Gercek Sevgi Ebedi Sevgili
İnsan neyi severse ona koşar

Kişinin kendisi kÂmil olmadıkca Ravzada bekci, KÂbede muezzin olsa ne fayda! Allahı bilmek kemÂl elde etmekle olur; bekcilikle, muezzinlikle değil. Bizler de Allahı biliyoruz. İman cihetiyle hepimiz ehl-i imanız. Hepimizin imanı birdir, yuz gramı beş yuz gramı olmaz. İman artıp eksilmeyen Rabbanî bir nurdur. İman ettiğini dille ikrar, kalple tasdik eden herkesin imanı birdir. Farkımız kemalÂt derecesindedir.

Padişah da, vezir de, nalbant da kuldur. Ama makamları değişiktir. İmanın hakikatinde de iman edenler birdir, fakat insanların kemÂli, manen olgunlukları birbirlerinden farklı olabilir.

Herkesin ilÂhi beyanlardan nasibi, mubarek makamlardan idraki, Allaha kulluk mertebeleri derece derecedir. Bu durum kalplerin temizliği, nefslerin terbiyesine bağlıdır. Bu hususta gayret gosterip ilerlemek, Allaha yaklaşmak gerekir.

Allaha yaklaşmak icin once tevbe edip sonra istikamet uzere olunur. Ardından “tezhip (nefsi ıslah ile hali guzelleştirme) ve “takrip (yakınlaşma) gelir. Nakşibendiyye yolunda takrip icin usul zikir, hatme, sohbet ve rabıtadır. Bunlar kişiyi yaklaştırır.

“Ya BÂkî entel-bÂkî cumlesi, ameliyat eden cerrah gibi kalbi gunahlardan keser. Bu ameliyatın yapılması gerekir, cunku insan mahiyeti itibariyle her şeye muhabbet duyacak istidatta yaratıldığından kalbi bircok sevgiliyle dolar. Sevgilisi ne kadar coksa derdi de o kadar coktur. Bu sevgililerin de vefası olmaz, hepsi başa dert olup giderler. İnsan kalbi bunun ıstırabını yaşar.

Allahtan gayrı her şey insanı terk eder. İşte gercek aşk da, Onu, hic terk etmeyecek olanı sevmektir. Ne o sevgili son bulur, ne Onu sevmek...

İnsan neyi severse ona koşar. Nakşibendî buyukleri, sahte sevgilerden kurtulup gercek sevgiliye yonelmenin ilacını bulmuşlardır. Cevrelerine toplanan insanlara, Allahın nasip ettiği bu dermanı nasıl kullanacaklarını oğretirler.

Afyon uyuşturup alkol sarhoş ederken, bunun aksine, “bÂkî olan, sonsuz olan yalnız sensin, senden gayrı her şey fani anlamını taşıyan “Ya BÂkî entel-bÂkî cumlesi uyandırır, gerceği, gercek sevgiyi gosterir. Bu mana kalpte ve kanda dolaşırken, insanı gecici, bozulmaya, yok olmaya mahkum sevgililerden kurtarır. Kalbin, haddi sınırı olmayan bir sevme kabiliyeti vardır. Bu kabiliyete uygun sevgilinin de haddinin sınırının olmaması gerekir. Allah TealÂdan başka bu ozelliğe sahip sevgili olmaz.

Nakşibendî yolunun usulunden olan hatme-i hacegÂnı yapan kişi Allaha şoyle der: “Ya Rabbî! Her sevgilim bırakıp gidiyor. Bedenimi sevdim, ihtiyarladı. Karımı sevdim, kocadı. Kızımı sevdim, el aldı. Paramı sevdim, yel aldı. Ya Rabbî, bana ebedi bir sevgili ver.

Şeytan, sevginin Allah TealÂya yonelmemesi icin uğraşır durur. Kalbin başka sevgilerle meşgul olmasını ister. Şeytan boyle uğraşırken Allahın zikri de onu uzaklaştırıp kalbi Allaha yaklaştırır.

Nakşibendiyye yolunun butun gayesi de kalbi şeytanın tasallutundan kurtarmak, yaratılıştaki aslî haline ulaştırmak ve seveni sevdiğine erdirmektir.

İnsanın felahı, kurtuluşu, mutluluğu da ancak sevgilisinin yanında, Onunla birlikte olmadadır.


--------------------------------------------------------------------------------

Mehmet ıldırar
semerkand dergisi