Tanzimat yıllarında İc Anadolu’nun buyuk şehirlerinden birinde Ulucamide va’az veren bir hoca vardı. Hoca her gun kursuden va’azını verir, sozu bitince kursuye elini şiddetle vurur ve “Coban caldı duduğu” der, kursuden inerdi. Bu hal senelerce devam etti. Bir gun cemaattan bazıları sordular: - Hocam, senelerdir, “Coban caldı duduğu” deyip duruyorsunuz. Fakat bunun ne demek olduğunu izah etmiyorsunuz. Biz de merak ediyoruz. İzah eder misiniz?

Hoca da bu talebin uzerine cemaatı kırmayıp şoyle bir hikaye anlattı:
Biz vaktiyle medresede talebe idik. Bir arkadaşımla bir başka koye va’z icin gidiyorduk. Yolda bir su başında bir coban bizi uzaktan gormuş. Sarığımızdan ve kıyafetimizden bizim medrese mollası olduğumuzu tahmin etmiş: Biz su başına varıncaya kadar abdest alıp cemaatle namaz kılarız, diye beklemeye başlamış. Biz varınca hemen saygıyla karşıladı ve namaz kılalım dedi. Biz de hazırlandık ve cemaatle namazı kıldık. Coban bize azığında ne varsa ikram etti, beraber yedik. O zaman coban dedi ki:

-Haydi herkes icinden bir niyet tutsun ve niyetin kabulu icin beraberce dua edelim.
Herkes icinden bir niyet tuttu ve hep beraberce dua ettik, dileklerimizin kabulunu istedik. Dua bitince coban dedi ki:

-Şimdi herkes, aklından gecirdiği duasını soylesin.

Bunun uzerine arkadaş dedi ki:

-Ben meşihat dairesine yani fetva merkezine aza olmak istedim, bunun takakkuku icin Allah’a yalvardım.

- Ben de dedim ki:

-Memleketimdeki Ulu camiye eskiden beri va’z olmak isterdim, bunun tahakkuku icin Allah’a niyaz ettim.

En son coban dedi ki:

-Ben de Allah’ın ve Peygamberinin razı olduğu bir kul olarak iman-ı kÂmil uzere ruhumu teslim edip cennete gitmekliğimi diledim, Rabbim’den...
Aradan zaman gecti. Arkadaşım emeline nail olup fetva heyetine aza oldu. Ben de Ulu camiye va’ız oldum. Senelerdir burada va’z ediyorum. Bizim duamız kabul olduğuna gore cobanın da duası kabul olmuş gorunuyor. Biz dunyalık istedik, o ebedî kurtuluş istemiş, muhtemelen kurtulmuştur. Bir coban kadar basiretli olamadığım icin hayıflanır dururum. Demek ki ilim de yetmiyormuş, basiret ve izan olmayınca!

Prof. Dr. Suleyman Hayri Bolay
Altınoluk Dergisi
2007 - Nisan, Sayı: 254, Sayfa: 025
__________________