Zeynep Bint-i Ali bEbî TÂlib (ra) kimdir, Zeynep Bint-i Ali bEbî TÂlib (ra) hayatı, Zeynep Bint-i Ali bEbî TÂlib (ra) hakkında bilgi

Zeyneb binti Ali b. Ebî TÂlib, Rasûlullah (s.a.s)’in torunudur. Annesi, Rasûlullah (s.a.s)’ın sevgili kızı Hz. FÂtıma’dır. Rasûlullah’ın vefatından yaklaşık beş yıl kadar once dunyaya gelmiştir

Zeyneb; zekî, akl-ı selîm sahibi, gayet duzgun ve edebî konuşan bir hanımdı. Babası kendisini, amcasının oğlu Abdullah b. Cafer’l-e evlendirdi. Ondan Ali, Abbas, Ummu Kulsum ve Avn el-Ekber adında cocukları oldu. Annesi Fatımatu’z-ZehrÂ’dan ve Esm binti Umeys’ten hadis rivayet etmiştir.
Hz. Zeyneb, KerbelÂ’da kardeşi Hz. Huseyinle beraberdi. Hz. Huseyin ve yanında bulunan yaklaşık 72 kişi şehîd edilip geri kalanlar esir alındı. Esirler, Ubeydullah b. Ziyad’a goturulmek uzere yola cıkarıldıklarında şehidlerin yanında gecirilmişler, bu arada kadınlar feryad edip dovunmeye başlamışlardır…

Zeyneb de:

“Ah ya Muhammed! SemÂnın butun melekleri sana selÂtu selÂm etsin. İşte Huseyin duzlukte yatıyor, kanlara boyanmış, azaları kesilmiş. Senin kızların ise esir alınmış, zurriyetin tek tek oldurulmuş. RuzgÂr onların uzerine toprak savuruyor” diyerek hem kendisi ağladı, hem de dost duşman herkesi ağlattı
Esirler İbn Ziyad’ın huzuruna cıkarıldıklarında Hz. Zeyneb, en Âdî elbiselerini giyerek tanınmaz bir hale gelmişti. Cariyeleri de etrafını sarmıştı.
Ubeydullah; “Şu oturan kadın kimdir?’ diye uc kere sorduğu halde Zeyneb ona cevap vermedi.
Cariyelerden biri;
“Bu, FÂtıma’nın kızı Zeyneb’dir” deyince İbn Ziyad Zeyneb’e şoyle dedi:
“Sizleri alcaltan, tek tek olduren ve ortaya attığınız şeyleri yalanlayan Allah’a hamdolsun.”
Hz. Zeyneb ona şoyle cevap verdi:
“Bizleri Muhammed ile şereflendiren ve tertemiz yapan Allah’a hamdolsun! Bizler, kesinlikle senin soylediğin gibi değiliz. Ancak fÂsıklar rezîl olur ve fÂcirler yalancı cıkartılır.”
İbn ZiyÂd;
“Allah’ın, senin ailene yaptıklarını nasıl buldun?” diye sorması uzerine Zeyneb;
“Onların uzerine olum yazılmıştı. Onlar da oldurulecekleri yere geldiler. Allah onlar ve seni bir araya getirecek ve sizler karşılıklı olarak O’nun huzurunda muhakemeleşeceksiniz” diyerek karşılık verdi.
İbn Ziyad hiddetlenerek;
“Senin azgın kardeşine ve ailenden Âsî ve isyankÂr olanlara karşı duyduğum kinden artık rahatlamış bulunuyorum” dedi.
Bu sefer Zeyneb;
“Yemin ederim, sen benim yiğidimi oldurdun, ailemi ortada bıraktın, benim akrabalarımı benden kopardın, kokunu kazıdın. Eğer bunlar seni rahatlatıyorsa, rahatlamış oldun!” diyerek cevap verdi.
İbn Ziyad; “Bu bir kahramanlıktır. Yemin ederim, gercekten senin baban bir kahramandı” deyince
Zeyneb;
“Bir kadının kahramanlıkla ne ilgisi olabilir ki?” dedi

Bu sırada, Hz. Huseyin”in hayatta kalan oğlu Ali, İbn Ziyad’ın gozune ilişir. Onunla da bir sure tartıştıktan sonra oldurulmesini emreder.
Hz. Zeyneb;
“Ey İbn Ziyad! Bizden oldurduğun kimseler yeter. Bizim kanlarımızı icmeye kanmadın mı? Bizden bir kimse bıraktın mı?” diyerek Ali’nin boynuna sarılır ve sozlerine devamla;
“Eğer mu’min isen, Allah adına senden şunu istiyorum; şayet onu oldurursen beni de onunla birlikte oldur” dedi. Bunun uzerine İbn Ziyad, Ali b. Huseyin’i oldurmekten vazgecti

İbn Ziyad, bilahare esirleri Muaviye’nin oğlu Yezid’e gonderdi. Esirler Yezid’in huzuruna getirilince, Şamlı bir adam ayağa kalktı ve;
“Bunların esirleri bize helaldır” dedi, sonra Hz. Ali’nin kızı FÂtıma’yı kasdederek;
“Bunu bana bağışlayıver” dedi. FÂtıma, korkusundan, ablası Zeyneb’in elbisesine sarıldı.
Zeyneb,
“Yalan soyledin ve alcaklık ettin; bu iş ne sana ne de ona helÂl değildir” deyince,
Yezid ofkelendi ve
“Allah’a yemin ederim sen yalan soyledin. Bu bana duşer ve ben ona bağışlamayı istersem bağışlayabilirdim” dedi.
Zeyneb;
“Asla! Vallahi sen dinimizden cıkıp başka bir dine girmedikce, Allah, bunu sana helal kılmış olamaz” diyerek karşılık verdi. Yezid yine gazaba geldi ve;
“Sen bana bu şekilde karşılık mı veriyorsun? Dinden, olsa olsa senin baban ve kardeşin cıkmış olabilir” dedi.
Zeyneb;
“Allah’ın dini ile babamın, kardeşimin ve dedemin dini ile sen de, baban da, deden de hidayet buldunuz” diye cevap verdi.
Bu sefer Yezid;
“Ey Allah’ın duşmanı! Yalan soyluyorsun” dedi.
Zeyneb;
“Sen emîr olduğun halde, haksızlık ediyor ve hakarette bulunuyorsun” deyince Yezid utandı ve sesini kesti.
Daha sonra esirler, oradan cıkarılıp Yezid’in odalarına yerleştirildiler. Yezid’in aile efradı, tek tek onlara taziyede bulundular, onlardan alınan malları ziyadesiyle geri verdiler. Bunun uzerine Hz. Huseyin’in kızı Silkeyne:
“Ben, Muaviye’nin oğlu Yezid’den daha iyilikci bir Allah inkarcısı gormedim” diyordu

Hz. Zeyneb, H. 65 (684-85) yılı civarında Mısır’da vefat etmiş ve KanÂtıru’s-SibÂ’ denilen yerde defnedilmiştir. Mezarı, hÂl ziyaret edilmekte ve ondan teberruk edilmektedir. Bugun Mısır’da ona nisbet edilen bir cami vardır ki, H.1173 yılında yeniden inşa edilmiştir