Bir gun ickiye mubtel olan bÂzı gencler, torbalarına icki şişeleri koyarak, kıra icki icmeye gidiyorlardı. Giderken, Hasan SezÂî'nin dergÂhının onunden gecmeleri îcÂbetti. SezÂî Efendi onları gorerek;

"EvlÂtlar, nereye gidiyorsunuz. Torbaların icindeki şişelerde ne var?" diye sordu.

Gencler, mûziplik olsun diye ve hÂllerini gizlemek icin gulerek;

"Efendi baba! Kıra gezmeye gidiyoruz. Şişelerimizde de şerbet var." dediler.

Hasan SezÂî tebessum edip;

"Peki oyle olsun." buyurdu.

Gencler ayrılıp gittiler. Kıra vardıklarında sofralarını kurdular. Şişelerindeki ickiyi icmeye başladıklarında hepsi birden cok şaşırdı. Cunku şişelerin icindeki ickilerin hepsi şerbet olmuştu. Sonra yolda Sezaî Efendi ile karşılaştıklarını ve konuşmalarını hatırladılar. Bu hÂlin, o buyuk zÂtın bir kerÂmeti olduğunu anlayıp, tovbe ettiler, artık bir daha icki icmediler.


Kaynak: Evliyalar Ansiklopedisi
__________________