Malik ibn Dinar Hazretleri [o.131/748] anlatıyor:

Basra’da kucuk bir grubun bir cenazeyi taşıdığını gordum. Cenazeyi uğurlayan başka kimse de yoktu. Neden cenazeye katılım olmadığını sordum. Dediler ki:

- Bu adam buyuk gunahkÂr, asi ve omrunu boşa harcamış biriydi.


Ben de cenazenin namazını kıldım ve kabrine indirdim. Sonra bir golgeliğe cekildim. Uyuyakalmışım. Ruyamda iki meleğin gokten indiğini gordum. Az onceki cenazenin kabrini actılar. Biri onun yanına indi ve arkadaşına şoyle dedi:

- Onu cehennem halkından yaz. Bunda isyansız ve gunahsız bir organ yok!

Dışarıdaki arkadaşı ona dedi ki:

- Ey kardeşim, onun hakkında acele karar verme! Gozlerini bir yokla.

- Gozlerini yokladım. İki gozunu de haram bakışlarla dopdolu gordum.

Arkadaşı onun kulağını, dilini, ellerini ve ayaklarını yoklamasını soyledi. Şu cevabı aldı:

- Kulağını yokladım. Kotu ve cirkin şeyleri dinlemesiyle dolu gordum. Dilini yokladım. Yasaklara dalması ve haramları dile getirmesiyle dolu olduğunu anladım. Ellerini kontrol ettim. İki elinin de haram olan lezzet ve nefsanî isteklerle dolu olduğunu farkettim. Ayaklarını da yokladım. Ayaklarını cirkinliklerde ve kotu işlerde yurumesiyle dopdolu buldum!

Diğeri dedi ki:

- Ey kardeşim, sen yine acele etme. Bir de ben onun yanına ineyim.

İkinci melek cenazenin yanına indi. Biraz bekleyip arkadaşına dedi ki:

- Ey kardeşim, ben bunun kalbini yokladım ve imanla dolu olduğunu oğrendim. Onu rahmete kavuşmuş bahtiyar kimse olarak yaz! Artık Allah’ın lutfu, onun gunah ve hatalarını butunuyle kuşatmaktadır.

Yafiî Hazretleri diyor ki: Ancak bu saadet, o kişi icin Allah’ın yardımıyla hasıl olmuş demektir. Fakat bu saadet her gunahkÂr icin ortaya cıkmaz. Boylesine de guvenip aldanma! Butun gunahkÂrlar, guclerinin yettiği hususlarda tehlikeyle karşı karşıyadırlar. İtaatkÂr kullar da kendileri icin nasıl bir sonuc olacağını bilemezler. Yuce Allah’tan dunya ve ahirette guzel son ve bağışlanma, af ve afiyet dileriz.
__________________