Hz. Adem İlk İnsan Mı


Hz. Adem İlk Peygamber Mi


İnancımıza ve Kur!an-ı Kerim'de gectiği haliyle Hz. Adem hem ilk insandır, hem de ilk peygamber. Kuran'da hz. ademin ilk insan ve ilk peygamber olduğuyla ilgili pek cok ayet vardır. Bu ayetler şunlardır:

Kur'an'da bahsi gecen Âyetler

Allah Adem'e butun varlıkların isimlerini oğretti. Sonra onları meleklere gostererek, "Eğer doğru soyleyenler iseniz, haydi bana bunların isimlerini bildirin" dedi. (2, 31)

Melekler, "Seni butun eksikliklerden uzak tutarız. Senin bize oğrettiklerinden başka bizim hicbir bilgimiz yoktur. Şuphesiz her şeyi hakkıyla bilen, her şeyi hikmetle yapan sensin" dediler. (2, 32)

Allah şoyle dedi: "Ey Adem! Onlara bunların isimlerini soyle." Adem, meleklere onların isimlerini bildirince Allah, "Size, goklerin ve yerin gaybını şuphesiz ki ben bilirim, yine acığa vurduklarınızı da, gizli tuttuklarınızı da ben bilirim demedim mi?" dedi. (2, 33)

Hani meleklere, "Adem icin saygı ile eğilin" demiştik de İblis haric butun melekler hemen saygı ile eğilmişler, İblis (bundan) kacınmış, buyukluk taslamış ve kÂfirlerden olmuştu. (2, 34)

Dedik ki: "Ey Adem! Sen ve eşin cennete yerleşin. Orada dilediğiniz gibi bol bol yiyin, ama şu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz." (2, 35)

Derken, şeytan ayaklarını oradan kaydırdı. Onları icinde bulundukları konumdan cıkardı. Bunun uzerine biz de, "Birbirinize duşman olarak inin. Sizin icin yeryuzunde belli bir sure barınak ve yararlanma vardır" dedik. (2, 36)
Derken, Adem (vahy yoluyla) Rabbinden birtakım kelimeler aldı, (onlarla amel edip Rabb'ine yalvardı. O da) bunun uzerine tovbesini kabul etti. Şuphesiz o, tovbeleri cok kabul edendir, cok bağışlayandır. (2, 37)

Şuphesiz, Allah, Adem'i, Nûh'u, İbrahim ailesini (soyunu) ve İmran ailesini (soyunu) birbirinden gelmiş birer nesil olarak secip Âlemlere ustun kıldı.Allah her şeyi hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. (3, 33)
Şuphesiz Allah katında (yaratılışları bakımından) İsa'nın durumu, Adem'in durumu gibidir: Onu topraktan yarattı. Sonra ona "ol" dedi. O da hemen oluverdi. (3, 59)

(Ey Muhammed!) Onlara, Adem'in iki oğlunun haberini gercek olarak oku. Hani ikisi de birer kurban sunmuşlardı da, birinden kabul edilmiş, otekinden kabul edilmemişti. Kurbanı kabul edilmeyen, "Andolsun seni mutlaka oldureceğim" demişti. Oteki, "Allah ancak kendisine karşı gelmekten sakınanlardan kabul eder" demişti. (5, 27)

Andolsun, sizi yarattık. Sonra size şekil verdik. Sonra da meleklere, "Adem icin saygı ile eğilin" dedik. İblisten başka hepsi saygı ile eğildiler. O, saygı ile eğilenlerden olmadı. (7, 11)
"Ey Âdem! Sen ve eşin cennette kalın. Dilediğiniz yerden yiyin. Fakat şu ağaca yaklaşmayın. Yoksa zalimlerden olursunuz." (7, 19)

Hani meleklere, "Adem icin saygı ile eğilin" demiştik, onlar da saygı ile eğilmişlerdi. Yalnız İblis saygı ile eğilmemiş, "Hic ben, camur halinde yarattığın kimse icin saygı ile eğilir miyim?" demişti. (17, 61)

Hani biz meleklere, "Adem icin saygı ile eğilin" demiştik de İblis'ten başka hepsi saygı ile eğilmişlerdi. İblis ise cinlerdendi de Rabbinin emri dışına cıktı. Şimdi siz, beni bırakıp da İblis'i ve neslini, kendinize dostlar mı ediniyorsunuz? Halbuki onlar sizin icin birer duşmandırlar. Bu, zalimler icin ne kotu bir bedeldir! (18, 50)

İşte bunlar, Adem'in ve Nûh ile beraber (gemiye) bindirdiklerimizin soyundan, İbrahim'in, Yakub'un ve doğru yola iletip sectiklerimizin soyundan kendilerine nimet verdiğimiz nebîlerdir. Kendilerine RahmÂn'ın Âyetleri okunduğu zaman ağlayarak secdeye kapanırlardı. (19, 58)

Andolsun, bundan once biz Adem'e (cennetteki ağacın meyvesinden yeme diye) emrettik. O ise bunu unutuverdi. Biz onda bir kararlılık bulmadık. (20, 115)

Hani meleklere, "Adem icin saygı ile eğilin" demiştik de, İblis'ten başka melekler hemen saygı ile eğilmişler; İblis bundan kacınmıştı. (20, 116)

Biz de şoyle dedik: "Ey Adem! Şuphesiz bu (İblis) sen ve eşin icin bir duşmandır. Sakın sizi cennetten cıkarmasın; sonra mutsuz olursun." (20, 117)

"Şuphesiz senin icin orada ac kalmak, cıplak kalmak yoktur." (20, 118)

"Orada ne susuzluk cekersin, ne de guneş altında kalırsın." (20, 119)

Nihayet şeytan ona vesvese verip şoyle dedi: "Ey Adem! Sana ebedilik ağacını ve yok olmayan bir saltanatı gostereyim mi?" (20, 120)

Bunun uzerine onlar (Adem ve eşi Havva) o ağacın meyvesinden yediler. Bu sebeple ayıp yerleri kendilerine gorundu ve cennet yaprağından uzerlerine ortmeye başladılar. Adem Rabbine isyan etti ve yolunu şaşırdı. (20, 121)
Sonra Rabbi onu secti, tovbesini kabul etti ve ona doğru yolu gosterdi. ﴾20, 122﴿

Allah şoyle dedi: "Birbirinize duşman olarak hepiniz oradan inin. Eğer tarafımdan size bir yol gosterici (kitap) gelir de, kim benim yol gostericime uyarsa artık o, ne (dunyada) sapar ne de (ahirette) sıkıntı ceker." (20, 123﴿
"Her kim de benim zikrimden (Kur'an'dan) yuz cevirirse mutlaka ona dar bir gecim vardır. Bir de onu kıyamet gununde kor olarak haşrederiz." (20, 124)

Allah, sizi (babanız Adem'i) yerden (bitki bitirir gibi) bitirdi (yarattı.)' (71, 17)