"Peygamber" kelimesi Farsca bir kelime olup, haber getiren anlamındadır. Dilimizdeki anlam, Yuce Allahın, emir, yasak ve hukumlerini kullarına bildirip acıklamak uzere, insanlar arasından secip gorevlendirdiği elci demektir.

Kuran-ı Kerîmde peygamber kelimesinin yerine Resûl ve Nebî kelimeleri gecmektedir ki, elci ve haber getiren anlamındadır. Dînî anlamları bakımından Resûl ile Nebî arasında fark vardır.

Resûl, Allah tarafından kendisine kitap gonderilmiş peygamber demektir.

Nebî, Allah tarafından kendisine kitap gonderilmemiş, fakat onceki peygamberlerin şeriatını tebliğ ile mukellef peygamber demektir. Nebîler de Cebrail aracılığı ile Allahtan vahiy almışlardır.

İman esaslarından biri de peygamberlere inanmaktır. Peygamberler, Allahın sectiği, eğittiği ve yetiştirdiği insanlardır. İnsan kendi cabaları ile, eğitim ve oğretimi ile peygamberliği elde edemez. Allah, peygamberliği dilediğine verir. Onlar, Allah ile kullar arasında elcilerdir. Yuce Allahın, kullarına hak yolu gostermek icin gonderdiği ilk peygamber Hz. Adem (a.s), sonuncusu Hz. Muhammet (s.a.v) ve bu ikisi arasında gelip gecen peygamberlerin hepsinin hak olduğuna, Allah tarafından gonderildiğine inanmak farzdır.