Yesrib şehrinde bir adam kavminin ileri gelenlerini topladı. Kolesine dort dirhem vererek bununla misafirler icin ceşitli meyveler satın alıp getirmesini emretti.

Kole carşıya cıkmak uzere evden ayrıldı. Yolda giderken Mansur b. Ammar mescidine uğradı. Orada Allah dostlarından Mansur’u ziyaret edip onun duasını almak istedi.

Mescide girdiğinde gordu ki Mansur, bir fakire vermek uzere bir şeyler istiyordu. “Kim bu yoksula dort dirhem verirse, ona dort duÂda bulunacağım” diyordu.

Bu Allah dostunun sozlerinden etkilenen ve acaba hangi duayı yapacak diye merak eden kole, elindeki dirhemleri o fakire verdi.

Bir fakirin ihtiyacını gidermenin sevinciyle Allah’a hamdeden Mansur ona dedi ki:

- Dua etmemi istediğin şeyler nelerdir soyle bakalım!

Kole:

- Benim bir efendim var, ondan kurtulmak istiyorum, dedi.

Mansur, bunun icin dua etti.

Sonra dua etmemi istediğin diğer şey nedir? dedi.

Kole:

- Allah’ın, dirhemlerimi yerine koyması icin dua ediniz, dedi.

Mansur, bunun icin de dua etti. Sonra,

Diğeri nedir, dedi.

Kole:

- Efendimin Allah’a tevbe etmesini istiyorum. Onun icin dua buyurunuz, dedi.

Mansur bunun icin de dua etti.

Sonra koleye,

Diğeri nedir, dedi.

Kole:

- Allah’ın beni, efendimi, seni ve kavmin adamlarını bağışlamasını istiyorum, dedi.

Mansur bunun icin de dua etti.

Dort konuda Mansur’un duÂsını aldıktan sonra kole oradan ayrılarak cıkıp gitti.

Eve donduğunde Efendisi ona:

- Nicin geciktin, diye sordu.

O da olan biten hadiseyi anlattı.

Efendisi ona:

- Hangi konularda dua istedin, dedi.

Kole:

- Ben kendimin azadlığımı istedim, dedi.

Efendisi:

- Git sen hursun dedi.

Sonra ne icin dua ettiğini sordu.

Kole:

- Allah’ın dirhemleri yerine koymasını istiyorum, dedim. Bunun icin de dua etti.

Efendisi:

- Al sana dort dirhem, dedi.

Ve ucuncu duayı sordu.

Kole:

- Senin Allah’a tevbe etmen icin dua istedim. O da bunun icin dua etti dedi.

Efendisi:

-Allah’a tevbe ettim, dedi.

Dorduncusunu sordu.

Kole:

- Allah’ın beni, seni, Mansuru ve kavmi bağışlaması icin dua rica ettim.

O da bu duayı yaptı, dedi.

Efendisi:

- Bu benim elimde değildir, dedi. Kolesine cok musamahalı, affedici ve bağışlayıcı davrandı. Gece olup istirahata cekilince ruyasında, sanki birisi ona şoyle seslendi:

“- Sen kendine ait olanı yaptın. Benim bana ait olanı yapmayacağımı mı sanırsın?!

Ben Azimuşşan da seni, koleyi, Mansur’u ve mecliste hazır olanların hepsini bağışladım.”

İnsan kendi uzerine duşeni yapar, Allah yolunda fedakÂrlığını gosterirse, onun gayretini, fedakÂrlığını ve sadakatini goren Allah celle celÂluhu kulunu, engin merhameti icine alıverir. Ona yaptığından daha fazlasını verir. —
__________________