Erzurum’da bir Habib Baba varmış eskiden (IV. Murad devrinde). Evliyaullah’tan bir zat...

Bu zat, hacca gitmeye karar vermiş. O gunlerde hacılar yurdun dort bir yanından gelip İstanbul’da toplanır, oradan da kervanlar halinde yola cıkarlarmış.


Habib Baba da, “Yola cıkmadan once bir temizlik yapayım” deyip İstanbul’da bir hamama gidivermiş. Aksilik ya, o gun o hamama vuzer (vezirler) gelecekmiş; dolayısıyla da kimse iceri alınmamış. Habip Baba da bu yasağa alınmış ama,
-“Ben şuracıkta bir kurnada yıkanıveririm”

diye yalvarıp yakarınca sadece ona hususi bir izin vermiş hamamcı.
Biraz sonra vezirler butun ihtişamları ve debdebeleriyle cumbur cemaat gelivermişler. Bu arada IV. Murad da tebdil-i kıyafet ederek halktan biriymiş gibi, o da bu hamama gelmiş o da yalvarıp yakarmış.

-“Şuracıkta bir kurnada su dokunurum” demiş ve zorla iceri girmiş.
Tabiî Habib Baba ile aynı kurnaya duşmuşler. Derken birbirlerinin sırtlarını keselemeye sıra gelince bir ara IV. Murad

-“Bir bize bak, bir de şu vezirlere. Bu dunyada padişaha vezir olmak varmış” deyince, Habib Baba
-“Bırak sen onu, oyle bir Padişaha vezir ol ki, butun bu vezirlerin padişahına, senin uyuzlu sırtını keseletsin” deyivermiş...
__________________