::::::::::::::SELAM FORUM TR CILER:::::::::::::::::
Izledigim en etkileyici filmlerden olan Fight club ile ilgili notlarinizi ve yorumlarinizi paylasmak isterim... Filmin kendine ozgu havasi konusu.. ve felsefesi var.. bircok kisi filme onyargili bakiyor.. bence mukkemmel bir filmdi.. Bu film hakkinda Brad pitt ile yapilan ilgimc bir roportaji sunmak istiyorum..
''''''FIGHT CLUB'''''''''
Evet, şimdi insanlar Fight Club'ı izledikten sonra lobiye gidip birbirlerini yumruk atmaya mı başlamalı?Pitt: Buna evet mi demem gerekiyor? Tabii ki hayır.
Norton: Bundan ne anladınız ki siz.
Bu bir terapi seansı değil.
Pitt: Film cok yoğun, bir cok fikir ve ideoloji ile yuklu. Ben insanların filmi kendilerinin yorumlamalarını isterim, kendi yorumlarımla onları etkilemek istemem.
Brad, senin hala parmaklarında yara izleri var.
Pitt: Onlar Edward ve benim vazgecememizden dolayı kalanlar. Bugun sabah biraz kapıştık.
Bunlar David Fincher size senaryoyu verdikten sonra nasıl değişti? Kitap biraz daha değişik. Pitt: Ben oyle hissetmiyorum. [Norton'a bakarak.] Sen oyle hissediyormusun?
Norton: Bence bu kitabın ruhuna gore cok doğru; filmde kitapla kelimesi kelimesine aynı olmayan cok az dialog var. Sonu ise, bence sinemaya uygun olarak ayarlandı ve bir cok yonden bu kurtarmaya yonelik. Filmde Tyler'ın yenilmesi ve Tyler'ın icinde bulunduğu durum acık.
Pitt: Kendi karakterinizi bulmanız.
Norton: Evet, benim [karakterim] filmde başardığı birşeyler var, aynen senin [karakterin] The Graduate'in sonunda yaptığın gibi. Fakat siz onun ne başardığını tam olarak bilmiyorsunuz. Fakat onun eski haliyle, yeni hali arasında bir yerlerde savaştığını biliyorsunuz.
Bu jenerasyonda kafası karışan insanlar hangileri? Norton: [Oksurerek] Butun bunlara basit bir etiket yapıştırmak istermiyim bilmem ama ben kendi tepkilerimin - bircok kişinin tepkilerinin neden boyle olduğunu duşunurum. Kitabı okuduğumda ilk dikkat ettiğim cumle "Benim jenerasyonumda hissettiğim enerji tepkisi bu." Bunu ozune inerek, komplike bir şekilde duşundum. Reality Bites goruşlerinde olduğu gibi, bizi tembel, amacsızlar olarak gorduğunden daha değişik algıladım. Ben Fight Club'ı hicbir şeyin yapamayacağı şekilde hissettim, reklamların oluşturduğu sistemin dışındaki dunyada var olabilecek umutsuz insanları araştırdım.
Kitapta bircok sey var. Benim Brad ve Fincher'la karşılaşmam, kitabı okumamız ve "Bunu cok sevdim" dememiz. Bir ceşit, kitaptan atasozlerini okuyup bunu buyuk bir pankarta yazıp asmanız gibi şeyler hissediyorsunuz. The Graduate'in o jenerasyona veya Rebel Without a Cause'un jenerasyonuna hissettirdikleri gibi olan okuduğum ilk şeydi. Sanki bu engeller arasında kok salmış birşey gibi.
Pitt: Bizim nasıl televizyonun yetiştirdiği ilk jenarasyon olduğumuzu, reklam bombardımanına tutulmanın nasıl birşey olduğunu konuştuk. Yon duygusu yoktu. İdeallerimiz, eğer arabanı surebileceğin bir yere gidebilirsen, bu marka birayı icersen, boyle bir kadına sahip olursan o zaman ruhen mutlu sayılırsın idi.
Fakat bunların hepsine sahipsin Brad! Sen ruhen mutlu değilmisin?
Pitt: İşte, kimse bunu benden duymak istemiyor. Para ozgurluktur, sorgulanamaz ve ben bu ozgurluğun herkesde olmasını dilerim cunku bu bir eğlence. Fakat bu oğrendiğiniz ve sonradan nicin diye baktığınız, bir zamanlar başaran fakat devam ettirmeyen insanlar icin gecerli. Daha sonra ne yapıyorsunuz? Kendinize saplanmışsınız ve farkediyorsunuz ki butun bunlarla bir sonuca varılmıyor.
Hic bu adamların hissettiği nefreti hissettiğiniz oldu mu? Cıkış yeri olmayan bu adamlar gibi yani. Pitt: Bu gibi değil. Kitap bana gore, gereksiz saldırı veya başkasının saldırması ile ilgili değil.
Norton: Katılıyorum.
Pitt: Bizim nasıl seyirci haline geldiğimiz ile ilgili. Televizyon izliyorsunuz ve ordaki oyuncuların giydiği elbiseleri satın alıyorsunuz. Başkalarının yaşadıkları hayatı izliyorsunuz fakat yaşayamıyorsunuz, bu gercekten biraz korkutucu.
***************
Film hakkindaki gorusleriniz neler???
Izledigim en etkileyici filmlerden olan Fight club ile ilgili notlarinizi ve yorumlarinizi paylasmak isterim... Filmin kendine ozgu havasi konusu.. ve felsefesi var.. bircok kisi filme onyargili bakiyor.. bence mukkemmel bir filmdi.. Bu film hakkinda Brad pitt ile yapilan ilgimc bir roportaji sunmak istiyorum..
''''''FIGHT CLUB'''''''''
Evet, şimdi insanlar Fight Club'ı izledikten sonra lobiye gidip birbirlerini yumruk atmaya mı başlamalı?Pitt: Buna evet mi demem gerekiyor? Tabii ki hayır.
Norton: Bundan ne anladınız ki siz.
Bu bir terapi seansı değil.
Pitt: Film cok yoğun, bir cok fikir ve ideoloji ile yuklu. Ben insanların filmi kendilerinin yorumlamalarını isterim, kendi yorumlarımla onları etkilemek istemem.
Brad, senin hala parmaklarında yara izleri var.
Pitt: Onlar Edward ve benim vazgecememizden dolayı kalanlar. Bugun sabah biraz kapıştık.
Bunlar David Fincher size senaryoyu verdikten sonra nasıl değişti? Kitap biraz daha değişik. Pitt: Ben oyle hissetmiyorum. [Norton'a bakarak.] Sen oyle hissediyormusun?
Norton: Bence bu kitabın ruhuna gore cok doğru; filmde kitapla kelimesi kelimesine aynı olmayan cok az dialog var. Sonu ise, bence sinemaya uygun olarak ayarlandı ve bir cok yonden bu kurtarmaya yonelik. Filmde Tyler'ın yenilmesi ve Tyler'ın icinde bulunduğu durum acık.
Pitt: Kendi karakterinizi bulmanız.
Norton: Evet, benim [karakterim] filmde başardığı birşeyler var, aynen senin [karakterin] The Graduate'in sonunda yaptığın gibi. Fakat siz onun ne başardığını tam olarak bilmiyorsunuz. Fakat onun eski haliyle, yeni hali arasında bir yerlerde savaştığını biliyorsunuz.
Bu jenerasyonda kafası karışan insanlar hangileri? Norton: [Oksurerek] Butun bunlara basit bir etiket yapıştırmak istermiyim bilmem ama ben kendi tepkilerimin - bircok kişinin tepkilerinin neden boyle olduğunu duşunurum. Kitabı okuduğumda ilk dikkat ettiğim cumle "Benim jenerasyonumda hissettiğim enerji tepkisi bu." Bunu ozune inerek, komplike bir şekilde duşundum. Reality Bites goruşlerinde olduğu gibi, bizi tembel, amacsızlar olarak gorduğunden daha değişik algıladım. Ben Fight Club'ı hicbir şeyin yapamayacağı şekilde hissettim, reklamların oluşturduğu sistemin dışındaki dunyada var olabilecek umutsuz insanları araştırdım.
Kitapta bircok sey var. Benim Brad ve Fincher'la karşılaşmam, kitabı okumamız ve "Bunu cok sevdim" dememiz. Bir ceşit, kitaptan atasozlerini okuyup bunu buyuk bir pankarta yazıp asmanız gibi şeyler hissediyorsunuz. The Graduate'in o jenerasyona veya Rebel Without a Cause'un jenerasyonuna hissettirdikleri gibi olan okuduğum ilk şeydi. Sanki bu engeller arasında kok salmış birşey gibi.
Pitt: Bizim nasıl televizyonun yetiştirdiği ilk jenarasyon olduğumuzu, reklam bombardımanına tutulmanın nasıl birşey olduğunu konuştuk. Yon duygusu yoktu. İdeallerimiz, eğer arabanı surebileceğin bir yere gidebilirsen, bu marka birayı icersen, boyle bir kadına sahip olursan o zaman ruhen mutlu sayılırsın idi.
Fakat bunların hepsine sahipsin Brad! Sen ruhen mutlu değilmisin?
Pitt: İşte, kimse bunu benden duymak istemiyor. Para ozgurluktur, sorgulanamaz ve ben bu ozgurluğun herkesde olmasını dilerim cunku bu bir eğlence. Fakat bu oğrendiğiniz ve sonradan nicin diye baktığınız, bir zamanlar başaran fakat devam ettirmeyen insanlar icin gecerli. Daha sonra ne yapıyorsunuz? Kendinize saplanmışsınız ve farkediyorsunuz ki butun bunlarla bir sonuca varılmıyor.
Hic bu adamların hissettiği nefreti hissettiğiniz oldu mu? Cıkış yeri olmayan bu adamlar gibi yani. Pitt: Bu gibi değil. Kitap bana gore, gereksiz saldırı veya başkasının saldırması ile ilgili değil.
Norton: Katılıyorum.
Pitt: Bizim nasıl seyirci haline geldiğimiz ile ilgili. Televizyon izliyorsunuz ve ordaki oyuncuların giydiği elbiseleri satın alıyorsunuz. Başkalarının yaşadıkları hayatı izliyorsunuz fakat yaşayamıyorsunuz, bu gercekten biraz korkutucu.
***************
Film hakkindaki gorusleriniz neler???
__________________