Gavs-ul-Memdûh hazretleri, bir gun dergÂhın onunde otururken Abdurrahîm Efendiyi huzûr-ı şerîflerine cağırdı. Şam'a gidip gitmediğini sordu. O da;
"Gitmedim efendim" deyince;
"Şu tarafa bak bakalım ne goreceksin?" buyurdu.
İşÃ‚ret ettiği yone baktığında, yemyeşil bahceleriyle, Şam'ın karşısında durduğunu hayretle gordu. Şam'ı merakla seyrettiğini goren Gavs-ul-Memdûh;
"Abdurrahîm! Boşi koyu buradan uzakta mıdır gorulebilir mi?" buyurunca, ruyÂdan uyanır gibi Şam gozlerinden silindi ve hocasına;
"O koy buraya uzaktır, gorunmez efendim." diye cevap verdi.
Bunun uzerine;
"Doğu tarafına bak!" buyurdu.
O anda kucuk bir tepenin yamacında kurulmuş olan Boşi koyu gozunun onune geldi. O anda koyun bir kenarında, Gavs-ul-Memdûh'un talebelerinden birkac tÂnesi oturmuş sohbet ediyorlardı. Koy bekcisi de yanlarında sırt ustu uzanmış yatıyor, talebelerle alay ediyordu.
Gavs-ul-Memdûh;
"Abdurrahîm! Bekcinin arkadaşlarınla alay ettiğini goruyor musun?" diye sordu.
O da;
"Goruyorum efendim. Eğer musÂade buyurursanız hemen hakkından geleyim." diye sordu.
Hocasının hic cevap vermemesinden cesÂretlenerek ayağını hızla bekciye doğru salladı. Allahu teÂlÂnın izniyle, ayağı bekcinin tam karnına isÂbet etmiş ki, birden karnını tutmaya ve feryÂd etmeye başladı. Bir daha vuracaktı, fakat Gavs-ul-Memdûh;
"Yeter y Abdurrahîm!" buyurunca, durdu.
Boşi koyu de gozunden kayboldu. Hocasının bu kerÂmetlerine hayran kalmıştı.

Aradan on gun gecmişti. Boşi koyunun bekcisi, yuzu sarılı bir hÂlde Gavs-ul-Memdûh'un huzûruna cıkarıldı. Ağzı sol kulağına kadar eğilmişti. Eğilen taraf kırış kırış olmuş, diğer tarafı da davul zarı kadar gerginleşmişti. Bu sebeple ne ağladığı ne gulduğu, ne de konuştuğu anlaşılıyordu. Zor konuşabilen bekci;
"Aman y Hocam! Allahu teÂlÂyı zikreden talebelerinle alay ederken, birisi şiddetle karnıma vurdu. O anda butun vucûdum hareketsiz kaldı. Ağzım da bu hÂle geldi. Bundan boyle hatÂmı anladım ve tovbe ettim. Ne olur beni affediniz ve ağzımın eski hÂle gelmesi icin du ediniz." diyerek ağladı.
Gavs-ul-Memdûh onun bu durumuna cok uzuldu. Merhamet edip ellerini kaldırarak du etmeye başladı. Sonra mubÂrek elini bekcinin yuzune surdu. O anda bekcinin ağzı, Allahu teÂlÂnın izniyle eski hÂline geldi.



KAYNAK:Evliyalar Ansiklopedisi,İhlas Yayınları


Arkadaşlar bu hikaye'yi Dini icerikli bir sitede dolaşırken buldum.Coğumuz bilerek yada bilmeyerek birileriyle alay ediyoruz.
Allah Rızası icin arkadaşlar şunu asla unutmayalım:
ALLAH'I TEALA'NIN YARATTIĞI Bİ CANLIYLA ALAY ETME CESARETİNİ NEREDEN BULUYORUZ.??
__________________