Sarhoş'un biri, şarabın tesiriyle bir camiye girer ve dua etmeye başlar:

- Yarabbi! Beni Cennetine koy, bana koşklerini ver, bana kevseri ver, bana hurilerine ver...


Bu yakarmaları işiten muezzin, sarhoşun yakasından tutarak:


- Ey akıldan, dinden gafil, senin camide işin ne? Sen ne yaptın ki, Allah'tan hem de bu sarhoş halinle dilyorsun? Hic yakışıyormu?


Sarhoş bu sozleri işitince başlar ağlamaya ve:


- Muezzin efendi, muezzin efendi... ben sarhoşum, yakamdan elini cek, bana ilişme, dokunma bana, inciştme beni, kırma kalbimi. Unutma, bilmiyorsan bil. Cenab-ı Hakk'ın rahmetinden lutfundan gunahkar kullarıda umitlenir. Benim sana sozum yok, ben senden mi isityorum. Tevbe kapısı acıktır. En buyuk yardımcı Allah'dır. O oyle lutuf sahibidirki, O'nun lutfunun, rahmetinin buyukluğu yanında kendi gunahımı buyuk gormeye utanıyor, gunahıma buyukluk veremiyorum.
__________________