Hic kimse Âkif’in verdiği sozden donduğunu, hangi şartlarda olursa olsun sozunden bir sapma gosterdiğini gormemişlerdi. Yakın arkadaşı Şair Mithat Cemal gorevinden istifa ettiği ilk gunlerde ziyaret eder. Balkan harbinin yaşandığı zor gunlerde Âkif, gecimini sağlayacak yeni bir iş bulmuş değildir.
Yakın dostlarından Mithat Cemal Kuntay anlatıyor .
«Balkan Harbi başlarken, Akif Bey, yegane gecim yolu olan resmi memuriyetinden istifa etti. Kirada oturduğu evine, bir cuma gunu gittim. Beş cocuğundan başka, dort cocuk daha vardı.
- Bunlar kim? dedim.
- Cocuklarım! dedi. Sonra anlattı
Âkif, Baytar Mektebinde iken bir arkadaşıyla anlaşmışlar. Kim once olurse, cocuklarına sağ kalan baksın! » demişler. Arkadaşı vefat etmiş Mehmet Akif'te, verdiği soze bağlı kalarak anlaşma hukmunu yerine getirmiş.
Mithat Cemal devam ediyor;
- Halbuki o zamanlar, Akif Beyin beş parası yoktu; fakat beş cocuğu vardı!
Yine cok yakın dostlarından Fatih Gokmen anlatıyor;
Akif, verdiği soze bağlı olmayanlara insan gozuyle bakmazdı. Aramızda gecen bir olayı anlatayım :Ben Vanikoy'de oturuyordum. Kendisi de Beylerbeyi'nde. Bir gun, oğlen yemeğini bende yemeyi, sonra da oturup sohbet etmeyi kararlaştırdık. O gun, oyle yağmurlu, boralı bir hava oldu ki her taraf sele boğuldu. Havanın bu haliyle karadan gelemeyeceğini tabii gordum. Yakın komşulardan birine gittim. Yağmur, butun şiddetiyle devam ediyordu. Eve donduğumde ne işiteyim, bu arada, Mehmet Akif Bey sırılsıklam bir vaziyette gelmiş. Beni bulamayınca, evdekilerin butun ısrarlarına rağmen iceri girmemiş. «Selam soyleyin» demiş ve o yağmurlu havada donmuş gitmiş! Ertesi gun, kendisinden ozur dilemek istedim.
- «Bir soz, ya olum veya ona yakın bir felaketle yerine getirilmezse mazur gorulebilir”
__________________