Doyur Bizi Rabbim!!


EY RABBİM, ruhum oylesine ac ki huzura.. Onu ancak sen doyurabilirsin..
Dunya olabildiğince hızlı donuyor belki ama.. ben eminim ki, onun hızı dahi yetişemez zamanımızın hızına. Ey Rabb’im, şu zavallı bicare varlığımı ancak sen doyurabilirsin..


Her gun o kadar cok vahşet sahnesi sergileniyor ki gozlerimizin onunde.. durmadan surekli olarak sesler işitiyoruz.. İstesekte istemesekte sesler buluyor bizi. Ya yan komşumuzdan gelen kavgaların, bağrışmaların sesi. Ya da dışarıdaki arabalardan gelen acı fren sesleri, bağrışmalar, kavgalar..


Sonra o seslere eklenen nice başka korkunc ses. Sinema sistemli evlerden yukselen son derece bas ve gumleyen sesler. Ne oluyor Rabbim biz?. Kafamızdaki kronik ağrıları unutmak icin mi bunca gurultunun sebebi. Yoksa kendimizi mi yitiriyoruz? Civi civiyi sokuyor mu gercekten?


Oyle olsaydı eğer.. her zaman bu kadar fazla baş ağrısı ceker miydik hic? Tukeniyoruz Rabbim. Korkarım tukeniyoruz. Karamsar bulutların tumu yeniden kapladılar sanki benliğimi. Bunun nedeni huzun mu gercekten? Oyle de bu zamanların en vazgecilmesi olan şeydir huzun..


Neden dunya bu kadar daraldı ve ustume geliyor sanki. Yapmak isteyip de yapamadıklarım. Ummanları kuşatan varlığım ve acizliğim. Ruhumun hangi dehlizlerinde kaybettim huzuru? Yada mutluluk gercekten cok parcadan mı oluşuyordu? Yada gercekten mutluluk bir makineye mi benziyordu, ne kadar basit olursa o kadar az bozulan?


Şukrediyorum Rabbim sana. Gene de şukur.. Cok şukur.. Lakin organizmamdaki tum zerrelerin ağladığı zamanlarda yaşamıyor değilim. Nedir Rabbim bu sıkıntıların sebebi. Dunya mı binmiş omuzlarıma ben fark etmeden. Cok mu yaşlanmışım, gozlerimden akan yaşlar miktarınca..


Yaşamak mı zor, gitmek mi? Karıştı kaldı aklım gene.. Yureğim aklımın caresizliklerine yetişemez oldu sanki artık. Huzura oylesine ac ki benliğim. Eğer ileride guzel gunler bekliyorsa bizi. Mujdelediğin ve geleceğine tum varlığımızla inandığımız altın cağ, yeni bir nesil ve umit ettiğimizden daha guzel gunler karşılayacaksa bizi. Sen hızlandır icerisinde bulunduğumuz sureci.


Sıkışmışlıklarımıza uzat imdat elini. Gonder Hızır Aleyhissellamı.. Dunya ağlıyor Rabbim! Benim ağlamam ne ki? Zaman boş yere tukeniyor, heba olup gidiyor.. benim naciz varlığımın tukenişi ne ki? Nice yureği guzel insana bağlanan umutlarda teker teker kuruyup giderken, tek yeşeren ve meyve veren dalımsın Sen..


Ey Rabbim, senin sonsuzluğunda tukenmek. Senin buyukluğun karşısında yok olmak istiyorum. Oyle bir yok oluş ki, bin doğuşa bedel. Ruhumdaki gokkuşağı karışmış kalmış. Neticede gri bulanık bir renk cıkıvermiş meydana. Kim bilir belki de bu bulanıklık daraltıyor ruhumu. Sıkıntılar, zorluklar geliyor peşi sıra ve ben biliyorum ki, Sen!. Kimseciklerin bilmediklerini bilen, gormediklerini gorensin. Muhakkak ki Sen, her şeye gucu yeten yegane sahibimizsin..


Yardımcımız ol Allah’ım! Sen bizlere yardım et Rabbim!!

Doyur bizi Rabbim!! Doyur bizleri, ac kardeşlerimizle beraber. Ruhlarımızı huzura gark eyle. Huzur ki, geldiğinde ancak sukut bulacak cağlayan yurek!!

Oznur Colakoğlu Cam
__________________