Cemile Binti Sabit kimdir,Cemile Binti Sabit yaşamı,Cemile Binti Sabit eşi,Hz. Omerin karısı

Ummu Âsım Cemîle binti SÂbit

Ummu Âsım Cemîle binti SÂbit el-Ensariyye radıyallahu anh hicretten hemen sonra Medine’de Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellem efendimize biat eden ilk on hanım sahÂbîden biri… Hz. Omer (r.a)’ın Âilesi… İlk oğlu Âsım’a nisbetle Ummu Âsım kunyesiyle meşhur olan bir hanım sahÂbî.

O, Medine’lidir. Babası SÂbit İbni Ebi’l-Aklah’dır. Annesi Şemus binti Ebû Âmir’dir. Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi vesellem efendimizin seriyye kumandanlarından ve arıların koruduğu sahÂbi diye tanınan Âsım İbni SÂbit (r.a)’ın ana bir kızkardeşidir.
Onun musluman olmadan onceki adı Âsiye idi. Sevgili Peygamberimiz Medine’ye hicret edince annesi ile birlikte huzura gelerek Efendimize biat edip İslÂm’la şereflendiler. Resûl-i Ekrem (s.a) efendimiz adını Cemîle olarak değiştirdi.

Onun adının değişmesi konusunda bir başka rivayet daha vardır. Bu rivÂyette anlatılanlar onun karakter ve şahsiyetinin daha bÂriz bir şekilde gorulmesine yardımcı olmaktadır. Şoyle ki:

O hicretin yedinci yılında Hz. Omer (r.a) ile evlenmişti. İlk cocukları Âsım dunyaya gelmişti. Mutlu bir Âile yuvaları vardı. Fakat Âsiye ismi gonlunu hep tırmalıyordu. Kendisine cahiliye doneminde verilen bu adı hic beğenmiyordu. Bir gun kocasına:

“- Ey Ebu Hafs! Adım hoşuma gitmiyor. Bana yeni bir ad bul.” dedi.

Hz. Omer (r.a) ona:

“- Senin adın Cemîle olsun.” dedi.

Âsiye hanım kızgın bir vaziyette biraz da sitemle:

“- Bir cÂriye isminden başka koyacak ad bulamadın mı?” dedi.

O donemde Hz. Omer (r.a)’ın bir cÂriyesi vardı. Onun adı Cemîle idi. Bu sebebten Âsiye hanım bu ismin kendisine verilmesini bir hakaret gibi saydı. Gonlunun rahat etmesi icin bu hÂdiseyi Rasûlullah sallallahu aleyhi vesellem efendimize goturdu ve:



“- Ya Rasûlallah! Adım hoşuma gitmiyor.” dedi.

Efendimiz de ona:

“- Sen Cemîle’sin.” buyurdu. O da:

“- Ya Rasûlallah! Bana bir cÂriye ismini mi koyuyorsun? Omer de aynı adı koydu.” dedi.

Efendimiz tebessum ederek:

“- Bilmiyor musun Allah, Omer’in dilinin soylediğini ve kalbinden gecirdiğini kabul eder?” buyurdu.
Fahr-i KÂinat (s.a) efendimiz’in Cemîle ismini guzel bulup tasdik ettiğini gorunce bu isme razı oldu. Bundan boyle bu ad ile cağırılmayı istedi.

Cemîle binti SÂbit radıyallahu anhÂ’nın Hz. Omer (r.a) ile olan evliliğinden Âsım adında bir oğlu dunyaya geldi. Bu sebeble o bundan sonra “Ummu Âsım” kunyesi ile anılmaya başladı. Sonraları Hz. Omer (r.a) kendisini boşayınca Yezid İbni CÂriye ile evlendi. Bu evlilikten de Abdurrahman adında bir oğlu oldu.

Âsım ilk cocukluk yıllarını annesinin yanında gecirdi. Henuz dort-beş yaşlarında iken birgun babası Hz. Omer (r.a) Kuba’ya gitmişti. Oğlu Asım’ın cocuklarla oynadığını gorunce devesine bindirip onu goturmek istedi. Kucağına aldığını goren Âsım’ın anneannesi Şemus binti Âmir buna engel olmaya calıştı. Torununu babasına vermedi.

Hz. Omer (r.a) karşı koymadı. Fakat hakkını aramak uzere halife’ye gelip durumu arz etti. Hadiseyi iki taraftan da dinleyen Hz. Ebu Bekir (r.a) Âsım’ın annesine verilmesini uygun gordu. Hz. Omer (r.a) da bu karara uymak zorunda kaldı.

Âsım genclik ve delikanlılık cağı gelince babası Hz. Omer (r.a)’ın yanına geldi. Onun terbiyesinde ve himayesinde yetişti. Evlilik cağına gelince babası tarafından evlendirildi. Âsım’a eş secimi konusunda Hz. Omer (r.a)’ın titizliğini gosteren menkîbe dilden dile bugunlere kadar ulaştı. O hikÂyede evlenecek genclere ne ibretli dersler verilmektedir.

Âsım İbni Omer uzun boylu, iri yapılı, son derece asîl, comert, hic kimseyi incitmeyen ve kimsenin aleyhinde bulunmayan bir kişilik ve karaktere sahipti. Ağabeyi Abdullah İbni Omer kendisine sovup hakaret etmeye yeltenen birine: “Ben ve kardeşim Âsım kimseye sovmeyiz.” derken onun ustun ahlÂka sÂhip bir genc olduğunu tasdik etmiştir.

Cemîle binti SÂbit (r. anhÂ) bir İslÂm hanımefendisi olarak oğlu Âsım gibi tarihte adalet ve takvasıyla meşhur Emevî halifesi Omer İbni Abdilaziz’in de buyuk annesi olma şerefine mazhar bahtiyar bir hanımdır. Bu şerefe oğlu Âsım’ın evliliğiyle başlayan ve kız torunu ile devam eden bir nesle sahib olmasıyla ermiştir. Şoyle ki:

Hz. Omer (r.a) halifeliği doneminde gece sokaklarda dolaşır, halkın emniyet ve huzurunu kontrol ederdi. Bir hastanın feryadını duysa durup ilgilenir, derdine care olmaya calışırdı. Bir cocuğun ağladığını işitse, sebebini sorar ve yardımına koşardı.

Bu maksatla dolaşırken bir gece yarısı evin birinden bir ses duyar. Ana ile kız arasında gecen bir munakaşaya şÃ‚hit olur. Kızın anasına karşı durust ve tatlı sozlu hareketi Hz. Omer (r.a)’ın gonlunu fetheder. Kız:

“- Anneceğim! Halife’nin sute su katmama emrini duymadın mı? Nasıl hile yapabiliriz? Kotu bir iş bu.” diye konuşur. Annesi fikrinde ısrar eder ve:

“- Kızım! Bizim burada sute su koyduğumuzu halife nereden gorecek, nereden bilecek ve nasıl işitecek?” der. Kendince kızını ikna etmeye calışır. Fakat imanı butun kızcağız bu cevaptan asla hoşnut olmaz. Sute su katma işini asla doğru bulmaz. Boyle bir hileyi kalben hic kabul edemez. Annesinin gonlunu kırmadan doğru bildiğinden de vaz gecmeden, durustluğunu ve imÂnî coşkusunu gosteren bir ifade ile şoyle der:

“- Anneciğim! Bu yapılanı bu saatte halife Omer gormuyorsa da Allah TeÂl goruyor.” diye cevap verir.

Hz. Omer (r.a) imanı butun bu kızcağızın cevabından pek hoşnut olur. Durustluğune hayran kalır. Ruhunda taşıdığı bu imanın bir mukÂfatı olarak onu oğlu Âsım’a nikahlar.

Bu mesud evlilikten bir kız cocukları dunyaya gelir. İlerinin adalet ve takvasıyla meşhur olacak olan Emevî halifesi Omer İbni Abdulaziz rahmetullahi aleyh işte sute su katmayan bu anne ve Âsım gibi yiğit bir babanın neslinden gelen kız cocuğundan dunyaya gelmiştir.

Cemîle binti SÂbit (r. anhÂ)’nın hayatı hakkında kaynaklarda fazla bilgi bulunmamaktadır. Onun ne zaman vefat ettiği de bilinmemektedir.

Allah ondan razı olsun.

Rabbımız şefaatlerine mazhar buyursun. Amin.