biri onu yitik olarak alıp gotursun. Eğer yapacaksanız boyle yapın! dedi.
(Onlar buna karar verdikten sonra bir gun babalarına varıp
“Sevgili Babamız! dediler, sen neden guvenip de Yusufu bize emanet etmiyorsun. Oysa biz onu cok seviyoruz. Ona samimiyetle bağlıyız. Yarın onu bizimle gonder, gezsin oynasın, biz ona cok iyi sahip cıkarız.Babaları: “Onu goturmeniz beni meraklandırır. Korkarım ki siz farkında olmadan, onu kurt yer. dedi.
Onlar! “Vallahi! dediler, “Biz boylesine guclu bir grup iken onu kurt kapar da yerse, yazıklar olsun bize! Biz ne gune duruyoruz.
Derken kardeşleri onu alıp goturunce ve onu kuyunun dibine bırakma konusunda goruş birliğine varınca, Biz de Yusufa şoyle vahyettik: “Zamanı gelecek, onların hic hatırlarına gelmediği ve seni hic tanımadıkları bir sırada, kendilerine yaptıkları bu işi hatırlatacaksın.
Yatsı vakti, ağlayarak babalarının yanına donup dediler ki: “Sevgili babamız, biz yarışmak uzere bulunduğumuz yerden ayrılırken Yusufu da eşyalarımızın yanında bıraktık. Bir de donduk ki onu kurt yemiş! Şimdi biz doğru da soylesek sen bize inanmayacaksın!
Onlar Yusufun gomleğine sahte kan bulaştırarak getirmişlerdi. Babaları YÂkub: “Hayır! dedi, “nefisleriniz sizi aldatmış, bu işe sevketmiş. Artık bana duşen, umitvar olarak guzelce sabretmektir. Ne diyeyim, sizin bu anlattıklarınız karşısında, Allahtan başka yardım edebilecek hic kimse olamaz!
2. Kadının Hz. Yusufa sahip olmak istemesi ve gomleğini yırtması.
Oteden bir kafile gelmiş, sucularını kuyuya gondermişlerdi. Saka vardı, kovasını sarkıttı. “A mujde! mujde! işte bir civan! dedi. Sucu ile yanındakiler, onu ticaret malı olarak satmak niyetiyle, kafilede olanlara onu bildirmeyip gizlediler. Ama Allah TeÂla, onların ne yapacaklarını pek iyi biliyordu!
Nihayet Mısıra varınca, onu duşuk bir fiyata, bir kac paraya sattılar. Zaten ona pek kıymet bicmiyorlardı.
Mısırda Yusufu satın alan vezir, hanımına: “Ona guzel bak! dedi, “Belki bize faydası dokunur, yahut onu evlat ediniriz! Boylece Yusufun o ulkede yerini sağlamlaştırdık, ona imkÂn verdik ve bu cumleden olarak, ona ruyaların yorumunu oğrettik. Allah TeÂla iradesini yerine getirmekte her zaman mutlak galiptir, fakat insanların coğu bunu bilmezler.
O kemÂl cağına geldiğinde kendisine hukum ve ilim verdik. İşte guzel iş yapanlara biz boyle karşılık veririz.
Derken, bulunduğu evin hanımı, Yusufa sahip olmak istedi ve kapıları kapatarak “Haydi yaklaş bana! dedi. O: “Allaha sığınırım! dedi. “Doğrusu, senin kocan olan benim efendimin cok iyiliğini gordum. Hıyanet ederek zalim olanlar iflah olmazlar.
Doğrusu, hanım ona sahip olmayı iyice aklına koymuş ve buna yeltenmişti de. Eğer Rabbinin burhanını gormeseydi o da kadına meyledecekti. İşte boylece Biz fenalığı ve fuhşu ondan uzaklaştırmak icin burhanımızı gosterdik. Cunku o, Bizim tam ihlasa erdirilmiş kullarımızdandı.
Derken, ikisi de kapıya doğru koşuştular. Kadın, Yusufun gomleğini arkadan yırttı. (Tam bu sırada) kapıda kadının kocasıyla karşılaştılar! Kadın hemen “Senin ailene kotu maksatla yaklaşanın cezası, zindana atılmaktan veya gayet acı bir azaptan başka ne olabilir? dedi.
Yusuf ise: “Asıl o bana sahip olmak istedi dedi. Hanımın akrabalarından biri de şoyle şahitlik etti: “Eğer gomleği onden yırtılmışsa, kadın doğru soylemiştir, delikanlı ise yalancının tekidir. Yok, eğer gomleği arkadan yırtılmışsa o yalan soylemiştir, delikanlı doğru soylemektedir.
Gomleğinin arkadan yırtıldığını gorunce (kocası, eşine
“Anlaşıldı! dedi. “Bu, siz kadınların oyunlarınızdan biri! Gercekten sizin fendiniz pek muthiştir! Yusuf! Sakın bunu kimseye soyleme! Kadın! Sen de gunahından dolayı af dile, cunku sen gunaha girenlerden oldun.Şehirde bir takım kadınlar: “Duydunuz mu dediler, “Vezirin hanımı uşağına gonlunu kaptırmış, ondan kÂm almak istemiş! Sevda ateşi bağrını yakmış. Kadın besbelli cıldırmış! Doğrusu biz bu hali ona yakıştıramıyoruz!
Hanım o kadınların kendisi aleyhindeki bu dedikodularını işitince onları konağına dÂvet etmek uzere dÂvetci gonderdi. Onlar icin dayalı doşeli bir sofra hazırlattı. Sofrada, ikram edilen meyveleri soyup kesmek gayesiyle, her misafir icin bir de bıcak koydurmuştu. Onlar meyvelerini soyup kesmekle meşgul oldukları sırada, beriden de Yusufa: “Cık şimdi onların karşısına! dedi. Kadınlar onu gorunce hayran kaldılar, onun guzelliğine dalıp gittiklerinden, farkında olmadan kendi ellerini kestiler ve: “HÂşÃ‚! Allah icin, bu bir insan olamaz, bu pek kıymetli bir melek! Başka bir şey olamaz! dediler.
Vezirin hanımı: “İşte, beni kınamanıza sebep olan genc! Yemin ederim ki ben ondan kÂm almak istedim, ama o iffetli davrandı. Yine yemin ederim ki kendisine emredeceğim işi yapmaması halinde o mutlaka zindana atılacak, zelil ve perişan olacaktır!
3. Hz. Yusuf'un gomleğini babasına gondermesi
Yusuf: “Siz, dedi, “cahilliğiniz doneminde Yusuf ile kardeşine yaptığınız muameleyi elbette biliyorsunuzdur değil mi?
“Aa! Sen, yoksa sen Yusuf musun? dediler. O da: “Evet ben Yusufum, bu da kardeşim! Gercekten Allah bizi lutfuna mazhar etti. Şu kesindir ki kim Allahı sayıp haramlardan sakınır, itaatlara devam ve imtihanlara sabrederse, Allah da boyle guzel hareket edenlerin mukÂfatını asla zayi etmez.
Kardeşleri de şoyle dediler: “Vallahi de, tallahi de Allah seni bize ustun kılmıştır. Doğrusu bizler suclu idik!
Yusuf şoyle cevap verdi: “Bugun sizi kınayacak, serzenişte bulunacak değilim! Ben hakkımı helÂl ettim Allah da sizi affetsin. Cunku merhamet edenlerin en merhametlisi Odur.
Şu gomleğimi alın babamın yanına varıp onun yuzune suruverin, o zaman gozu acılacaktır. Sonra da butun coluk cocuğunuzla buyurun, yanıma gelin.
Kafile daha Mısırdan ayrılır ayrılmaz, oteden babaları: “Şayet Bunadı demezseniz, doğrusu, ben Yusufun kokusunu alıyorum! dedi.
Oradakiler: “Vallahi, dediler, “sen hÂla, o eski saflığında devam etmektesin.
Mujdeci gelip de gomleği YÂkubun yuzune surunce gozleri acıldı ve: “Ben sizin bilmediklerinizi Allah tarafından vahiy yolu ile bilirim dememiş miydim? dedi.
Evlatları ise şoyle dediler: “Ey bizim şefkatli babamız! Bizim gunahlarımız icin Allahtan mağfiret dile. Doğrusu biz gunahkÂrız
O şoyle cevap verdi: “Sizin icin Rabbimden af dileyeceğim. Gercekten O gafurdur, rahîmdir.
(Prof. Dr. Suat YILDIRIM, Kur'an-ı Hakim ve Meali, Yusuf Suresi)
Alıntıdır