Peygamber (s.a.v) Faziletleri


Muhammed aleyhisselÂmın faziletlerini bildiren yuzlerce kitap vardır. Fazilet, ustunluk demektir. Ustunluklerinden sekseniki adedi aşağıda bildirilmiştir:
1- Mahlûklar icinde ilk olarak Muhammed aleyhisselÂmın ruhu yaratılmıştır.

2- Allahu teÂlÂ, onun ismini Arşa, Cennetlere ve yedi kat goklere yazmıştır.

3- HindistÂnda yetişen bir gulun yapraklarında (LÂ ilÂhe illallah Muhammedun resûlullah) yazılıdır.

4- Basra şehrine yakın bir nehirde tutulan balığın sağ tarafında Allah, sol tarafında

Muhammed yazılı gorulmuştur. Bunlara benzeyen vak’alar coktur.

5- Muhammed aleyhisselÂmın ismini soylemekten başka vazifesi olmayan melekler vardır.

6- Meleklerin hazret-i Âdeme karşı secde etmeleri icin emir olunması, alnında Muhammed aleyhisselÂmın nûru bulunduğu icin idi.

7- Adem aleyhisselÂm zamanında namaz icin okunan ezanda, hazreti Muhammedin (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) ismi de soylenirdi.

8- Allahu teÂl butun Peygamberlere emir etti ki, Muhammed aleyhisselÂm sizin zamanınızda Peygamber olursa, ona imÂn etmeleri icin ummetlerinize de emrediniz!

9- Tevratta, İncilde ve Zeburda Muhammed aleyhisselÂmın ve dort halifesinin ve eshabından ve ummetinden bazılarının isimleri bildirilmiş ve medh olunmuşlardır. Allahu teÂlÂ, kendinin Mahmûd isminden Muhammed kelimesini cıkararak Habîbine isim koymuştur. Allahu teÂlÂ, kendi isimlerinden Raûf ve Rahîm isimlerini Habîbine de vermiştir.

10- Dunyaya geldiği zaman, melekler tarafından sunnet edilmiştir.

11- Dunyaya geleceği zaman, cok buyuk alÂmetler gorulmuştur. Tarih ve mevlid kitaplarında yazılıdır.

12- Dunyaya gelince, şeytanlar goke cıkamaz, meleklerden haber calamaz oldular.

13- Dunyaya geldiği zaman, yeryuzundeki butun putlar, tapınılan heykeller yuzustu devrildiler.

14- Beşiğini melekler sallardı.

15- Beşikte iken gokdeki ay ile konuşurdu. MubÂrek parmağı ile işaret ettiği tarafa meyl ederdi.

16- Beşikte iken konuşmağa başladı.

17- Cocuk iken, acıklarda gezerken, başı hizasında bir bulut da birlikde hareket ederek golge yapardı. Bu hÂl, Peygamberliği başlayıncaya kadar devam etti.

18- Uc yaşında iken ve kırk yaşında Peygamberliği bildirildiği vakit ve elliiki yaşında mi’rÂca goturulurken, melekler goğsunu yardı. Cennetten getirdikleri leğen icinde Cennet suyu ile kalbini yıkadılar.

19- Her Peygamberin sağ eli ustunde nubuvvet muhru vardı. Muhammed aleyhisselÂmın ise, sol kurekteki deri uzerinde kalbi hizasında idi. CebrÂil aleyhisselÂm kalbini yıkayıp, goğsunu kapadığı zaman Cennetten getirdiği muhur ile sırtını muhurlemişti.

20- Onunden gorduğu gibi, arkasından da gorurdu.

21- Aydınlıkta gorduğu gibi, karanlıkta da gorurdu.

22- Tukuruğu acı suları tatlı yaptı. Hastalara şif verdi. Bebeklere sut gibi gıda oldu.

23- Gozleri uyurken, kalbi uyanık olurdu. Butun Peygamberler de boyle idi.

24- Omrunde hic esnemedi. Butun Peygamberler de boyle idi.

25- Teri gul gibi guzel kokardı. Bir fakir kimse, kızını evlendirirken, kendisinden yardım istemişti. O Ânda verecek şeyi yoktu. Kucuk bir şişeye terinden koyup verdi. O kız, yuzune, başına surunce, evi misk gibi kokardı. Evi (guzel kokulu ev) adı ile meşhûr oldu.

26- Orta boylu olduğu halde, uzun kimselerin yanında iken, onlardan yuksek gorunurdu.

27- Guneş ve ay ışığında yuruyunce, golgesi yere duşmezdi.

28- Bedenine ve elbisesine sinek, sivri sinek ve başka bocekler konmazdı.

29- Camaşırlarını ne kadar cok giyse, hic kirlenmezlerdi.

30- Her yuruduğu zaman, arkasından melekler gelirdi. Bunun icin, EshÂbını onden yurutur, arkamı meleklere bırakın derdi.

31- Taş ustune başınca, taşta ayağının izi kalırdı. Kum ustunde giderken hic iz bırakmazdı. Acıkta abdest bozduğu zaman, yer yarılıp bevl ve benzerleri toprak icinde kalırdı. Oradan etrafa guzel kokular yayılırdı. Butun Peygamberler de boyle idi.

32- Hacamat kanından icenler oldu. Bunu işitince, (Cehennem ateşi onu yakmaz) buyurdu.

33- Buyuk bir mu’cizesi de, mi’rÂca goturulmesidir. Burak denilen Cennet hayvanı ile Mekke’den Kuduse goturuldu. Oradan goklere ve Arşa goturuldu. Kendisine acaip şeyler gosterildi. Allahu teÂlÂyı baş gozu ile gordu. Bir Ânda tekrar evine getirildi. Mi’rÂc mu’cizesi başka hicbir Peygambere yerilmedi.

34- İnsanlar ve melekler icinde en cok ilim Ona verildi. Ummî olduğu halde, yani kimseden birşey oğrenmemiş iken, Allahu teÂl ona her şeyi bildirmiştir. Âdem aleyhisselÂma her şeyin ismi bildirildiği gibi, Ona her şeyin ismi ve ilmi bildirilmiştir.

35- Ummetinin isimleri, cisimleri ve aralarında olacak şeylerin hepsi kendisine bildirildi.

36- Aklı, butun insanların aklından daha coktur.

37- İnsanlarda bulunabilecek butun iyi huyların hepsi ona ihsan olundu. Buyuk şair Omer İbnil FÂrıda (Resûlullahı nicin medhetmedin) dediklerinde, Onu medhetmeğe gucum yetmeyeceğini anladım. Onu medhedecek kelime bulamadım demiştir.

38- Kelime-i şehÂdette, ezanda, ikÂmetde, namazdaki teşehhudde, bircok duÂlarda, bazı ibÂdetlerde ve hutbelerde, nasihat yapmakta, sıkıntılı zamanlarda, kabirde, mahşerde, Cennette ve her mahlûkun lisanında Allahu teÂlÂ, Onun ismini kendi isminin yanına koymuştur.

39- Ustunluklerinin en ustunu, Habîbullah olmasıdır. Allahu teÂlÂ, Onu kendisine sevgili, dost yapmıştır. Onu herkesden, her melekten daha cok sevmiştir, (İbrÂhimi Halil yaptım ise, seni kendime Habîb yapdım) buyurmuştur.

40- (Sana, rÂzı oluncaya kadar, yeter deyinceye kadar) her dilediğini (vereceğim) Âyeti, Allahu teÂlÂnın Peygamberine butun ilimleri, butun ustunlukleri ahkÂm-ı İslÂmiyyeyi, duşmanlarına karşı yardım ve galebe ve ummetine fetihler, zaferler ve kıyÂmette her turlu şefaat ve tecelliler ihsan edeceğini vaad etmektedir. Bu Âyet geldiği zaman, CebrÂil aleyhiselÂma bakarak, (Ummetimden birinin Cehennemde kalmasına rÂzı olmam) buyurdu.

41- Gece, gunduz, uyanık iken, uykuda iken, yalnız iken, coklukta iken, yolculukta iken, evde iken, harbde iken, gulerken, ağlarken, mubÂrek kalbi hep Allahu teÂl ile idi. Dunyadaki vazifelerini yapabilmek icin zevcesi Hz. Âişe’nin yanına gelip, (Ey Âişe! Biraz benimle konuş da kendime geleyim) der, ondan sonra EshÂbına nasihat ve irşÃ‚d etmeğe giderdi. Sabah namazının sunnetini evinde kılıp, Hz. Âişe ile bir miktar konuştuktan sonra, EshÂbına farzı kıldırmak icin mescide giderdi. Bu hÂl hasÂis-i peygamberidir. Hz. Aişe ile konuşmadan dışarı cıksa idi, ilÂhi tecellilerden ve nûrlardan dolayı, yuzune kimse bakamazdı.

42- Allahu teÂlÂ, Kur’Ân-ı kerîmde, her Peygamberi ismi ile bildirmiştir. Muhammed aleyhisselÂmı ise, ey Resûlum, ey Peygamberim diyerek bildirmiştir.

43- Gayet acık, kolay anlaşılır olarak konuşurdu. Arabî lisanının her lehcesi ile konuşurdu. Ceşitli yerlerden gelip soranlara onların lugati ile cevÂb verirdi. İşitenler hayran olurlardı. “Allah beni cok guzel yetiştirdi” buyurdu.

44-Az kelimelerle cok şey anlatırdı. Yuzbinden ziyÂde hÂdis-i şerîfi, Onun (CevÂmi-ul kelim) olduğunu gostermektedir. Bazı Âlimler dediler ki, Muhammed aleyhisselÂm, İslÂm, dininin dort temelini, dort hadîsle bildirmiştir. (Ameller niyyete gore değerlendirilir) ve (HalÂl meydandadır, harÂm meydandadır.) ve (Davacının şÃ‚hid gostermesi ve dÂvÂlının yemin etmesi lÂzımdır) ve (Bir kimse, kendine istediğini, din kardeşi icin de istemedikce, imÂnı kÂmil olmaz). Bu dort hadîsten birincisi, ibÂdet bilgilerinin, ikincisi, muamelÂt bilgilerinin, ucuncusu, husûmÂt, yÂni adalet işlerinin ve siyÂset bilgilerinin, dorduncusu de, ÂdÂb ve ahlÂk bilgilerinin temelidir.

45- Muhammed aleyhisselÂm ma’sum idi. Bilerek ve bilmeyerek buyuk ve kucuk, kırk yadından evvel ve sonra, hicbir gunÂh işlememiştir. Cirkin hicbir hareketi gorulmemiştir.

46- Muslumanların namazda otururken (EsselÂmû aleyke eyyuhennebiyyu ve rahmetullahi) okuyarak, Muhammed aleyhisselÂma selÂm vermeleri emr olundu. Namazda başka bir Peygambere ve meleklere karşı soylemek cÂiz olmadı.

47- Rutbeyi, saltanatı istememiş, Peygamberliği, fakirliği dilemiştir. Bir sabah CebrÂil aleyhisselÂm ile konuşurken bu gece evimizde yiyecek bir lokmamız yoktu buyurdu. O Ânda, İsrÂfil aleyhisselÂm gelip (Allahu teÂl soylediğini işitti ve beni gonderdi. İstersen her elini surduğun taş altın olsun, gumuş olsun, zumrut olsun. İstersen melik olarak Peygamberlik yap) dedi. Resûlullah uc kere (Kul olarak Peygamberlik istiyorum) dedi.

48- Başka Peygamberler belli bir zamanda, belli bir memlekette Peygamberlik yaptı. Muhammed aleyhisselÂm ise, yer yuzundeki butun insanlara ve cinne kıyÂmete kadar Peygamber olarak gonderilmiştir. Meleklerin de, hayvanların da, nebatların da, cansızların da, kısaca butun mahlûkların Peygamberi olduğunu bildiren Âlimler de vardır.

49- Butun varlıklara rahmeti, faydası yayılmıştır. Mu’minlere faydası meydandadır. Başka Peygamberlerin zamanındaki kÂfirlere, dunyÂda azaplar yapılır, yok edilirlerdi. Ona imÂn etmeyenlere dunyÂda ÂzÂp yapılmadı. Bir gun CebrÂil aleyhisselÂma (Allahu teÂlÂ, benim Âlemlere rahmet olduğumu bildirdi. Benim rahmetimden sana da nasib oldu mu?) dedi. CebrÂil de (Allah’ın buyukluğu, dehşeti karşısında sonumun nasıl olacağından korku icindeyim. Sana, emin olduğumu bildiren Âyeti getirince, bu muthiş korkudan kurtuldum. Bundan buyuk rahmet olur mu?) dedi.

50- Allahu teÂlÂ, Muhammed aleyhisselÂmın rÂzı olmasını istemiştir.

51- Başka Peygamberler, kÂfirlerin iftiralarına kendileri cevap vermiştir. Muhammed aleyhisselÂma yapılan iftiralara ise, Allahu teÂl cevap vererek, Onun mudafaasını yapmıştır.

52- Muhammed aleyhisselÂmın ummetinin sayısı, başka peygamberlerin ummetlerinin sayıları toplamından daha coktur. Onlardan daha ustun ve daha şereflidirler. Cennete gideceklerin ucte ikisinin bu ummetten olacağı, hadîs-i şerîflerde bildirilmiştir.

53- (Ummetimin dalÂlet uzerinde bileşmemelerini Rabbimden diledim. Kabul eyledi) hadîsi meşhûrdur.

54- Resûlullaha verilecek sevablar, diğer Peygamberlere verilecek sevablardan kat kat ziyadedir.

55- Kendisini ismi ile cağırmak, yanında yuksek sesle konuşmak, uzaktan kendisine seslenmek, yolda onune gecmek harÂm edilmiştir. Başka Peygamberlerin ummetleri, kendilerini isimleri ile cağırırlardı.

56- İsrÂfil aleyhisselÂm da Muhammed aleyhisselÂma cok kerre gelmiştir. Başka Peygamberlere yalnız CebrÂil aleyhisselÂm gelmiştir.

57- CebrÂil aleyhisselÂmı melek şeklinde iki kere gormuştur. Başka hicbir Peygambere melek şeklinde gorunmemiştir.

58- Kendisine CebrÂil aleyhisselÂm yirmidortbin kerre gelmiştir. Başka Peygamberlerden en cok olarak Mûs aleyhisselÂma, dort yuz kerre gelmiştir.

59- Allahu teÂlÂya Muhammed aleyhisselÂm ile and vermek cÂiz olup, başka Peygamberlerle ve meleklerle cÂiz değildir.

60- Muhammed aleyhisselÂmdan sonra, zevcelerini başkalarının nikÂhla almaları harÂm edilmiş, bu bakımdan mu’minlerin anneleri oldukları bildirilmiştir.

Başka Peygamberlerin zevceleri kendilerine ya zararlı olmuş veya fÂidesiz olmuşlardır. Muhammed aleyhisselÂmın zevceleri ise, duny ve Âhiret işlerinde, kendisine yardımcı olmuşlar, fakirliğe sabretmişler, şukur etmişler ve İslÂmiyeti yaymakta cok hizmet etmişlerdir.

61- Resûlullahın kızları, zevceleri, duny kadınlarının en ustunleridir. EshÂbının hepsi de, Peygamberlerden başka, butun insanların en ustunleridir. Şehirleri olan Mekke-i mukerreme ve sonra Medine-i munevvere, yer yuzunun en kıymetli yerleridir. Mescid-i şerîfinde kılınan bir rekÂt namaza, bin rekÂt sevabı yazılır. Başka ibÂdetler icin de boyledir. Kabri ile minber arası, Cennet bahcesi gibi kıymetlidir. “Oldukten sonra beni ziyÂret eden, diri iken etmiş gibidir. Haremeynden birinde olen bir mu’min, kıyÂmet gunu emin olarak diriltilir” buyurdu. Mekke ve Medine şehirlerine (Haremeyn) denir.

62- Nesep ve sebep bakımından, yani kan ve nikÂh bakımından olan akrabalığın kıyÂmetde faydası yoktur. Resûlullahın akrabası bundan mustesnÂdır.

63- Herkesin soyu oğlundan urer. Hazret-i Muhammed aleyhisselÂmın soyu ise, kızı FÂtıma’dandır.

64- Onun ismini taşıyan mu’minler Cehenneme girmeyecektir.

65- Onun her sozu, her işi doğrudur. Her ictihÂdı, Allahu teÂl tarafından doğrulanır.

66- Onu sevmek herkese farzdır. “Allahı seven, beni sever” buyurmuştur. Onu sevmenin alÂmeti, dinine, yoluna, sunnetine ve ahlÂkına uymakdır. Kur’Ân-ı kerîmde “Bana uyarsanız, Allah sizi sever” demesi emir olundu.

67- Onun ehl-i beytini sevmek vaciptir. “Ehl-i beytime duşmanlık eden munafıktır” buyurmuştur. Ehl-i beyt, zekÂt alması harÂm olan akrabasıdır. Bunlar, zevceleri ve dedesi HÂşimin soyundan olan mu’minlerdir ki, Alinin, Ukaylin, Cafer Tayyarın ve AbbÂsın soyundan olanlardır.

68- EshÂbının hepsini sevmek vÂcibdir. “Benden sonra EshÂbıma duşmanlık etmeyiniz! Onları sevmek, beni sevmektir. Onlara duşman olmak, bana duşman olmaktır. Onları inciten, beni incitmiş olur. Beni inciten de, Allahı incitir. Allahu teÂlÂ, kendisini incitene azap yapar” buyurdu.

69- Allahu teÂlÂ, Muhammed aleyhisselÂma, gokde iki ve yerde iki yardımcı yaratmıştır. Bunlar; gokde CebrÂil (aleyhisselÂm), MikÂil (aleyhisselÂm) ve yerde ise Hz. Ebû Bekir ve Hz. Omer’dir.

70- Her insanın cinden bir arkadaşı vardır. Bu şeytan kÂfirdir, insanı aldatarak, vesvese vererek, imÂnını almağa, gunah yaptırmağa calışır, Resûl aleyhisselÂm, kendi arkadaşı olan cinniyi imÂna getirmiştir.

71- Erkek, kadın, buyuk yaşta vefÂt eden herkese kabrinde Muhammed aleyhisselÂm sorulacaktır. Rabbin kimdir denildiği gibi, Peygamberin kimdir de denilecektir.

72- Muhammed aleyhisselÂmın hadîs-i şerîflerini okumak ibÂdettir. Okuyana sevab verilir.

73- MubÂrek ruhunu almak icin, AzrÂil aleyhisselÂm insan şeklinde geldi, iceri girmek icin izin istedi.

74- Kabrinin icindeki toprak, her yerden ve KÂ’beden (ve Cennetlerden) daha efdaldir.

75- Kabirde, bilmediğimiz bir hayatla diridir. Kabirde Kur’Ân-ı kerîm okur, namaz kılar. Butun Peygamberler de boyledir.

76- Dunyanın her yerinde Resûlullaha salevÂt okuyan muslumanların selÂmlarını işiten melekler, kabrine gelip haber verirler. Kabrini hergun binlerce melek ziyÂret eder.

77- Ummetinin amelleri ve ibÂdetleri her sabah ve akşam kendisine gosterilir. Bunları yapanları da gorur, gunah işleyenlerin af olması icin du eder,

78- Kabrini ziyÂret etmek, kadınlara da mustehabdır. Başka kabirleri ise, yalnız tenh zamanlarda ziyÂret etmeleri cÂizdir.

79- Diri iken olduğu gibi, vefÂtından sonra da, dunyÂnın her yerinde, her zaman Ona tevessul edenlerin, yani Onun hatırı ve hurmeti icin istiyenlerin duÂsını Allahu teÂl kabul eder.

80- KıyÂmet gunu kabirden ilk once Resûlullah kalkacaktır. Uzerinde Cennet elbisesi bulunacaktır. Burak uzerinde mahşer (toplantı) yerine gidecektir. Elinde (Livaulhamd) denilen bayrak olacaktır. Peygamberler ve butun insanlar bu bayrağın altında duracaktır. Hepsi, bin sene beklemekten, cok sıkılacaklardır. Once Âdem, sonra Nuh, sonra İbrÂhim ve Mûs ve İs Peygamberlere gidip, hesaba başlanması icin şefaat etmelerini dileyeceklerdir. Her biri, birer ozur bildirerek, Allahtan utandıklarını, korktuklarını soyleyecekler, şefaat etmeyeceklerdir. Sonra, Resûlullaha gelip yalvaracaklardır. Secde edip, du edecek ve şefaati kabul olacaktır. Once, Onun ummetinin hesabı gorulecek, en once sırattan gececekler ve Cennete gireceklerdir. Her gittiği yeri nûrlandıracaklardır. Hz. FÂtıma sıratdan gecerken (Herkes gozlerini kapasın! Muhammed aleyhisselÂmın kızı geliyor) denecektir.

81- Altı yerde şefaat yapacaktır. Birincisi (MakÂm-ı Mahmûd) denilen şefÂati ile, butun insanları mahşerde beklemek azabından kurtaracaktır: İkincisi, şefÂati, cok kimseyi Cennete sokacaktır. Ucuncusu, ÂzÂp cekmesi lÂzım olanları azaptan kurtaracaktır. Dorduncusu, gunahı cok olan mu’minleri, Cehennemden cıkaracaktır. Beşincisi, sevabı ve gunÂhı musavi olup, (Araf) denilen yerde bekliyenlerin Cennete gitmelerine şefÂat edecektir. Altıncısı, Cennette olanların derecelerinin yukselmesine şefÂat edecektir.

82- Resûlullahın Cennette bulunduğu makamın ismi (Vesile) dir. Burası Cennetin en yuksek derecesidir. Cennette bulunan herkese birer dal yetişecek olan (sidretulmuntehÂ) ağacın koku oradadır. Cennettekilere her nîmet, bu dallardan gelecektir.