Allahu teÂlÂ, peygamberi Musa aleyhisselÂma hitap edip
" (Ey Musa! FilÂn mahallede, bizim dostlarımızdan biri vefÂt etti. Git onun işini gor. Sen gitmezsen, bizim rahmetimiz onun işini gorur) buyurdu.
Hazret-i Musa, emir olunduğu mahalleye gitti.
Oradakilere:
-Bu gece, burada, Allahu teÂlÂnın dostlarından biri vefÂt etti mi? diye sorunca:
-Ey Allahın peygamberi! Allahu teÂlÂnın dostlarından hic kimse vefÂt etmedi. Ama, filÂn evde zamanını kotuluklerle geciren fÂsık bir genc oldu. Fıskının cokluğundan, hic kimse onu defnetmeye yanaşmıyor, dediler.
Musa aleyhisselÂm:
-Ben onu arıyorum, buyurdu. Gosterdiler.
Hazret-i Musa, o eve girdi. Rahmet meleklerini gordu.Ayakta durup, ellerinde rahmet tabakları olup, Allahu teÂlÂnın rahmet ve lutfunu sacıyorlardı.Hazret-i Musa, yalvararak munacaat etti:
-Ey Rabbim! sen buyurdun ki, o''Benim dostumdur.'' İnsanlar ise fÂsık olduğuna şahitlik ediyorlar. Hikmeti nedir?
Allahu teÂlÂ:
(Ey Musa! İnsanların onun icin fÂsık demeleri doğrudur. Ama, gunahından haberleri var, tovbesinden haberleri yok. Benim bu kulum, seher vakti, toprağa yuvarlandı ve tovbe etti. Bizim huzurumuza sığındı. Ben ki, Allah'ım! Onun sozunu ve tovbesini kabul ettim. Ona rahmet ettim ki, bu dergÂhın umitsizlik kapısı olmadığı anlaşılsın!) buyurdu.


...ALINTIDIR...
__________________