Semud Kavmi ve Salih Peygamber
Hz Salih'in Kavminin Dişi Deve İle Denenmesi


Hz. Salih (a.s.)'den bir mucize getirmesini kavmi istedi. Gosterdikleri bir kayadan kendilerine bir devenin cıkarılmasını, teklif etmişlerdi. Bu kaya, Hicr taraflarında, tek başına duran ve el-Katibe denilen bir kaya idi. Bu kayadan, kendileri icin, on aylık gebe ve karnı ac bir deve cıkarılmasını istemişlerdi. Eğer Allah'u Teala, onların bu isteklerine icabet ederse; kendisine iman edip uyacaklarına dair, Hz. Salih(a.s.), kendilerinden soz ve yeminler aldı. Bu hususta yemin edip, Hz. Salih(a.s.)'e soz verdiklerinde; Salih(a.s.), namaza kalkıp Allah'a dua etti. Kaya hareket edip yarıldı ve icinden onların istediği gibi, iki yanında cenini hareket eden, tuylu, karnı boş bir deve cıktı.

İşte o sırada, kavmin başkanı Cunda İbn Amr ve onun emri ile yanındakiler, iman etti. Semud Kavmi'nin eşrafından olanlar, iman etmek istediklerinde; Zuab İbn Amr, putlarının sahibi Hubab ve Sam'ar İbn Celhes, onları engellemişti. Cunda İbn Amr'ın, Şihab İbn Halife adında amcaoğlu vardı. Semud Kavmi'nin eşrafından ve seckinlerinden biriydi. O da iman etmek istemiş ve bu grup kendisini men'edince, o da kendilerine itaat etmişti.

Deve ile doğurmuş olduğu yavrusu; onların arasında bir muddet kaldı. Bir gun kuyularının suyunu iciyor, bir gunde onlara bırakıyordu. Devenin sularını ictiği gun, onlar onun sutunu sağıp iciyorlardı.

Deve o vadilerde dolaşıyor, bir dağ yolundan giriyor ve rahatlamak icin bir diğerinden cıkıyordu. Cunku o, suya doymuş oluyordu. Anlatıldığına gore, korkunc bir yaratılışı ve goz alıcı bir gorunuşu varmış .Onların hayvanlarına uğradığı zaman, hayvanları ondan kacarmış. Boylece onların uzerine zaman uzayıp, Peygamber Hz. Salih (a.s.)'i yalanlamaları şiddetlenince; su her gun kendilerine kalsın diye, onu oldurmeye karar vermişler. Oldurmek uzere hepsinin ittifak ettikleri de soylenir.

Katade der ki: Bana ulaştığına gore; deveyi olduren, razı olup olmadıklarını oğrenmek uzere; hepsini dolaşmıştı. Hatta evlerinde bulunan kadınları ve cocukları dahi dolaşmıştı.

Kavimleri icinde reis durumunda olan kafirler, kabileyi tam anlamıyla saptırmışlar ve onlar da kendilerine uymuştu. Gidip deve'nin sudan donmesi zamanında, onu gozetlemeye başladılar. Kudar, onun yolu uzerindeki bir kayanın altına gizlendi. Deve once Masda'a uğradı. Masda, ona ok atıp bacağının etli yerine isabet ettirdi. Kudar, devenin uzerine kılıcla atılıp dizini kırdı ve deve yere yıkıldı. Deve, yavrusunu sakındırmak uzere bir kere boğurdu. Sonra Kudar, onun goğsune vurup onu boğazladı. Yavrusu kacıp yuksek bir dağa vardı. Oradaki en yuksek kayaya tırmanıp boğurdu. Abdurrezzak'ın,Hasan el-Basri'den rivayetine gore; o,"ey Rabb'im, nerede annem?" demiş. Onun uc kere boğurduğu ve sonra bir kayaya girip icinde kaybolduğu soylenir. En doğrusunu Allah bilir.

Maksadlarını gercekleştirip deveyi boğazlayınca, Hz. Salih (a.s.), durumdan haberdar olmuş, toplu halde bulunurken yanlarına gelmişti. (Salih), deve'yi gorunce ağlamış ve :

"Yurdunuzdan, uc gun daha yararlanın. Bu, yalanlanmayacak bir vaattir."

[HUD (11)/65]

demişti. Deveyi oldurmeleri, carşamba gunu olmuştu. O gunun akşamında, bu dokuz kişi, Hz. Salih'i oldurmeyi kararlaştırmışlar ve şoyle demişlerdi: Şayet Salih doğru sozlu ise; biz ondan once davranalım. Eğer yalancıysa, onu da devesinin yanına gonderelim.

Onlar kararlaştırıp sozleşerek, Allah'ın Rasulu Salih'i oldurmek uzere, geceleyin geldiklerinde: AllahTeala, onların uzerine bir taş gonderdi, bu taş onların başlarını ezdi.

Bekleme gunlerinden ilki olan perşembe gunu; Semud'un yuzleri, Salih (a.s.)'in kendilerine vadettiği gibi sapsarı oldu. İkinci gun olan cuma gunu; yuzleri kıpkırmızı oldu. Faydalanma gunleri olan ucuncu gun Cumartesi idi, yuzleri karardı. Pazar gunune cıktıklarında, hareketsiz kaldılar ve Allah'ın intikamını ve azabını bekleyerek, oturdular. Kendilerine ne yapılacağını, azabın nasıl geleceğini bilmiyorlardı. Guneş doğdu ve gokten uzerlerine bir sayha, altlarından da şiddetli bir sarsıntı geldi. Canları cıktı ve bir saat icinde hepsi helak oldu.

Soylediklerine gore; ismi Kelbe bint es selk olan bir cariye mustesna, onlardan ne kucuk, ne buyuk, ne erkek, ne de dişi hic kimse kurtulamadı. O, Hz. Salih(a.s.)'e şiddetle duşman olan bir kafir idi. Azabın vuku bulduğunu gorur gormez, ayakkabılarını cıkararak, suratle koşmaya başlamış, bir kabileye varıp gorduklerini ve kavminin başına gelenleri, onlara haber vermiş. Sonra onlardan su istemiş ve ictiğinde de olmuş.

Salih (a.s.) ve ona tabi olanlar dışında, Semud zurriyetinden, Ebu Rigal denilen adam dışında hic kimse kalmamış. Azap geldiğinde o, Mekke'de ikamet etmekteymiş ve ona bu musibetten hicbir şey isabet etmemiş. Gunlerden birinde, Harem'den cıktığında, gokten bir taş duşup onu oldurmuş. Bu husustaki Cabir ibn Abdullah hadisi, kıssanın başında gecmişti. Taif 'de oturan Sakif'in babasının, işte bu Ebu Rigal olduğunu soylerler.

Hz. Peygamber (s.a.v.)Ebu Rigal'in kabrine uğramış ve; "bu kimdir biliyor musunuz?" diye sormuş. "Allah ve Rasulu en iyi bilendir" demişler. Bu,"Ebu Rigal'in kabridir. Semud'dan birisidir. Allah'ın Harem'inde idi. Allah'ın Haremi,O'nu Allah 'ın azabıdan korumuştu. Oradan cıkınca, kavminin başına gelen onun da başına geldi ve burada defnolundu. Onunla birlikte altın bir dal da gomulmuştu, buyurdu. Halk onun kabrini kılıclarıyla cabucak kazarak altını aramaya koyuldular ve dalı cıkardılar.

İbn Omer'den rivayete gore; o, şoyle demiştir: "Allah Rasulu (s.a.v.) ile beraber Taif 'e cıkıp, bir kabre uğradığımızda, O'nun şoyle buyurduğunu işittim: "Bu, Ebu Rigal'in kabridir. O, Sakif'in babasıdır. Semud'dan idi. Harem'i Şerif'te idi de, azabdan kurtulmuştu. Harem'den cıktığında, kavmine isabet eden azap, ona da isabet etti ve buraya gomuldu. Onun alameti, onunla birlikte altın bir dalın gomulmuş olmasıdır. Eğer kazarsanız onu bulacaksınız. İnsanlar, acele ile orayı kazdılar ve dalı cıkardılar. Hadisi, Ebu Davud'da, Yahya İbn Main kanalıyla. İbn İshak'dan rivayet etmiştir..

Mufessirlerden bazısının zikrettiğine gore; ummeti helak olan her peygamber, Mekke'nin Haremi'ne gider ve orada ikamet edermiş. En doğrusunu Allah bilir.