Bu olayın tum tanıklarıyla ayrı şehirlerde ve farklı zamanlarda goruşme olanağım oldu. Hepsi harfiyen aynı şeyi bana anlattı. Bende aynı garip olayı olayın şahitlerinden birisinin ağzıyla size aktarıyorum;

Babamız evimizden uzaktaydı. Evimizde surekli bir tedirginlik ve huzursuzluk vardı. Yedi kardeştik ve koy evimizde biz kızlar annemizle birlikte aynı odada uyuyorken, abilerimiz yan odada uyuyordu. Ben o devirde 13 yaşındaydım. Evimizin odası beyaz kirecti. Geceleri korkmayalım diye bir gaz lambası kısık ateşte surekli yanardı. Ancak duvarlar beyaz olduğundan az ışıkta olsa odada herşey secilebiliyordu. Ben iki kız kardeşimle yer yatağında yatıyordum. Annem divanda yatıyordu. Yatağa gireli bir kac saat olmasına rağmen ben uyuyamamıştım. Tavana bakıyordum. O sırada odamızın kapısı acıldı. İceri kafasında şapka bir adam girdi. “Bu şapka dediği şey orgu bere” Babamız evde olmadığı icin dayım koyumuze gelerk sık sık bizde kalırdı. Yine gec vakitte dayım geldi diye duşundum. Ardından adamın arkasından odaya bir kadın girdi. Adam onde kadın arkada gaz lambamızın asılı durduğu duvara yuruduler. Adamda pantlon yerine, aşağıdan iple bağlanmış bir kapri vardı. Kadın beyaz bir elbise giymişti, siyah sacları beline kadar arkadan uzanıyordu. Hic konuşmadılar ve lambanın yanında durdular. Her ikisede bir sure lambanın fanusundan iceri baktılar. O anda her ikisininde yuzunu net olarak gordum. Bu kişileri tanımıyordum. Dayım olmadığını anladığımda cok korktum. Heyecandan dilim tutulmuştu. Ardından adam gaz lambasının ışığını biraz actı. Herşeyi artık daha net secebiliyordum. Işığı actıktan sonra yine adam onde, kadın arkada yuruyerek odanın duvarından dışarı cıktılar. İşte o anda “Anneee !!!” diyerek sessizce ağlamaya başladım. Annem hızla ellerimi tuttu. “Korkma kızım sende gordun mu dedi ?” Bu olaya odada bulunan annem, ben ve ablam aynı anda şahit olmuştuk. Annem sonra bizi şoyle teskin etti. “Kızlarım !!! korkmayın, bunlar bize zarar vermek icin gelmedi. Hanemizin ışığını arttırdılar. Herşey daha iyi olacak.” O gece korkuyla biribirimize sarılarak uyuduk. Annem o gaz lambasını korkudan bir daha sonduremedi. Onu yanık bir şekilde vitrinin uzerine koydu. Lamba orada kendi kendine gazı bitene kadar yandı. Lambayı sondurmememiz icinde bize tembihtede bulundu. Sanırım evimize gelenlerin actığı ışığı sondurmeye korkmuştu…Bu olayı kimseyle paylaşmadık. Aile sırrımız olarak uzun sure icimizde yaşattık…
Bu olayı olayın tanıklarına ayrı zaman ve mekanlarda sordum. Hepsi yaşanan bu olayı aynen teyit etti. Yaşları şuanda epey ilerlemiş bu sıradan kadınların aradan yıllar gectikten sonra boyle bir hikaye uydurmalarının hic bir anlamı olmayacağı kanaati bende oluştu. Hatta olayı duymuş olmama epey şaşırdılar. Sanırım birbirlerine cok iyi tembihlemiş olacaklar veya bu sır dolu olayı unutmak istemelerinden de kaynaklanıyor olabilir. Genelde olayı anlatışları yorumdan uzak, kısa ve ozdu. Genelde bu tip olayı anlatanların heyecanla, ballandırarak bezedikleri cumleler kurmadılar. Yaşandı bitti ! uzerinde durmuyoruz havasındaydılar. Tum bu izlenimlerim bana bu olayın gercekliliği konusunda daha da inandırıcı duşunmeme neden olmuştur ...
__________________