Cengiz NUMANOGLU nun (Butun Şiirlerim) isimli eserinden mecazi ifadeli guzel bolumler


Dostlarım, Dun, oldukca yağmurlu, Mezarlık camurluydu, Ozur dilerim...
Hastalığım amansız, Olumum; size gore Erken ve zamansızdı.
Kara haber, Tez yayıldı... Aldınız.
Cami avlusuna, koşup geldiniz, Son bir gorev bildiniz...
Kiminiz, Namaz vaktini, iple cektiniz. Acele işiniz vardı, gidecektiniz.
Kiminiz, Kacamak tebessumle, Hasretler giderdiniz; “Bir araya gelmek icin, Olumler mi gerekirdi?” Dediniz...
O soğuk sandığınız, Musalla taşında ben; Uşuyup titremeden, Sımsıcak yatıyordum...
Hepinize bakıyor, Aklınızdan gecenleri, Birer birer okudum...
Kiminize gore ben; Guya bir melekmişim. Kiminize gore de; Durust bir salakmışım...
Oysa... siz, oluleri, Hicbir şey duymaz sanır, Bir kadavra tanırdınız. Aklınızdan gecenleri soylesem; Utanırdınız...
Sozlerimi; Nankorluğe vermeyin. Namaz vakti, hepiniz; Oldukca naziktiniz...
İmam beni sorunca: “İyi biliriz” dediniz. Beni mahcup ettiniz...
Genc yaşında dul kalan, Sevgili eşim NalÂn!.. O guzel gozlerdeki, Yaşlara nasıl kıydın?..
Doğrusu ya; Rolunde başarılıydın... Bana cicek gonderen,
VefakÂr can dostlarım; Cemil, Şukru ve Ahmet, Bu ne zahmet efendim, Bu ne zahmet...
Ya... arkadaşım Sadi; Yarım kalan işime, Ve dul kalan eşime, Goz koyan adi!..
Sabırsızlanmayın, Nefaset hanım. İşte sıra, size geldi a canım.
Hani var ya... O ilk gece, Toplanmıştık ailece, Bir şeyler soruyordu, Gozlerin, hece hece...
Oysa ben, o bakışın, Ustunde hic durmamış, Kotuye yormamıştım...
Şimdi anladım ki; Resmen ihanet...
Kocan; Ağır aksak amma İyi adam nefaset. Ne olur... sen de onu, Birazcık idare et.
“Dunya duzeni” boyle, Kocana selam soyle,
Sayın, belediye başkanım Cocukluk arkadaşım; Sarı Seyfettin. Cenazeme şeref verdin, Hoş geldin...
Şu son yıllarda senin, Tapudaki sicillerin, Kabardıkca kabarmış;
Uc apartman, Altı yazlık, Yedi dukkÂn, Rahmetli babandan, Miras kalmıştı...
Bak sevgili dostum; Bu turlu masalları, Burada anlatan cok... Ama, hic dinleyen yok...
Hani... bir sozun vardı; “Su akarken, kup dolsun.” Dolsun ama... Seyfettin, Buralarda kup mup yok, Haberin olsun!..
Hazır, yeri gelmişken; Şu, senin Eşref’in de, Kulağını cekiver...
“Gecim sıkıntısı” deyip, Daldı ruşvete; Kan kusturdu millete...
Bu yollardan kacınsın, Maaşı ile gecinsin.
Ne gerek var, bu kadar, Mala, mulke, servete? Allah, zevÂl vermesin, Hukumete, devlete...
Bu mektupta adını, Anmadığım dostlarım. Sahte goz yaşlarına, Kanmadığım dostlarım...
Hepiniz birer yumak, Acmakla bitmez. Sizleri yazmaya Kitaplar yetmez...
Bu dunya boyle dondu, Yine boyle donecek,
Nefes borcu caresiz, Olumle odenecek...
Mal, mulk, şohret, ganimet Sanmayın, gercek nimet...
Goruyorum ki, hepsi; İnsana eziyetmiş...
MEĞER, YAŞAMAK DİYET,
OLMEKSE, HURRİYETMİŞ...
Cengiz NUMANOGLU (Butun Şiirlerim)
__________________