Bir yaşam bilimi ve toplum sanatı olan tiyatro, halkın onune bir sonuc olarak cıkar. Ne var ki, tiyatronun bir sonuc olması yanı sıra arac olma niteliği de vardır. Tiyatronun sonuc oluşu onun sanatsal butunluğunu, arac oluşu ise eğitimsel gucunu acığa cıkartır.
Farkında olmasak bile insan ilişkileri teatraldir; mekÂn kullanımı, vucut dili, sozcuklerin secimi, ses tonları, duygu ve duşuncelerin catışması sahnede kullandığımız her şey yaşantımızda da vardır: insanın ozu tiyatrodur.
Duğunler, cenazeler birer etkinliktir fakat aynı zamanda son derece aşina olduğumuz icin farkında olmadığımız gunluk rituellerdir. Resmi bir devlet toreni, fakat aynı zamanda bir sabah kahvesi, gunaydınlaşmak, urkek aşklar, tutkuların buyuk fırtınaları, bir senato toplantısı, diplomatik bir goruşme, hepsi tiyatrodur.
Sanatımızın temel amaclarından biri, seyircilerin oyuncu da olduğu dunya sahnesinde insanları gunluk hayatın etkinliklerine karşı duyarlı kılmaktır. Hepimiz oyuncuyuz; tiyatro yaparak, bakmaya alışkın olmadığımız icin goremediğimiz, aslında aşikÂr olan şeyleri gormeyi oğreniriz. Kanıksanmış olan şey gorunmez olur; tiyatro yaparak gunluk hayatın sahnesini aydınlatırız. Hepimiz oyuncuyuz: vatandaş olmak bir toplumun icinde yaşamak değil onu değiştirmektir.