Peygamberimizin (s.a.v) Evlenmesi

Muhammed aleyhisselÂm yirmibeş yaşında iken ilk olarak Hazreti Hatice ile evlendi. Hazreti Hatice, Kureyş kabilesinin Esedoğulları kolundan kırk yaşında ve dul idi. Fakat, malı, cemÂli, aklı, ilmi, şerefi, nesebi, iffet ve edebi pek fazla bir hatun idi. Yuksek ahlÂkı ve ustun vasıfları sebebiyle Kureyş arasında TÂhire (cok temiz), İslÂmiyet geldikten sonra da “Hadîcet-ul-Kubra” ismiyle meşhûr olmuştu. Hazreti Hatice mallarını Şam tarafına goturup Busra’da satan Muhammed aleyhisselÂmın adaletini, ustun ahlÂkını ve hakkında duyduğu, şahit olduğu hadîseler sebebiyle onu son derece takdir etmişti. Bu hadîseden kısa bir sure sonra, yakınlarının araya girmesiyle evlenmeleri kararlaştırıldı. Peygamber efendimizin (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) bu sırada evlenecek kadar parası ve malı yoktu. O zaman da samimi bir arkadaşı olan Hazreti Ebû Bekir’e gidip borc istemeyi duşundu. Bu maksadla Hazreti Ebû Bekir’in dukkÂnına gitti. Hazreti Ebû Bekir dukkÂnının onunde oturuyordu. Peygamberimizi (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) uzaktan gorunce bu gelen benim samimi dostum ve cok sevdiğim arkadaşımdır, dedi. Şimdi benden ne taleb ederse bol bol vereyim diye karar verdi. Peygamberimiz (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) yanına yaklaşınca uzuntulu gorup, sebebini sordu. Durumu anlayınca kasasını acıp, buyur istediğin kadar al dedi. Peygamber efendimiz (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) lÂzım olduğu kadar alıp nikÂh icin gerekli hazırlığı yaptı. NikÂh meclisi Hazreti Hatice’nin evinde kuruldu. Ebû TÂlib ve Varaka bin Nevfel tarafından takdim konuşmaları yapıldı. NikÂhı Varaka bin Nevfel kıydı. Kureyş kabilesinin ileri gelenleri de nikÂh şahidi olarak bulundular. Zamanının emsalsiz bir kadını olan Hazreti Hatice, evlilik hayatı boyunca Muhammed aleyhisselÂma daima hizmet edip yardımcısı oldu. Muhammed aleyhisselÂmın bu evliliği Hazreti Hatice’nin vefÂtına kadar yirmibeş sene surdu. Bunun onbeş senesi bi’setten once on senesi bi’setten sonra idi. Muhammed aleyhisselÂm, ilk zevcesi Hazreti Hatice hayatta iken başkası ile hic evlenmemişti. Muhammed aleyhisselÂmın Hazreti Hatice’den ikisi erkek, dordu kız olmak uzere altı cocuğu oldu. Bunlar; KÂsım, Zeynep, Rukıyye, Ummu Gulsum, FÂtıma ve Abdullah (Tayyib) dır. Peygamberliği sırasında evlendiği Hazreti MÂriye’den de İbrÂhim adlı oğlu olmuştu. Diğer zevcelerinden cocuğu olmadı. Zeynep, kızlarının en buyuğu idi. En kucuk kızı FÂtıma babasının en sevgilisiydi. Hazreti FÂtıma Peygamberimiz (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) kırk yaşında iken doğdu. Erkek evlÂtları kucuk yaşta vefÂt ettikleri gibi, Hazreti FÂtıma’dan başka butun kızları da O’ndan once vefÂt ettiler. Hazreti FÂtıma da Muhammed aleyhisselÂmdan altı ay sonra vefÂt etti. Hazreti Ali ile evlenmişti. Muhammed aleyhisselÂmın soyu Hazreti FÂtıma evlÂdı, Hazreti Hasan ve Hazreti Huseyin ile devam etti. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) ikinci defa olarak, ellibeş yaşında iken, Ebû Bekir’in (radıyallahu anh) kızı; Âişe ( radıyallahu anha) ile nikÂhlanıp, uc sene sonra da Medine’de evlendi. Bunu Haticet-ul-Kubra’nın vefÂtından bir yıl sonra, Allahu teÂlÂnın emri ile nikÂh eylemişti, olunceye kadar, sekiz sene onunla yaşadı. Diğerlerini, hep Hazreti Âişe’den sonra, dinî, siyasî sebeplerle veya merhamet ve ihsan ederek nikÂh etti. Bunların hepsi dul olup, coğu yaşlı idi. MeselÂ, Mekke’deki kÂfirlerin, muslumanlara eziyet ve zararları dayanılamayacak bir dereceye geldikte, EshÂb-ı kirÂmın bir kısmı Habeşistan’a hicret etmişti. Habeş padişahı NecÂşî Hıristiyan idi. Muslumanlara ceşitli şeyler sorup, aldığı olgun cevaplara hayran kalarak imÂna geldi. Muslumanlara cok iyilik yaptı. İmÂnı zayıf olan Ubeydullah bin Cahş, fakirlikten kurtulmak icin, papazlara aldanıp murted olmuş, dinini dunyÂya değişmişti. Resûlullahın (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) halasının oğlu olan bu mel’ûn, karısı Umm-i Habîbeyi de ( radıyallahu anha) dinden cıkıp zengin olmağa cebr ve teşvik etti ise de, kadın, fakirliğe ve olume rÂzı olacağını fakat Muhammed aleyhisselÂmın dininden cıkmayacağını soyleyince, bunu boşadı. Surunerek, sefaletten olmesini bekliyordu. Fakat, az zamanda kendi oldu. Umm-i Habîbe, Mekke’deki Kureyşin o zamanki baş kumandanı Ebû SufyÂn’ın kızı idi. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) o zamanlarda, kureyş orduları ile, cok cetin muharebelerle uğraşıyordu ve Ebû SufyÂn, İslÂmiyeti yok etmek icin son gayreti ile carpışıyordu. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem), Ummî Habîbe’nin dininin kuvvetini ve başına gelen cok acı hali işitti. NecÂşîye mektûb yazıp, (oradaki Umm-i Habîbe ile evleneceğim. NikÂhımı yap! Sonra kendisini buraya gonder!) şeklinde talepte bulundu. NecÂşî daha once musluman olmuştu. Mektuba cok hurmet edip, oradaki muslumanları sarayına davet ederek, ziyafet verdi. Hicretin yedinci yılında nikÂh yapılıp, hediyye ve ihsanlarda bulundu. Bu suretle, Umm-i Habîbe, imÂnının mukÂfatına kavuşarak, orada zengin ve rahat oldu. Onun sayesinde, oradaki muslumanlar da rahat etti. Cennetde, kadınlar kocalarının yanında bulunacakları icin, Cennetin en yuksek derecesi ile mujdelenmiş oldu ki, dunyÂnın butun zevk ve nimetleri, bu mujde yanında pek kucuk kalır. Bu nikÂh, Ebû SufyÂn’ın ilerde musluman olmakla şereflenmesini hazırlayan sebeplerden birisi oldu. Goruluyor ki, bu nikÂh, kÂfirlerin iftiralarının ne kadar yanlış ve curuk olduğunu bildirdiği gibi, Resûlullahın (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) aklının, zekÂsının, dehasının, ihsanının ve merhametinin derecesini de gostermektedir. İkinci misÂl olarak; Hazreti Omer’in (radıyallahu anh) kızı Hafsa ( radıyallahu anha) dul kalmıştı. Hicretin ucuncu yılında, Hazreti Omer, Hazreti Ebû Bekir’e ve Hazreti Osman’a kızımı alır mısın dedikde, duşuneyim, demişlerdi. Bir gun, Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem), her ucu ve başkaları yanında iken, (Y Omer! Seni uzuntulu goruyorum, sebebi nedir?) diye sordu. Bir şişedeki murekkebin rengi kolay gorulduğu gibi, Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) de, herkesin duşuncesini, bir bakışta anlardı. Luzum gorurse sorardı. Ona, hatta herkese doğru soylememiz farz olduğundan, Hazreti Omer de, (Y Resûlallah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) kızımı Ebû Bekir’e ve Osman’a (radıyallahu anh) teklif ettim, almadılar) gibi cevap verdi. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) en cok sevdiği uc EshÂbının uzulmesini hic istemediğinden, onları sevindirmek icin, hemen buyurdu ki: (Y Omer! Kızını, Ebû Bekir’den ve Osman’dan (radıyallahu anh) daha iyi birisine versem ister misin?). Hazreti Omer şaşırdı. Cunku, Hazreti Ebû Bekir’den ve Hazreti Osman’dan daha iyi kimse olmadığını biliyordu. (Evet, Y Resûlallah!) dedi. (Y Omer, kızını bana ver!) buyurdu. Bu suretle, Hafsa ( radıyallahu anha), Hazreti Ebû Bekir’in ve Hazreti Osman’ın ve butun mu’minlerin anneleri oldu ve bunlar, ona hizmetci oldu ve Hazreti Ebû Bekir ve Hazreti Omer ve Hazreti Osman birbirlerine daha yakın ve daha sevgili oldular. Ucuncu bir misal, hicretin beş veya altıncı senesinde, Beni Mustalak kabilesinden alınan yuzlerce esir arasında, Cuveyriyye ( radıyallahu anha), kabilenin reisi HÂrisin kızı idi. Bunu satın alıp ÂzÂd ederek, kendilerine nikÂh edince, EshÂb-ı kirÂmın (aleyhimurrıdvÂn) hepsi, biz, Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) ailesinin, annemizin akrabasını cariye olarak, hizmetci olarak kullanmaktan hay ederiz dedi. Hepsi, esirlerini ÂzÂd etti. Bu nikÂh, yuzlerce esirin ÂzÂd olmasına sebep oldu. Cuveyriyye ( radıyallahu anha) bu hali her zaman soyleyerek oğunurdu. Âişe ( radıyallahu anha) ve Cuveyriyye’den daha hayırlı, daha bereketli bir kadın gormedim, derdi. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem)’ın cok evlenmesinin muhim bir sebebi de, şerî’ati (İslÂm dinini) bildirmek icindi. Hicab Âyeti gelmeden, yani kadınların ortunmeleri emir olunmadan once, kadınlar da Resûlullaha gelip, bilmediklerini sorar, oğrenirlerdi. Resûlullah (sallÂllÂhu aleyhi ve sellem) birinin evine gitse, kadınlar da gelir, oturur, dinler, istifade ederlerdi. HicÂb Âyeti gelip, kadınların yabancı erkeklerle oturmaları, konuşmaları yasak edilince, yabancı kadınları kabul etmedi. Onların, bilmediklerini, mubÂrek zevcesi Hazreti Aişe’den sorup oğrenmelerini emir eyledi. Gelip soranların cokluğundan, Hazreti Âişe, hepsine cevap yetiştirmeğe vakit bulamıyordu. Bu muhim hizmeti kolaylaştırmak ve Hazreti Âişe’nin yukunu hafifletmek icin lÂzım olduğu kadar hanımı nikÂh etti. Kadınlara ait yuzlerce nazik bilgileri, musluman kadınlarına, mubÂrek zevceleri yolu ile bildirdi. Zevceleri bir olsaydı, butun kadınların ondan sorması guc ve hatta imkÂnsız olurdu. Allahu teÂlÂnın dinini tam olarak bildirmek icin, cok evlenmek yukunu de omuzlarına aldı.
Muhammed aleyhisselÂm Hazreti Hatice ile evlendikten sonra da Mekke’de ticÂretle meşgul oldu. TicÂreti, Saib bin Abdullah ile ortaklık şeklinde yuruturdu. Kazanclarıyla misafirleri ağırlarlar, yetimlere ve fakirlere yardım ederlerdi. Muhammed aleyhisselÂm yine bu sıralarda Hazreti Hatice’nin kolesi Zeydi himayesine alıp, onu kolelikten ÂzÂd etti. O zaman kucuk yaşta bulunan Hazreti Ali’yi de yanına alıp evladı gibi yetiştirmiştir.

Otuzbeş yaşında bulunduğu sırada KÂ’be hakemliği yaptı. O zaman yağmur ve seller sebebiyle KÂ’be’nin duvarları iyice yıpranmış, bir yangın sebebiyle de tahribata uğramıştı. Bu durum uzerine Kureyş kabilesi KÂ’beyi İbrÂhim (aleyhisselÂm)’ın yaptığı temele kadar yıkıp yeniden yapmaya başlamıştı. Her kabileye bir bolumunu vererek duvarları yukselttiler. Bu işin buyuk bir şeref olduğunu bilen kabileler Hacer-ul-esved taşını yerine koyma hususunda anlaşamadılar. Her kabile boyle bir şerefe sahip olmak istediğinden aralarında gittikce artan buyuk bir anlaşmazlık cıktı. Dort beş gun suren bu anlaşmazlık sebebiyle nerdeyse kan dokulecekti. Bu sırada Abdulmuttalibin dayısı ve yaşlı bir zat olan Huzeyfe’nin (Ey Kureyş topluluğu! Anlaşamadığınız iş hakkında hukum vermek uzere, şu kapıdan ilk girecek zatı aranızda hakem yapın) diyerek KÂ’beye acılan Benî Şeybe kapısına işaret etti. Orada bulunanlar bu teklifi kabul ettiler ve Benî Şeybe kapısına bakarak ilk girecek ve işin en nazik anında bu işi halledecek kimseyi beklemeye başladılar. Nihayet kapıdan, doğruluğunu, ustun ahlÂkını son derece takdir ettikleri ve El-Emin (guvenilir) dedikleri Muhammed aleyhisselÂmın geldiğini gorduler. (İşte El-Emin onun hukmune razıyız) dediler. Durum Muhammed aleyhisselÂma anlatılınca bir ortu istedi. Hacer-ul-esved’i bir ortu uzerine koyup (Her kabileden bir kişi bir ucundan tutsun) dedi. Taşı konulacağı yere kadar kaldırttı. Sonra da kendisi taşı kucaklayıp yerine koydu. Mekke’de cıkmak uzere olan buyuk bir harbin boylece onlendiğini goren kabileler, onun bu hareketinden cok memnun oldular. Sonra da yarım kalmış olan duvarları yaparak tamamladılar.