Hz. Mevlananın dunya goruşu
Hz. Mevlananın dunya goruşu nasıldır

İslÂm tasavvuf, tefekkur ve edebiyatının mumtaz sîmÂsı, DivÂn-ı Kebîr, Mesnevî-i MÂnevi gibi şaheserlerin sahibi, adına tesis edilen Mevlevi tarikatı ile tarikat pirleri arasında zirvelerde yer alan MevlÂn CelÂleddin Rûmî‘nin şahsiyetini ve dunya goruşunu, bu ufak makalenin dar cercevesine sığdırmak guctur.
Zamanın unlu İslÂm merkezlerinde bircok Âlim ve mutasavvıfın meclisine devamı, babasından sonra, dunya goruşunun berraklaşmasına yardımcı olmuştur.
Hayatı boyunca dunyanın mal, mulk, evlÂt ve iyal gibi gecici ve goz boyayıcı, gorunuşte imrendirici ozelliklerine bağlanmamış, şan ve şohret icin ic dunyasının zengin nimetlerinden tÂviz vermemiş, kula kul olmamış, sultanla fakîr arasında ayırıma gitmemiştir. İslÂm’ın yuksek ahlÂk kurallarına onun kadar saygılı davranan ve onun kadar bunları hayatında benimseyip yaşatanlar azdır demek yanlış olmaz.
O, “Ben sağ oldukca Kur’Ân’ın kolesiyim; ben Muhammed-i muhtarın yolunun toprağının tozuyum.” Diyordu.Bir mu’min ve muvahhid Cenab-ı Hakk’a ve Hz. Muhammed’e bağlılık ve hayranlığını daha nasıl ifade edebilirdi…
Şimdi bu buyuk mutefekkir ve mutasavvıf şiir dehÂsının memleket toprağına, Konya’ya ebedî tevdîinin uzerinden 726 yıl gecmiş bulunmaktadır. Ama onun hÂtırası Turk milletinin, İslÂm ummetinin ve insan cemiyetinin kalbinde, cok taze yaşamaktadır. Onun ornek şahsiyetinin vasıfları ve emsalsiz denecek derecede etkili şiirleri hÂl milyonlarca kalbe heyecan vermekte ve orada devam etmektedir. O, kendisi de, Mesnevî’nin baş tarafında, şu anlamda, dert yanar:
“Herkes, kendi kanaatine gore bana yÂr oldu. Ama sırlarımı icimden arayan olmadı.”
evlÂnÂ, aslında karakteri itibariyle heyecanlı, hassas, kalıba sığmayan, dinamik ve coşkulu bir yapıya sahiptir. O, gerek DivÂn-ı Kebîr’inde gerek Mesnevî-i MÂnevisinde bitmez tukenmez iştiyakla ilÂhî aşka yonelir ve yukselirken, gerek olculeri aşan, bizim idrÂkimizin bazan kolayca yetişemeyeceği ufuklarda pervaz ederken bize bu ozelliklerini sezdirir.Nitekim bu dediklerimizi guclendiren bir beytinin anlamı şoyledir:
“Onumde şiir nedir ki ondan laflayayım? Bende şÃ‚irlerin ferilerinden başka bir fen var.”
Demek oluyor ki onun icin şiir bir amac değil, aractır.