Kanatsız kuşun, sacsız kızın, dilsiz mahzunun şiiri

La
mekan olmak
ruhun hilkatindendir

Devr-i alem icin
tevdi edilen nefesin sazendesi
ve hatta bir mefkurey-i abidesidir

Omur
sanki kumaş gibidir,

Hangi
mananın kadrine
vakfedersen antikalaşan ibret-i amildir

Nefes
niye sağlık
ve afiyet icin esenliktir,

Derde
ram olmuş gonuller
nasıl bir aşkın firkatidir

Nihayetinde
ahdevefa icin gonderilmiştik

Neyi
ne kadar bildik,
kalbin sezgisiyle lahzasında
bekleyen hakikatlere gonul vermiştik

Hani
ozumuzle akitleşmiştik,
hilkatimizle bir butunduk,
aklı ve vicdanı gozmezden geldik

Ne kadar
iradi olarak
samimiyette kaldık,
onun azmiyle cehtin
didarında ki manaya inandık

Mutemadiyen
ruhsatlara mı sarıldık

Gonlumuzu
hangi mihengin
terazisinde tarttık, neden
nizama muhtac nefsi gale almadık

Kim
ne soylerse inandık,
careler adına aklımıza ne gelirse
“inşaallah diye malayanaya daldık

Neden
gerekceleri ihmale aldık,
tilafet ettiğimiz Kitab-ı celili
hakkıyla anlamadık oldukca uzaklaştık


Duşundukce
icim titriyor, kalbim inliyor

Neden
akıl sır bu kadar
duyarsızlığa bir deva zerketmiyor,
şehrine muhtaclığım bilinmiyor

Can cekişen
Kanatsız kuşun, sacsız kızın,
dilsiz mahzunun, akılsız canın
culsuz mahkumun hissiyatı gale alınmıyor

Bin bir
entikalar icinde


Derlenmiş
senaryolar
vaktimizi ihlal ederek,
hakikatten uzaklaştırıyor

Dareyn nedir,
hangi mefkurenin vecdidir

Ruhlar
bu aşkın lisanında
her vakit ayaktalar, curuse
bedenler, sesizleşen ibretli mezarlar

Hangi
nazarlar hic olmez
Aşkın
firkatiyle hasreti sinesinde
demlemez, umitleriyle yatarlar

Ne
kadar ah etsem
anlaşılmaya muhtac
kelimeleri heceleyip gonullere
hasretsem ki hangi gonulde fark atar


Mustafa CİLASUN