Evliyaullahtan bir zat, Ramazan gunu talebeleriyle birlikte bir şehre gitmek icin yola cıktılar.
Şehre yaklaştıklarında akın akın insanların kendilerini karşılamak uzere yollara okulduklerini gorduler. Mubarek zat, hemen cıkınından kuru ekmeğini cıkararak ağzına attı. Bunu goren ahali, (Biz de bu zatı, Âlim bir veli bilirdik, Ramazan gunu oruc tutmuyor, ustelik acıktan oruc yiyor. Boyle birisi ile konuşulur mu hic?) diyerek dağıldılar.
Talebeleri yaptığı hareketin sebebi hikmetini sorduklarında, (O kadar insanın bizim icin
yollara dokulduğunu gorduğumde kalbime kibir ve buyuklenme gelmesinden korktum,
onların gozunden duşup nefsimi aşağılatmak icin bunu yaptım. Ekmeği ısırdım ama
yutmadım. Herkes ekmeği yediğimi sandı. Kalbime kibir yerleşerek Allahu teÂlÂnın
gazabına sebep olsaydım, hÂlim ne olurdu) dedi.
__________________