”Giallo” İtalyanca’da ‘’sarı” anlamına gelir ve bu tur adını, o donemde ve oncesinde – ozellikle 2.Dunya savaşı sonrası - İtalya’da basılan ucuz polisiye/gerilim romanlarının kapaklarının genelde sarı renkte olmasından almaktadır. Bu tur romanların Giallo formatını tema anlamında beslediği soylenebilir.

Giallo turunun sinemada ilk yansımasını 1969′da Dario Argento’nun cektiği “The Bird with the Crystal Plumage (L’Uccello Dalle Piume di Cristallo)” adlı filmle bulduğu goruşu hakimse de, Argento’nun vatandaşı ve tarz anlamında kendine ornek aldığı Mario Bava’nın da daha once cekilmiş bu ture ait olabilecek bazı filmleri bulunur. Bava’nın 1963 tarihli La ragazza che sapeva troppo (The Girl Who Knew Too Much - Cok Şey Bilen Kız) filmi bu turun ilk orneğidir.



Giallo aslında bir Amerikan bicimi olan ve 30′lardan itibaren Amerikan korku sinemasında yaygın olarak uygulanan “Whodunnit” (Kim Yaptı?) polisiye biciminin bir yeniden sunumudur. Aynı zamanda Exploitiation (İstismar - Somuru) sinemasının izlerine sahiptir. Ozellikle Hitchcock’un 1960 tarihli klasiği Psycho’nun (Sapık) bu turun ortaya cıkmasında buyuk etkisi olmuştur. Giallo bicimi whodunnit (Kim Yaptı?) geleneğini kullanarak ve Psycho tarzı oykuleri istismar ederek, orijinalinde olduğu gibi psikolojik ve temelli değil, yuzeysel ve gorsel anlamda ve barok bir sunumla aktarır. İstismar sinemasının bircok diğer alt orneklerinde gorulen kadın ve cinsellik istismarı da Giallo biciminin doğal bir ekidir. Cinayet sahnelerinde kurbanların ağırlıklı olarak kadın olması ve olum bicimlerinde kadın cinselliğine baskı yapılması bu turun bir diğer ozelliğidir. Giallo filmlerindeki vurucu unsur stilize cinayet sahneleridir.Hatta coğu zaman oyku son derece gercekci şiddet sahnelerinde unutulur gider.

İtalyada doğan giallo filmleri; 70′li yıllarda slasher ve 80′li yıllarda teen-slasher olarak Hollywood da bir furya haline gelecek filmlere de kaynaklık etmiştir. Turun en buyuk isimleriario Argento, Mario Bava, Lucio Fulci, Aldo Lado, Sergio Martino, Umberto Lenzi, ve Pupi Avati’dir.

EN İYİLER:
-The Girl Who Knew Too Much (Mario Bava, 1963)
-Blood and Black Lace (Mario Bava, 1964)
-Five Dolls for an August Moon (Mario Bava, 1970)
-The Bird with the Crystal Plumage (Dario Argento, 1970)
-Lizard in a Woman’s Skin (Lucio Fulci, 1971)
-The Cat o’ Nine Tails (Dario Argento, 1971)
-Don’t Torture a Duckling (Lucio Fulci, 1972)
-Knife of Ice (Umberto Lenzi, 1972)
-The Psychic (Lucio Fulci, 1977)
-Tenebrae (Dario Argento, 1982)
-Opera (Dario Argento, 1988)
-Sleepless (Dario Argento, 2001)
alintidir..
__________________