Annem KurÂn-ı Kerim okumayı oldukca seven biriydi. Gunde ortalama yedi cuz tilavet ederdi. Mubarek Ramazan akşamları uyumaz, geceyi KurÂn okuyarak, namaz kılarak ve dua ederek gecirirdi.

Bir akşam, şamdanda parmak ucu buyukluğunde mum kalmıştı. O gunlerde hukumet sokağa cıkma yasağı uyguladığından dışarı cıkıp mum tedarik etmemiz mumkun değildi. Zira hukumet adamları dışarıda gordukleri herkesi tutuklayıp hapse atıyor, ceşitli cezalar veriyorlardı. Bu yuzden de annem geriye kalan mumun ışığıyla KurÂn okudu.

Allah’a ant olsun ki gecenin son saatlerine kadar bu mum hic sonmedi. Annem gece boyu namaz kılıp dualar okudu. Daha sonra sahur yemeği yedik. Mum hala yanıktı. Sabah ezanı minarelerden yukselmeye başlayınca mum da yavaş yavaş sonmeye başladı. bir parmak ucu buyukluğundeki bu kucuk mum, annemin hayır amellerinin bereketiyle bize dokuz saat ışık vermişti.
__________________