YUKSEK OLMAYAN BİR SESLE, YANLIZ BAŞINA İCİN İCİN DUA

Cok caresiz ve sıkıntı icerisinde kaldığınız, Allah'a dua etme ihtiyacı hissettiğiniz bir anda dua etmek icin nasıl bir ortamı tercih ettiğinizi hatırlıyor musunuz? Hic şuphesiz gece yastığa başınızı koyduğunuzda ya da cok sessiz ve gurultusuz, Allah'la başbaşa olabileceğinizi hissettiğiniz bir ortamda dua etmeyi tercih etmişsinizdir.

İbadetler sırasında manevi yoğunluk en fazla yalnız başına, kimsenin bilmediği zamanlarda, tam bir konsantrasyonun sağlanabildiği sırada yaşanır. İhtiyacları, hataları veya eksikleri konusunda Allah'a dua etme gereksinimi duyan insan, yalnız başına ve icin icin dua etmeyi tercih eder. Buna guzel bir ornek Hz. Zekeriya'nın duasıdır. Kuran'da, onun Allah'tan soyunu devam ettirecek bir varis isterken gizlice dua ettiğine işaret edilir:

Hani o Rabbine gizlice seslendiği zaman demişti ki: "Rabbim, şuphesiz benim kemiklerim gevşedi ve baş, yaşlılık aleviyle tutuştu; ben sana dua etmekle mutsuz olmadım." (Meryem Suresi, 3-4)

Duanın tanımı icin "gucu sınırlı ve sonlu bir varlığın gucu sınırsız bir kudret karşısında acizliğini ortaya koyarak istekte bulunmasıdır" demiştik. Bu yuzden dua, gercekten Allah'a karşı acizlik ve fakirlik bilinerek yapılmalıdır. Fakat elbette ki bu birtakım yapmacık hareketlerle, kalıpcı ve taklitci duşunce yapısıyla sağlanamaz. Zaten gercek anlamda samimi olan, acizliğini hisseden insan doğal olarak bunu yaşayacaktır. Kuran'da, muminlere şu şekilde dua etmeleri tavsiye edilir:

Rabbinize yalvara yalvara ve icin icin dua edin. Şuphesiz O, haddi aşanları sevmez. (A'raf Suresi, 55)

Rabbini, sabah akşam, yuksek olmayan bir sesle, kendi kendine, urpertiyle, yalvara yalvara ve icin icin zikret. Gaflete kapılanlardan olma. Şuphesiz Rabbinin Katında olanlar, O’na ibadet etmekten buyuklenmezler...” (A’raf Suresi, 205-206)

Kuran'da, duanın yalnızken, yalvararak ve icin icin yapılabileceğine dikkat cekilir. Dolayısıyla duanın nerede yapıldığı, dua sırasında duzenlenen "toren"in buyukluğu, katılımın fazla olması ve dua eden şahsın sesinin cok fazla cıkması olcu değildir.

Oncelikle bilinmelidir ki, duadaki yuksek ses tonları duanın Allah'a ulaşmasını ya da Allah'ın duaya icabetini kolaylaştırmaz. Dua ettiğimiz Rabbimiz, icimizden gecirdiğimiz duşunceleri bilen, herşeyden haberdar olan ve bize şah damarımızdan daha yakın olandır. (Kaf Suresi, 16) Bize bu kadar yakın olan Allah'a dua ederken sesimizi gereksiz yere yukseltmemizin bir anlamı yoktur. Kişi icinden dua edebileceği gibi, ancak kendisinin duyabileceği bir tonla da dua edebilir.

Kuran'da gerek ibadet sırasında, gerekse yaşamın her anında ses tonunun uygun tutulması gerektiği insanlara aşağıdaki ayetlerde şoyle bildirilir:

Yuruyuşunde orta bir yol tut, sesinden de (yuksek perdeleri) eksilt. Cunku, seslerin en cirkin olanı gercekten eşeklerin sesidir. (Lokman Suresi, 19)

De ki: "Allah, diye cağırın, 'Rahman' diye cağırın, ne ile cağırırsanız; sonunda en guzel isimler O'nundur." Namazında sesini cok yukseltme, cok da kısma, bu ikisi arasında (orta) bir yol benimse. (İsra Suresi, 110)

Gorulduğu gibi Kuran'da tarif edilen ibadet modeli gosterişten uzaktır. Başkaları gorsun veya duysun diye yapılmaz, sadece Allah'a karşı olan vazifenin hakkıyla yerine getirilmesi amacını taşır. Kuran'da bunun uzerinde onemle durulur. Dua ile ilgili ayetlerde defalarca "dini Allah'a halis kılarak dua etmek"ten soz edilir. Bunun anlamı, dinin, yani ibadetin sadece ve sadece Allah icin yapılması, O'ndan başkalarının rızasının kesinlikle aranmamasıdır:

O, Hayy (diri) olandır. O’ndan başka ilah yoktur; oyleyse dini yalnızca Kendisi’ne halis kılanlar olarak O’na dua edin. Alemlerin Rabbine hamdolsun. (Mu’min Suresi, 65)

Oyleyse, dini yalnızca O’na halis kılanlar olarak Allah’a dua (kulluk) edin; kafirler hoşgormese de. (Mu’min Suresi, 14)

De ki: “Rabbim adaletle davranmayı emretti. Her mescid yanında (secde yerinde) yuzlerinizi (O’na) doğrultun ve dini yalnız Kendisi’ne has kılarak O’na dua edin. “Başlangıcta sizi yarattığı” gibi doneceksiniz.” (A’raf Suresi, 29)

Din sadece Allah'ındır. İbadetlerin hepsi sadece O'nun hoşnutluğunu kazanmak amacıyla yapılır. Bunun yegane yolu da O'nun istediği ve tarif ettiği gibi yapmaktır.

Duasını, ya da başka herhangi bir ibadetini Allah'a halis kılmadan yapanlar, yani etraflarındaki insanlara "takva" gorunmek endişesinde olanlar buyuk bir dalalet icindedirler. Allah Kuran'da onlardan şoyle soz eder:

İşte (şu) namaz kılanların vay haline, Ki onlar, namazlarında yanılgıdadırlar, Onlar gosterişyapmaktadırlar. (Maun Suresi, 4-6)
__________________