Bir bayram arefesinde, dul bir kadın yanında babadan yetim kalmış cocuğu ile zengin bir hacının dukkanına girerek, Allah rızası icin yardım istedi. Hacı fakir kadına yardım etmediği gibi:

- Bıktım sizden nedir bu iş.. Ben sizin icin mi calışıyorum. Defol şurdan, diyerek kovdu.

Hacıdan hic ummadığı bir şekilde cevap alarak kapı dışarı edilen kadıncağız, melul- mahzun oradan ayrılıp giderken, hacının karşısında, aynı mağazadan bir dukkanın sahibi olan yahudi, o fakirin ızdırabını anladı .

- Nedir hanım, hacı size nicin bağırdı?, diye sordu.

İmanlı ve şuurlu bir kadın olan fakirceğiz, Yahudiye hacıyı şikayet etmek yerine :

- O benim buyuğumdur. Dover de, kovar da, sana ne oluyur ey kefere! diye cevap verdi.

Fakat Yahudi durumu anlamıştı. Kadını ısrarla dukkana cağırıp, ne isterse almasını, kendisine ve cocuğuna olacak elbisenin kendisinde bulunduğunu hatta hacınınkinden daha iyisini kendisinden alabileceğini soyleyerek dukkanına getirdi. Dul kadın ve yetim cocuk Yahudinin dukkanından beğendikleri elbiseyi giydiler, kuşandılar ve kadın Yahudiye :

- Allah sana iman nasip etsin. Sen bizi giydirdiğin gibi Allah da sana Cennette koşkler verip Cennet elbiseleri giydirsin, giblerden dua etti, yanındaki masum cocuk da, anasının duasına amin, dedi. Şen şakarak oradan ayrılıp gittiler.

Dul ve yetimi dukkanından kovan hacı, o gece bir ruya gordu. Ruyasında kıyamet kopmuş ve kendis cennete girmişti. Cennette gezerken gayet guzel, gozleri kamaştıran bir koşk gordu. Baktı ki, koşkun kapısında kendisnin ismi yazılı idi. diyerek koşkun kapısından iceri girmek istedi. Fakat kapıda bekci olarak bekleyen melekler hacıyı iceri almadılar.

- Giremezsin hacı, dur bakalım nereye gidiyorsun? dediler.

Hacı durdu :

- Niye giremiyorum, bu koşk benim değil mi? diye sordu.

Melekler cevap verdiler :

- Dune kadar senindi ama, maalesef dun sizden başkasına devredildi. Daha henuz kapısının uzerrindeki tabel da sckulmemiş, yakında sokerler, dediler.

Hacı neye uğradığını anlayamadı. O telaş ve heyecan icinde uyandı ki, yatakta yatıyor : dedi.

Sabah olunca doğru yahudi Avram efendinin dukkanına gitti. Selam, hoş - beşten sonra:

- Avram efendi, dunku dul kadına sen kac liralık elbise verdiysenonların parasını sana ben vereceğim, dedi.

Yahudi bir altın değerinde elbise verdiğni soyledi.

Hacı :

- Madem o kadarmış al sana onun iki misli, dedi.

Fakat Avram olmaz, dedi. Hacı değerini yukseltti, hacı yukselttikce yahudi olmaz diyor, yahudi kabul etmedikce hacı vermek istediği parayı artırıyordu. Hacı yuz altın, ikiyuz altın vermeğe başladı ama, artık Avram'ın da sabrı taşmıştı.

- Olmaz hacı olmaz, o koşk yuz altınla bin altınla satın alınmaz... O senin gorduğun ruyayı ben de gordum ve işte musluman oldum. o koşk dune kadar senindi, sen daha evvel yaptığın hayır - hasenatla o kcşku yaptırmıştın ama, dun bana sattın. Ben onu tekrar sana satmaya niyetli değilim. Sen artık bundan sonra kapına geleni boş cevirmede, Cennette kendine başka saraylar yaptır. Allah'ın mulku geniştri, dedi.

Yahudiden de bu cevabı alan hacı, bir daha kapısına geleni boş cevirmeyceğine dair kendi kendine soz vererek oradan ayrılığ gitti. Ama koş de elden gitti. Allah yardımcısı olsun.


Kaynak: Buyuk Dini Hikayeler, İ.Sıddık İmamoğlu, Osmanlı Yayınevi
__________________