Bir gun Hz.Omer (r.a) Medîne-i munevverede gidiyordu. Bir ihtiyÂr kadın yol kenÂrında durmuş idi. Bir başka kadın ona dedi ki,
-İceri gir, emîr-ul mu'minîn Omer gidiyor.
Acûze (ihtiyÂr) kadın, başını dışarı cıkarıp dedi ki,
-Kimdir, emîr-ul mu'minîn.
-Bir merd idi ki, ona dun Omer derler idi. Bu gun emîr-ul mu'minîn mi oldu?
Omer (r.a) hazretleri o sozu işitdi. Geri dondu, dedi ki,
-Omeri Omere gosteren o kadın kimdir. Omerin kendini tanımasına, anlamasına sebeb oldu. Ondan sonra hergun o ihtiyÂr kadının kapısına gelirdi ve derdi ki,
-Atılacak copun var ise atayım, hizmetin var ise goreyim. Destin boş ise ver, su getireyim. Zîr Omeri senden gayri kimse tanımadı.
__________________