Hazreti Omer’in tanıdığı hasta ve yaşlı biri vardır. Hazreti Omer ona hizmet edip, ihtiyaclarını karşılayarak duasını almayı arzu ediyordu. Fakat ne zaman bu niyetle onun yanına gitse, evini temizlenmiş, yanında sıcak corbası durur halde buluyordu. Bir sure boyle devam etti. Hazreti Omer sonunda dayanamayarak gozleri de kor olan bu yaşlı adama sordu:



- “Ey filan, senin bu ihtiyaclarını kim karşılıyor?”



Yaşlı zat:



- “Bilmiyorum gorduğun gibi ben ama bir kimseyim, yardım eden zat ismini bana soylemedi.”



Bunun uzerine Hz. Omer onun evine bir gece vakti gitmeye karar verdi. Gitti ki bir de ne gorsun! Hz. Ebu Bekir yerleri supuruyor, hastanın carşafını değiştiriyor. Hz.

Omer kendi kendine:



- “Zaten bu insan Ebu Bekir’den başkası olamazdı” .....
__________________