Oyle cok pazarlik ettim ki Seninle ey Rabb'im. Sen cagirinca, kendime
ayirdigim vakitlerden calindigini dusundum. Ezan okununca, sevdiklerimle
gecirdigim zamanlarin azalmasindan korktum.
Vakit girince, icim "ciz" etti hep. Odamdan uzaklastim, biraktim isimi,
bozdum keyfimi; oylece namaza durdum.
Ayak diredim, "az sonra kilsam da olur!" dedim. "Az sonra"larim "cok
sonralar"a dondu, gec kaldim, gec kalmaktan utanmadim.
Sonunda ayaklarimi suruye suruye vardim huzuruna. Pazarligimi vaktin
daralmisligini bahane ederek yeniden ileri surdum.
Kaciyordu namaz ya; o yuzden cabucak kildim, selam verdim, hemen kalktim, rahatladim.
Oysa rahatligi Sana borcluyum. Agrimayan her bir disim kadar huzur borcluyum.
Sana. Damarlarimin her bir noktasinda pihtilasmayan kanim kadar sukûnet
borcluyum Sana.
Tenimin kasinmayan her bir noktasi kadar rahatlik borcluyum Sana. Dislerim
agriyacak olsa her biri icin harcayacagim zaman Senin.
Kanim pihtilasip damarlarim tikanacak olsa, her defasinda izdirap ve
korkuyla gecirecegim saatlerin hepsi Senin.
Tenim her noktasinda yirtilacakmis gibi aciyacak olsa, kendi kendime dar
gelecegim huzursuz gunler Senin.
Gun oldu; usandim. Sabrimi tukettim; tukendim. Kendimi yontmaya heveslendim.
Benden istedigin zamani cok gordum. Benden istedigini, benim icin istedigini
bile bile, huzurunda huzursuz durdum.
Fazla buldum namazin rekatlarini; kisaltmak icin bahaneler aradim.
Gunumu delik desik etmeni, isimin arasina kesintiler sokmani,hayatimin
ortasina duraklar koymani, uykumu bolmeni luzumsuz gordum.
"Beni bana birak!"larla durdum huzuruna; icim baska bir yerlerin turkusunu
soylerken, ben seccadende, belki sadece bedenimle, mihli kaldim.
Oysa Sen, dileseydin dar edebilirdin zamani bana! Bir ucurumun dibine
savrulmus bir arabada caresizce Sana yalvartiyor olabilirdin beni.
Korkulu bir savasin orta yerinde ates ve kan kusan bombalarin altinda gunumu de, isimi de, uykumu da, hatta ruyalarimi da delik desik etmelerini takdir edebilirdin.
Dusmeyen bombalar kadar, ucuruma savrulmayan arabalar kadar genislik
borcluyum Sana.
Icten pazarlikti benimkisi. Oyle icten ki kendime bile soyleyemedim.
Gozlerimle birlikte gonlumu de secdene kilitlemeyi cok gordum. Kendimi
sifirlamayi, benligimi hice indirgemeyi beceremedim.
Ensemde kaderin sicacik nefesini hissedecek o teslimiyetin vadisine
inemedim.
Acelem vardi; alnimi koydugum gibi kaldirdim seccadeden.
Butun benligimle asagi inemedim. Isim vardi, secdemi isime zaman
kazandim. Secdeye kalbimi de sigdirmaya calismadim.
Uykum vardi, secdemi sig birakip uykumu derinlestirdim.
Itirafimdir: Bencilligimi de sirtima alip rukûlarda eritemedim.
Bedenim egilirken huzurunda, "emrolundugum gibi dosdogru olma"nin agirligini sirtima almayi erteledim. "Sirasi degil!"di; "hele dur; sonra da olur!"du.
En Sevgili'ni bir gecede ihtiyarlatan emri uzerime alinmadim.
Sen dileseydin, cocugumun ciliz nabizlarinin esliginde, los ve nesesiz bir
yogun bakim odasinda, gozumu de gonlumu de, umutsuzca, caresizce,
urpertiyle, korkuyla bir monitorun ekranina kilitleyebilirdin.
Dileseydin, yeryuzunun sukûnetini bir anda kesip, kucucuk bir duvar
kipirtisinin golgesinde, mini mini bir sarsintinin beklentisi icinde
saclarima aklar dusurebilirdin.
Icten pazarlik mi denir buna? Sen bilirsin Seninle ettigim pazarligi.
Kendime sakladigim ve hatta kendimden de sakladigim sir bu. Dilime bile
degdirmekten korktugum, agzima almaktan utandigim oyle bir sir iste.
Fisildamasi bile aci veriyor ya... MeselÂ, uzayinca Fatiha, uzayinca sûre,
heceler sanki ozgurluge giden yolu taslar gibi kestikce, "bitmez simdi bu
namaz!" dedigim cok oldu.
Ama icimden.
Kimseler duymadi.
Bir Sen duydun beni ey Rabb'im. Sirrimi bir Sen bildin. Kendimi luzumsuz
hissederken seccadenin uzerinde, dudagim anlamina yetisemedigim kelimeler
icin oynarken,
Sen beni soyledigimden fazlasiyla duydun, soyleyemedigimi de, dile
getiremedigimi de bildin. Ruhumu alip uzaklara gittigim halde, bir bedenimi biraktigim halde huzurunda, kovmadin beni, yakinliginda tuttun.
Itirafimdir; oyle anlatildigi gibi ozleyebilmeyi beceremedim henuz namazi...
"Aradan cikarmaya calistigim" oldu namazi.
Gecistirdim namazi.
Bir "sorun"du cozdum, hallettim.
Selam verip sonra yasamaya basladim...
Yasamayi namazin icinde aramaliydim.
Namazi yasamanin icine sizdirmaliydim oysa.
Bilemedim.
Kafa tuttum, ayak diredim, pazarlik ettim; ama
Sen utandirmadin, yine yine yine huzuruna aldin beni.
Her secdede rahmetinle oksadin alnimi.
Her rukûda "aferinler" fisildadin gonlume.
Her vakitte yeni bir sayfanin akligina cagirdin ruhumu.
Yuzume vurmadin.
Azarlamadin.
Asagilamadin.
Hepten umut kesmedin benden.
Yok saymadin.
Utandirmadin.
Pazarlik ettigimi Seninle bir Sen bildin ey Rabb'im.
Kimselere soylemedin.
Sirdasim Sensin, bir Sana acabilirim icimi, bir Senin beni ayiplamandan
korkmam.
Ben iste boyleyim; yine "bana ait"lerin hesabindayim.
Baska kime soyleyeyim?
Baska kimin anlayisindan medet umayim? Bir arkadaşım gondermiş paylaşmak istedim hepinize hayırlı calışmalar.
__________________