Stres ve kaygılardan uzak bir hayat yaşayabilmenin temel şartlarından biri, insanın kendini guvende hissetmesidir. Psikoloji alanında yapılan araştırmalara gore, bu guven duygusu, insanda bebeklik doneminde başlar. Bu donemde kazanılan guvene “temel guven” adı verilir. Anne-babası ve diğer kendisiyle ilgilenenler arasında, bu yaşlarda sağlıklı bir guven duygusu geliştirebilmiş olan kimseler, hayatlarının ileriki donemlerinde de kazandıkları bu temel guven duygusunu geliştirerek ruhen sağlıklı bir birey olmayı başarabilirler.

Ancak zamanla, her şeye gucunun yettiğini duşundukleri anne-babaları ve diğer yetişkinlerin, pek cok konudaki acizlik ve yetersizliklerini keşfedecek olan insan, her şeye gucu yeten ve hic kimsenin yardımına muhtac olmayan daha temel ve esaslı bir guven kaynağına ihtiyac duyacaktır. İşte bu cercevede, kucuklukten itibaren Allah’a imanı kişilik ve benliğine yerleştirebilen insanlar, stres ve ruhsal rahatsızlıklardan korunma noktasında onemli bir kazanım icinde olduklarını daha iyi anlayacaklardır. Nitekim Yuce Allah Kur’an-ı kerim’de şoyle buyurur:

“İnananlar ve imanlarını bir haksızlıkla bulmayanlar…İşte guven onlarındır ve doğru yolu bulanlar da onlardır.” (En’am Suresi, 6/ 84).

İnsanın inanmak ve inancın verdiği guvenle huzura ulaşabileceğini ise şu ayetler bize cok acık bir şekilde gostermektedir:
” Onlar inanmışlardır ve kalpleri Allah’ı anmakla yatışır; iyi bilin ki ancak Allah’ı anmakla kalpler yatışır”. ( Ra’d Suresi, 13/28)

“Başa gelen her musibet, Allah’ın izniyledir. Kim Allah’a inanırsa, Allah onun kalbini doğru duşunceye iletir. Allah her şeyi bilendir. (Teğabun, 11/ 28).

“İnanabilmek, en buyuk guctur” der bir duşunur. Gercekten inanan bir insan, yukarıda belirttiğimiz gibi, sadece kendini guvende hissetmekle kalmaz. Guven ihtiyacını en sağlıklı bir şekilde giderebilmenin yanında, sonsuz bir umuda sahip olur. Cunku her şeyin ancak Allah’ın dilemesiyle olduğunu ve korkulacak bir şey olmadığını imanla kavrar. Yaşadığı tum sıkıntı ve guclukler, onun umudunu ve hayata bağlılığını yok etmeye yetmez. İman eden kişi bilir ki, Allah her zaman kendisiyle beraberdir ve o kişinin yardımcısıdır. Bu durum ayette şoyle belirtilir:
“O, daima yaşayan, duran, tutan, her an butun yaratıklar uzerinde hakim, diri ve kaim olandır. Ne gaflet basar onu, ne uyku…”(Bakara Suresi, 2/225).

İman, insanın hayatını guzelleştirerek, karamsarlığı ve kotu duyguları giderir. Oyle ki, gercek anlamda yaşandığında, imanın lezzeti, dunyaya ait aldatıcı ve yanıltıcı tatların hic biriyle kıyaslanamaz. İşte bu yuzdendir ki, buyuk İslÂm alimi GazÂli : “İmanın en ust derecesi, bu zevk derecesidir” der. İmanın bu hazzını en yoğun bir şekilde yaşamayı başarabilmiş seckin insanlardan biri olan Yunus Emre, şoyle dile getirmiştir bu guzel duygularını:

“Canlar canını buldum,
Bu canım yağma olsun
KÂr ve zarardan gectim,
DukkÂnım yağma olsun
Ballar balını buldum,
Kovanım yağma olsun”
Yazarı bilinmeyen bir başka şiirde şoyle dile getirilir bu duygular:
“Zevkini tatmışım senin yolunun,
Bu dunyada dahi haz icindeyim
Saadeti buymuş insanoğlunun,
Gayrisi safsata ben seninleyim”
İman etmekte, stressiz ve huzurlu yaşamanın en iyi ilacı olan sevgi de, en yoğun şekilde yaşanır. Cunku iman, her şeyi sevebilmeyi gerektirir aynı zamanda. İman eden bir insan icin ancak sevgiyle anlamlanır her şey. Hem bir duşunsenize, gonullerini Allah sevgisiyle dolduranların her varlığa sevgi ile bakmaması nasıl mumkun olabilir? Her şeyi sevgiyle var eden, o yaratıcı değil midir?
“Saklarım gozumde guzelliğini
Her neye bakarsam sen varsın orda”
derken, işte bunu anlatır Aşık Veysel. Yani inanan bir insan, her şeyi guzel gorebilmeyi başarabilen bir kimse olmalıdır. Eğer bunu gercekten başarabilirsek, aşılamayacak hicbir sorun, stres ve huzursuzluk olamayacaktır.
Ozetle, imanlı bir insan, Allah’a olan sevgisinin ve bağlılığının bir sonucu olarak, sevgi ve mutluluk duygularını en yoğun şekilde yaşayan bir kimsedir. Doğal olarak, boyle bir kimse, stres ve sıkıntılar karşısında daha guclu olacaktır.

Yrd. Doc. Dr. M. Doğan Karacoşkun

alıntı
__________________