Buyuklerden bir zat, ahaliden para toplamak istedi, duşmana karşı tedbir almak, bazı mevkileri tamir ve tahkim icin... Hak bu parayı vermedi. o buyuk zat, bundan mahzun oldu ve ağladı. Geceleyin, yatsı namazından sonra birdenbire bir adam peydahlandı ve o buyuk zatın onune bir kese icinde iki bin akce bıraktı ve dedi.
- Bu parayı dilediğiniz işe sarfediniz!...
Bu mechul insan, Ebu Amr... O buyuk zat parayı kabul ve ona iyi dualar etti.
Sabahleyin o buyuk zat, dostlarından ve yakınlarından ibaret bir kalabalık topladı, keseyi meydana cıkardı ve sevinc icinde:
- Biz, dedi; Ebu Amr hakkında cok umide duştuk. dun gece bana, muslumanların kendilerini duşmana karşı mudafaa etmeleri icin iki bin akce getirdi. Allah iyiliğin karşılığını versin.
Birdenbire Ebu Amr'ın kalabalık icinde doğrulduğu goruldu. Ebu Amr haykırdı:
- Dun gece size verdiğim para anneme aitti. Annem paranın bu işe sarf olunmasına razı değildir. Lutfen bana iade ediniz ki, ben de kendisne vereyim!...
Buyuk zat hemen elini keseye atıp Ebu Amr'a uzattı. Ebu amr keseyi aldı, uzaklaştı.
Yine akşam, gece, yatsı namazından sonra... O buyuk zat odasında bire koşeye cekilmiş duşuncede... Yine Ebu amr birdenbire peydahlanıyor... Yine elinde aynı kese ve kesenin icinde iki bin akce... Ebu amr parayı o buyuk zatın onune koyuyor ve fısıldıyor:
- Parayı getiriyorum ve sizden tek bir şey rica ediyorum: Bu parayı o turlu sarfediniz ki, ikimizden başka kimse birşey bilmesin... Onun nereden geldiğini yalnız Allah bilsin..
__________________