Hz.Davud Kıssası nedir
Davud peygamberin kıssaları

Rasûlullah (s.a.s.) şoyle buyurmuştur: "Allah'u TeÂl ya en sevimli oruc, DÂvûd (a.s.)'ın orucudur. O, bir gun oruc tutar, bir gun iftar ederdi. Allah'a en sevimli namaz da DÂvûd namazı idi. O, her gecenin yarısında uyur. Ucte birinde (nafile) namaz kılardı. Altıda birinde de yine uyurdu." (Muslim, Siyam, 183; NesÂî, Siyam, 69).


Hz. DAVUD (a.s.)

Kur'Ân-ı Kerim'de adı gecen İsrailoğulları peygamberlerinden biri.

Yahuda kabilesinden İsa (Yasa)'nın sekizinci oğludur.

İnsanoğlu yoldan cıkıp da bataklığa duştukce, yuce Allah, onlara peygamberler gondermiştir. Onlar bu peygamberler vasıtasıyla uyarılmıştır. İsrailoğullarına da peygamberler gonderilmiştir. Onlar, umumiyetle bu peygamberlere isyan hatta ihanet etmişlerdir.

Hz. Musa'nın vefatından sonra, yine İsrailoğulları isyanın karanlığına daldılar. Azgınlık yaparak Hz. Musa'nın Allah'tan getirdiği akîdeyi terk etmeye başladılar. CenÂb-ı Allah, onların uzerlerine başka bir kabîleyi musallat etti.

Hz. Musa'nın vefatından sonra İsrailoğullarının idaresi Yuşa'ya kaldı. İsrailoğullarını colden cıkararak onları dedelerinin ulkesine yerleştirdi. Bu ulke, Hz. Yakub'un yaşadığı Ken'an bolgesi olup, İsrailoğulları icin mukaddes ulke sayılır.

İsrailoğulları Hz. Musa'nın vefatından sonra Filistin cevresine yerleşmiş bulunan AmÂlika Kabilesi ile karşı karşıya geldiler. İsrailoğulları AmÂlika ile yaptıkları bir savaştan mağlup cıktılar. Kendilerini toparlayarak yeniden bu duşman ile carpışmak istediler. Yuce Rabbimiz onların bu durumunu şoylece anlatmaktadır: "İsrailoğullarından bir cemaat Musa'dan sonra peygamberlerine: "Bize bir hukumdar gonder ki, Allah yolunda savaşalım" dediler. Peygamber. "Size muharebe farz olunursa korkarım ki, savaşmazsınız" dedi. Onlar: "-Nicin Allah yolunda savaşmayalım? Yurdumuzdan ve evlatlarımızın yanından cıkarıldık" dediler. Onlara farz kılındığında, birazı mustesna olmak uzere, savaştan yuz cevirdiler. " (el-Bakara, 2/246)

"Peygamberleri onlara: Allah, TeÂl size hukumdar olarak gonderdi dediğinde, onlar: O, bize nasıl hukumdar olur? Biz hukumdarlığa ondan daha layıkız. Onun malı da cok değildir. dediler. Peygamber. "Allah onu, sizin uzerinize namaz kıldı. Ona ilimde ve cisimde fazlalık (ustunluk) verdi. Allah, mulku dilediğine verir. " (el-Bakara, 2/247).

İsrailoğulları tarafından kutsal kabul edilen bir sandık vardı. Kur'Ân-ı Kerim'de bu sandığa "TÂbût"* adı verilmektedir. AmÂlikalılarla yapılan savaş sonucunda bu sandık CÂlût (Golyat)'ın eline gecmişti. İsrailoğulları bunun acısını duyuyorlar, fakat TÂlût'un da hukumdarlığına itiraz etmekten geri kalmıyorlardı.

"Peygamberleri onlara şoyle dedi: Onun hukumdarlığına alamet; size, icinde Rabbiniz tarafından sekînet ve Musa ailesi ile Harun ailesinin mirası bulunan TÂbût'u meleklerin yuklenip getirmesidir. Eğer siz iman edenlerdenseniz, bunda sizin icin ibret ve mûcize vardır. " (el-Bakara, 2/248). TÂbût'un İsrailoğullarının eline gecmesi onları yureklendirdi. Yeniden toparlanarak AmÂlika kabilesi uzerine yuruduler. TÂlût, İsrailoğullarına oğutte bulundu. Onlara şoylece seslendi: "Allahu TeÂl sizi bir nehir ile imtihan ediyor. O nehirden icen benden değildir. Ondan eli ile ancak bir avuc icen bendendir" dedi. Onların pek azı mustesna, diğerleri icti. TÂlût ile iman edenler nehri gectiklerinde: Bugun CÂlût ve askerlerine karşı duracak takat bizde yoktur dediler. Allah'a kavuşacaklarını bilenler. Nice az bir topluluk vardır ki, Allah'ın izni ile daha cok olana galip gelmiştir. Allah, sabredenlerle beraberdir. ' dediler. " (el-Bakara, 2/249)

AmÂlika ordularının başında CÂlût (Golyat) bulunuyordu. CÂlut'un ordusuyla karşı karşıya gelen mumin kitle şoyle dua etti: "Ya RÂb, uzerinize sabır ve sebat ihsan eyle, ayaklarımızı sabit kıl ve kÂfir kavme karşı bize yardım et. " (el-Bakara, 2/250)

TÂlût'un ordusunda DÂvûd (a.s.) bulunuyordu. DÂvûd (a.s.), Hz. Yakub'un neslinden idi. İsrailoğullarından olan DÂvûd, daha kucuk yaşta bir delikanlı iken, hak davanın amansız duşmanı, zorba ve guclu ordulara sahip olan CÂlût ile yaptığı mucadeleyi kazanmış ve bu savaşta CÂlût'u sapan taşıyla oldurmuştu. Bu olayda Allah'a tevekkul eden muminlerin zalimleri nasıl yendiği gosterilmektedir.

CÂlût, zalim zengin ve korkunc bir hukumdardı. Onun acıkca belli olan buyuk ustunluğu vardı. Fakat Allahu TeÂlÂ, o zaman işlerin yalnız zahiriyle meydana gelmeyip, gercek anlamıyla vukû bulduğunu gostermek istedi. İşlerin hakikatini sadece O bilir. Her şeyin olcusu yalnız O'nun elindedir. Aslında insanlara guclu gorunenin zayıf, zayıf gorunenin de Allah'ın yardımıyla guclu olduğu olcusu Allahu TeÂlÂ'ya aittir. İnsanlar ise vazifelerini yerine getirmek, Allah'u TeÂlÂ' ya verdikleri ahitlerini ifa etmekle yukumludurler. Bundan sonra Allah'ın istediği şeyler istediği şekilde olur. İnsanlara, kendilerini korkutan zÂlimlerin zayıf, cok zayıf olduklarını, Allah onların olmesini istediği zaman kucucuk delikanlıların bile mağlup edebileceğini gostermek icin bu zalim diktatorun olumunu, daha genc bir bir delikanlı iken Hz. DÂvûd'un eline verdi. Burada Allah'u TeÂlÂ'nın tahakkukunu istediği gizli başka hikmetler de vardı. Allah, TÂlût'dan sonra mulku Hz. DÂvûd'un almasını ve onun yerine oğlu Suleyman (a.s.)'ı varis kılmayı istedi. Bu sebeple Hz. DÂvûd (a.s.)'ın gucu, CÂlût'u oldurmesiyle gosterilmiş oluyordu.

"Allah'ın izniyle, onları hemen hezimete uğrattılar. DÂvûd da CÂlût'u oldurdu. Allah ona mulk ve hikmet verdi. Dilemekte olduğu şeylerden de ona oğretti." (el-Bakara, 2/251).

CÂlût'un oldurulmesiyle AmÂlikalılar bozguna uğradılar, darmadağın oldular. Bu olaydan sonra halk, Hz. DÂvûd (a.s.)'a daha cok sevgi ve saygı gostermeye başladı.

TÂlût'un olumunden sonra yerine DÂvûd (a.s.) gecti. Ona hem yonetim, hem peygamberlik verildi; "...DÂvûd'a dağları ve kuşları boyun eğdirdik. Onunla beraber tesbih ediyorlardı. Biz (bunları) yaparız." "Ona, sizi savaşın Şiddetinden korumak icin zırh yapmayı oğretmiştik. Ama siz, şukrediyor musunuz ki?" (el-Enbiya, 21/78, 80)

"Andolsun DÂvûd'a tarafımızdan bir ustunluk verdik. Ey dağlar, onunla beraber tesbih edin ve ey kuşlar (siz de). Ve ona demiri yumuşattık.", "Geniş zırhlar yap, dokumasını olculu yap ve (hepiniz) iyi işler yapın. Cunku ben, yaptıklarınızı gormekteyim. diye vahyettik." (Sebe, 34/10-11). Hz. DÂvûd (a.s.) hakkında Kur'Ân-ı Kerim'den gelen rivÂyetler; DÂvûd'un cok guzel bir sesi olduğunu, kendisine verilen Zebur'u okumaya başlayınca, dağların ve kuşların onu dinlemek uzere etrafında toplandıklarını bildirmektedir. Zebur dort buyuk semÂvî kitaptan birisi olup, yuzelli sûreden ibarettir. Bu kitap, şer'î hukumleri taşımadığı icin Hz. DÂvûd, Hz. Musa'nın şerîatı ile hukmetmiştir.

Yahudi kaynaklarında Hz. DÂvûd'un, Mizmar denen bir musiki Âleti caldığı kayıtlıdır. Kur'Ân'da da: "(Her taraftan) gelen kuşlar da ona icabet ederler, hepsi onun nağmesine katılırlardı ", "Onun mulkunu kuvvetlendirmiştik. Kendisine hikmet ve acık konuşma, guzel konuşma vermiştik. " (Sad, 38/19-20) buyuran Allah, aynı sûrenin 21. Âyetinde, Hz. DÂvûd (a.s.) zamanında olan bir hÂdiseyi de, Hz. Muhammed (s.a.s.)'e şoyle haber vermiştir: "DÂvûd'un yanına gelmişlerdi de, onlardan korkmuştu. Korkma dediler, Biz, iki davacıyız. Birimiz otekinin hakkına saldırdı. Şimdi sen aramızda hak ile hukmet. Zulmetme. Bizi yolun ortasına (adalete) gotur. " (Sad, 38/22)

Kur'Ân'da anlatıldığına gore bunlar iki kardeştiler. Birisinin doksandokuz koyunu, otekinin bir tek koyunu vardı. Boyle iken doksandokuz koyunu olan oteki kardeşinin tek koyununu ister, aralarında tartışma cıkar. Tek koyunu olanı bu tartışmayı kaybeder. Hz. DÂvûd (a.s.)'a muracaat ederler. O, davacı olanlardan birini dinler, otekini dinlemeden hukmunu verir. Bunu da Allah'u TeÂlÂ'nın kendisini imtihanı sanır. Ancak bu yaptığı hareket sebebiyle Allah'dan mağfiret dileyip secdeye kapanır, tovbe eder. Allah, onu affettiğini bildirir ve ona şu vahyi indirir: "Ey DÂvud, biz seni yeryuzunde (senden oncekilerin yerine) hukumdar yaptık. İnsanlar arasında adaletle hukmet, keyfine uyma. Sonra seni Allah yolundan saptırır. Allah'ın yolundan sapanlara, Allah'ın hesap gununu unuttuklarından dolayı, cetin bir azap vardır. " (Sad, 38/26)

İsrailoğulları, Hz. DÂvûd zamanında en parlak donemlerini yaşamışlardır. DÂvûd (a.s.) Kudus'u fethetmiş, kendisine başkent yapmıştı.

Hz. DÂvûd, hem hukumdar, hem peygamberdi. Bir nimet olarak bu iki ozellik ona verilmişti. O, İsrailoğullarını kırk yıl yonetti ve Rabbine kavuştu. Hz. DÂvud (a.s.)'ın yerine oğlu Hz. Suleyman (a.s.) gecti ve ona da peygamberlik geldi. Hz. DÂvûd, bir gun oruc tutar, bir gun yerdi.

Abdullah b. Amr'dan rivÂyetle, Abdullah, her gun gunduzleri oruc tutar, geceleri de (nÂfile) namaz kılardı. Onun bu durumu Rasûlullah'a bildirildiğinde Hz. Peygamber onu cağırdı ve şoyle buyurdu: "Bir gun oruc tut, bir gun iftar et. İşte bu DÂvûd (a.s.)'ın orucudur."



alıntıdır