Peygamber efendimizin soyu nereden gelir

Âdem (aleyhisselÂm) dan beri evlÂttan evlÂda gecerek gelen bu nûr İbrÂhim aleyhisselÂma, ondan da oğlu İsmail aleyhisselÂma gecmiştir. Onun da alnında sabah yıldızı gibi parlayan nûr, evlÂtlarından Adnan’a, Ondan da (Me’Âd) ve (NizÂr) a intikal etmiştir. NizÂr doğunca babası Me’Âd, oğlunun alnındaki nûru gorup sevinmiş, buyuk bir ziyafet vererek boyle oğul icin, bu kadar ziyafet az bir şey dediği icin oğlunun adı NizÂr (az birşey) kalmıştır. Bundan sonra da nûr oğuldan oğula intikal ederek asıl sahibi sevgili Peygamberimiz Muhammed aleyhisselÂma ulaştı. Peygamberimizin (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) soyu Adnan’a kadar şoyledir:
Muhammed AleyhisselÂm, Abdullah bin Abdulmuttalib, Abdulmuttalib (Şeybe), HÂşim (Amr), Abdu Menaf (Mugîre), Kuseyy (Zeyd) KilÂb, Murre, KÂ’b, Luveyy, GÂlib, Fihr, MÂlik, Nadr, KinÂne, Huzeyme, Mudrike (Âmir), İlyÂs, Mudar, NizÂr, Me’Âdd, AdnÂn. Peygamberimiz (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) hadîs-i şerîfte şoyle buyurdu: “Ben, Abdullah, Abdulmuttalib, HÂşim, Abdu Menaf, Kuseyy, KilÂb, Murre, KÂ’b, Luveyy, GÂlib, Fihr, MÂlik, Nadr, KinÂne, Huzeyme, Mudrike, İlyÂs, Mudar, NizÂr, Me’Âd, Adnan oğlu Muhammedim. Mensûb olduğum topluluk, ne zaman ikiye ayrılmış ise, Allah beni muhakkak onların en hayırlı olan tarafında bulundurmuştur. Ben cÂhiliyyet, ahlÂksızlıklarından hicbir şey bulaşmaksızın ana ve babamdan meydana geldim. Ben, Âdemden babama ve anneme gelinceye kadar, hep nikÂhlı anne babadan meydana geldim. Ben ana ve baba itibariyle en hayırlınızım.” Başka bir hadîs-i şerîfte de, “Allahu teÂlÂ, İbrÂhimoğullarından İsmail’i secti. İsmailoğullarından KinÂne oğullarını secti. KinÂne oğullarından Kureyşi secti. Kureyşten HÂşim oğullarını secti. HÂşim oğullarından Abdulmuttalib oğullarını secti. Abdulmuttalib oğullarından da beni secti.” buyurdu. Peygamberimiz (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) Kureyş kabilesinin HÂşim oğulları kolundandır. Babam Abdullah’dır. Abdullahın babası Abdulmuttalib, annesi de FÂtım binti Amr’dır. Peygamberimizin (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) dedesi Abdulmuttalib, Mekke’nin hakimi ve Arapların şeref itibariyle en ustun kabilesi olan Kureyş kabilesine mensûbtu. Abdulmuttalib’in alnında Muhammed aleyhisselÂmın nûru parladığından Kureyş kavmi onunla bereketlenirdi. Peygamberimizin (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) dedesi Abdulmuttalib, oğulları arasında en cok Abdullah’ı severdi. Cunku onun alnında Muhammed aleyhisselÂmın nûru parlıyordu. Abdullah babası Adulmuttalib’e şoyle derdi: “Babacığım, her nereye gitsem belimden bir nûr cıkıyor. Sonra toplanıp, başımın ustunde bulut gibi duruyor. Tekrar gelip belime giriyor. Ne zaman bir yere otursam yer bana diyor ki: Ey Abdullah, sana selÂm olsun. Muhammed’in (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) nûru sende emanettir. Ne zaman bir kuru ağac altına otursam, derhal yeşerip bana golge oluyor. Kalkıp gidince de yine kuru oluyor. Ey babacığım bu hal nedir? Abdulmuttalib: Ey oğlum, sana mujdeler olsun ki, insanların ve cinlerin efendisi ve Peygamberi senin sulbunden gelse gerektir, demiştir.