Her Gun Tovbe Edelim,
Her gun tovbe etmenin onemi,


Sevgili Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki;
Her derdin devası vardır. Muhakkak gunahların devası da istiğfardır.

"Butun Âdemoğlu icin iki sahife vardır. Sahifenin birine gunduz işlediği ameller yazılır. Diğerine de gece işlediği ameller yazılır. Sonra bu iki sahife durulur. Eğer onlarda, -bir gunah icin de olsa- istiğfar varsa nur sacarlar. İstiğfar yoksa, karanlık ve simsiyah bir şekilde durulurler."

"Her gun, iki defa, yÂni sabah ve akşam istiğfar getirmeyen kimse kendine zulmetmiştir."

"Israrla beraber kucuk gunah kalmaz (buyuk olur), istiğfarla da buyuk gunah kalmaz (af olunur)."

İstiğfar, uzuntulerden kurtulmak icin bir cıkış yoludur.

Hz. Huzeyfe (r.a.) buyurdu ki: "Aileme karşı dilimde kotu sozler olurdu. Ben bunu ResûlullÂh'a sordum. Bana, 'Ey Huzeyfe, istiğfarla aran nasıl? Ben Allah'a, gunde yuz defa istiğfar ederim. Ummetimin hayırlıları, iyilik yaptıkları zaman sevinirler, kotuluk yaptıkları zaman da istiğfar ederler.' buyurdu."

İstiğfar; malı, hatt evlÂdı da coğaltır buyurulmuştur.

Bir adam, Hasan-ı Basrî'ye (r.h.) gelip kıtlıktan şikÂyet etti. 'Allah'a istiğfar et.' dedi. Başka birisi gelip fakirlikten şikÂyet etti, başka biri, neslinin az olmasından, bir başkası da toprağının verimsizliğinden şikÂyette bulundu. Bun-ların hepsine Allah'a istiğfar etmelerini emretti. Bunun uzerine Rabî' bin Sabîh, 'Sana adamlar geldi. Hepsi farklı şeylerden şikÂyet ettiler ve senden yardım istediler. Sen de hepsine aynı şeyi soyledin.' deyince, Hasan-ı Basrî (r.h.) cevap olarak "Gelin dedim: Rabbinizin mağfiretini isteyin, cunku O, mağfireti cok bir Gaffardır. Bol hayır ile uzerinize semÂyı (yağmuru) salsın ve size mallar ve oğullarla imdat eylesin ve sizin icin cennetler yapsın, sizin icin ırmaklar yapsın."
mealindeki (Nuh sûresi, 10-12.) Âyet-i kerîmeleri okudu.


Her gun tovbe edelim

Estağfirullah. Estağfirullah. Estağfirullahe'l-azîm el-kerîm, ellezî l ilÂhe ill huve'l-hayyu'l-kayyûmu ve etûbu ileyhi, tevbete abdin zÂlimin li-nefsihî, l yemliku li-nefsihî mevten vel hayÂten vel nuşûrÂ. Ve es-eluhu't-tevbete ve'l-mağfirete ve'l-hidÂyete lenÂ, innehû, huve't-tevvÂbu'r-rahîm."


"Ya rabbi! Bu ana gelinceye kadar benim elimden, dilimden, gozumden, kulağımdan, ayağımdan ve elimden bilerek veya bilmeyerek meydana gelen butun gunah ve hatalarıma tevbe ettim, pişman oldum. Kufur, şirk, isyan, gunah ve kusur her ne turlu hÂl vaki oldu ise, cumlesine tevbe ettim, pişmanlık duydum. Bir daha yapmamaya azm u cezm u kast ettim. Sen bu tevbemi kabul eyle. Nefsime uyup, şeytana tabi olup da aynı gunah ve kusurları bir daha tekrar etmeme imkan verme, y Rabbi. Bir daha iman ve ikrar ediyorum ki, Peygamberlerin evveli Âdem AleyhisselÂm, ahiri ise Hazret-i Muhammed AleyhisselÂm, bu ikisi arasında her ne kadar peygamber gelip gectiyse, Bunların cumlesine inandım, iman ettim, hepsi de haktır ve gercektir. Butun peygamberlere, onlara gonderilmiş olan İlÂhi kitaplara ve icindeki emirlere şeksiz ve şuphesiz iman ettim, dilimle ikrar, kalbimle tasdik ediyorum ve yine iman ve ikrar ediyorum ki en son kitap Kur'Ân-ı AzimuşşÃ‚n ve en son Peygamber de Hazret-i Muhammed AleyhisselÂm'dır."


"Amentu billÂhi ve melÂiketihî ve kutubihî ve Rusulihi ve'l-yevmi'l-Âhiri ve bi'l-kaderi, hayrihî ve şerrihî minellÂhi teÂl ve'l-bÂsu bade'l-mevt. Hakkun, eşhedu en l ilÂhe illÂllah ve eşhedu enne Muhammeden abduhû ve Resûluh."