EN PAHALI ET
Abbasi halifesi Harun Reşid'in bir yemek sofrasında onune deve eti konulmuştu. Etten bir lokma alıp ağzına koyduğu sırada, veziri Cafer Bermekî gulmeye başlamış, Harun Reşid de bunun sebebini oğrenmek istemişti. Bunun uzerine Cafer Bermekî dedi ki:
- Ey muminlerin başkanı! Şu deve eti kaca mal olmuş dersin?
- Bence dort dirheme mal olmuştur.
- Hayır! Vallahi bu et sana dortyuz bin dirheme patlamıştır!
- Nasıl olur oyle?
- Bak şoyle: Hayli zaman once mutfakcıdan deve eti istemiştin. Fakat o sırada mutfakta deve eti yoktu. Ben de her zaman deve etinin hazır olmasına karar verdim. O zamandan bu yana her gun halife mutfağında bu etten hazır bulunması icin birer deve kesiyoruz. Bu sebeple o gunden beri mutfakta deve eti bulundurmak icin dortyuz bin dirhem para harcamışız. Ne var ki, o gunden bu yana halifemiz de hic deve eti istemedi, ancak bugun istedi. Benim gulmemin sebebi işte bu. Cunku halifemiz bu bir lokmalık eti boylece dortyuz bin dirheme mal etmiştir.
Bunu duyan Harun Reşid ağlamaya başladı, sofrayı bırakıp yemekten vazgecti. Oğle vakti gelince camiye gidip namaz kıldırdı. Evine donup tekrar ağlamaya başladı. Ardından Mekke ve Medine fakirlerine iki milyon, Bağdat fakirlerine iki milyon, Basra ve Kufe'deki fakirlere de bir milyon dirhem olmak uzere, toplam beş milyon dirhem sadaka verilmesini emretti. Sonra camiye gidip ikindi namazını kıldırdı. Ağlaması akşama kadar surdu. Akşam vakti olunca tekrar mescide gitti, cemaate namaz kıldırıp evine dondu.
Bu sırada yanına gelen Kadı Ebu Yusuf, onun gun boyu neden ağladığını sordu. Halife, kendi isteği uğruna israf edilen paralardan dolayı ağladığını anlattı. Ebu Yusuf ise halka yedirilen o etler, bolca verdiği sadakalar ve gonlune duşen Allah korkusundan oturu onu sevapla mujdeleyip teselli etti.
Harun Reşid, o gun uzuntusunden sabah yemeğini ancak akşamleyin yiyebilmişti.
__________________