İnsanlara vÂz ve nasîhat verirken gozlerini kapayarak anlatırdı. Fakat orada olanları kalb gozu ile gorurdu. Merkez Efendi Balıkesir'e gittiğinde, bir Cum gunu namazdan sonra kursiye cıkıp vÂz etti. Halk, Merkez Efendiyi tanımadıkları icin, pek iltifÂt etmediler. VÂzı dinlemeyip, teker teker cÂmiden cıkarak gittiler.
Ve birbirlerine;
"Halvetî yolunun buyuklerindenmiş." diyorlardı.
Herkes cıktıktan sonra, muezzin efendi elinde kapının anahtarı olduğu hÂlde kursînin yanına varıp, gozu kapalı olarak konuşan Merkez Efendiye;
"Hoca efendi! Giderken cÂmiyi acık bırakma. Anahtarları buraya bırakıyorum. Cıkarken kitlemeyi unutma!" dedi.
Merkez Efendi gozunu acmadan;
"Muezzin efendi, sen de işine gidebilirsin. Bizim sohbetimizi siz dinlemiyorsunuz, fakat melÂike-i kirÂm dinlemektedirler." buyurdu ve vÂzına devÂm etti.
Biraz sonra cÂmiden gidenlerin hepsi geriye donduler. O kadar cok insan toplandı ki, cemÂati cÂmi almaz oldu.
__________________