Kuran-ı Kerim'deki Secaventler(Duraklar)
Kuranı Kerimdeki Duraklar Nelerdir
Kuranı Kerimde Durak İşaretleri

Kuranı kerimde Belirli yerlerde duraklar vardır..
Kur’an-ı Kerim'de, kelimelerin ustunde ve altında bazı işaretler vardır ki bunlara "secavent(durak)" adı verilir.

Bu işaretler şunlardır:

Mim: Muhakkak durmalıdır. Durmak vÂcib, gecmek haramdır. Durulmayıp gecilirse anlam bozulur.

Tı: Durmak gerekir.

Cim: Gecmek de durmak da cÂizdir fakat durmak daha iyidir.

Ze: Gecmek de durmak da cÂizdir fakat gecmek daha iyidir.

Gaf: Gecmek de durmak da cÂizdir fakat gecmek daha iyidir.

LÂmelif: Durulmaz! Bulunan yerde durulursa, onceki kelime ile birlikte tekrar okunur. Âyet-i kerime sonunda durunca, tekrar edilmez.

Gıf: Durmak daha iyidir.

Sad: Durmakta mahzur yoktur.

Sad-Lam-Ya: Gecmek daha iyidir.

Sad-Lam-Ha: Gecmek de durmak da cÂizdir.

Ayn: Bazı Âyet-i kerimelerin sonunda bulunur. Namazda okunursa bu işaret bulunan yerde rukûya gitmek iyi olur.

Kef: Kezalik demektir. Kendisinden once hangi secavent gecmişse, bu da oyle demektir.

Uc nokta: Bu uc noktanın birisinde durulur. Eğer uzerinde uc nokta bulunan birinci kelimede durulursa, uc nokta olan ikinci kelimede durulmaz. Birinci kelimede durulmamışsa, ikincide durulur. Her ikisinde de durmamak veya her ikisinde de durmak cÂiz değildir. Ornek: Kadr sûresi sonu



Kelime Altında Bulunanlar


asr: Bu kelimenin bulunduğu yerler kısa okunur.

Med: Bu kelimenin bulunduğu yerler uzun okunur.

Sekte: Bu kelimenin yazıldığı yerde, kısa bir zaman nefes alınmadan durulur. Durulmadan gecilirse, anlamı bozulur. Kur’an-ı kerimde dort yerde sekte vardır.

İdgam: Kelimenin yazıldığı gibi değil de, idgam ile okunur. Kelimelerin altında yazılı olan idgam, Kur’an-ı kerimde, yalnız Hud suresi 42. Âyetinde vardır. Burada, (İrkeb me’anÂ) yazılır ise de, (İrkemme’anÂ) okunur.

Sin: Sad harfinin altına yazıldığı yerlerde "sad" harfi "sin" gibi okunur.


İmale:Yalnız Hud suresinin 41. Âyetinde gecer. Mecrah kelimesinin altında imÂle yazar. Buradaki ra harfi, ustunden esreye doğru meyillendirilerek okunur. Mecrih diye okunmaz. Okunuşunu, bilen birisinden oğrenmek gerekir.


Teshil: Kolaylaştırmak demektir. Birbirini takip eden iki hemzeden ikincisi, "elif" ile "he" sesi arasında yumuşak olarak okunur.