Kudus ve Filistin, Nazilere sapka cikarttiran gaddar Siyonistlerin ve azmettiricisi Batili emperyalistlerin zulmune ve soykirimina sahne olmaktan ne yazik ki kurtulamiyor.Osmanli'nin elinden ciktigindan beridir kutsal topraklarin huzun ve esÂreti bitmek bilmiyor. Zuhur eden yurek parcalayici hÂdiseler dun oldugu gibi bugun de Muslumanlara surekli SelÂhaddin-i Eyyûbî'yi hatirlatiyor ve ona mersiyeler ve serenatlar yagdirmaya vesîle oluyor. Biz de bu munÂsebetle, "Sark'in en sevgili Sultani" SelÂhaddin'in Kudus'e olan muthis tutkusunu, Onu Hacli tasallutundan kurtarmak gÂyesiyle tesebbus ettigi buyuk cihÂdini, Dogu ve Bati Alemi'nde efsÂnelesen kahramanligini, dillere destan seciyesini ve hÂsili bunlarin gunumuze mÂtuf mÂn ve ibret dolu yansimalarini, biraz daha derinlemesine kaleme almaya calisacagiz.

Kudus'un Fethine Giden Yol

SelÂhaddin-i Eyyûbî, 1167'de amcasi Sirkuh (Musul Atabeyi Nureddin Mahmud b. Zengi'nin onemli bir komutani) ile beraber Siî FÂtimî hÂkimiyetine son vermek amaciyla cikilan Misir Seferinde, onun yardimcisi sifatiyla kendini ilk kez tarih sahnesinde gostermisti. Sefer esnÂsindaki el-BÂbeyn Meydan Muharebesi ve Iskenderiye Muhasarasinda sergiledigi basarilarla goz dolduran SelÂhaddin, ilerisi icin buyuk umitler vÂdeden bir emir oldugunu herkese ispatlamasini bilmisti. 1169'da Mahmud Zengi, buyuk bir orduyla Kahire'yi fethedip, idÂreyi vezir tÂyin ettigi Sirkuh'a birakacakti. Ancak Sirkuh cok yasamayacak; yerine 26 Mart 1169'da ittifakla SelÂhaddin Eyyûbî getirilecek ve ayni zamanda Nureddin'in ordu komutani da olacakti. Iste bu tarihten sonra SelÂhaddin, kendisinden tarihin bekledigi esas rolleri îf etmeye baslayacakti. Eylul1171'de Nureddin'in emriyle, Misir'da FÂtimî hÂkimiyetini ve hilÂfetini nihÂyeteerdirecek ve IslÂm Dunyasi'ni tehdit eden/bolen Siî-BÂtinî tehlikesini bertaraf edecekti. Ayrica, CÂmiu'l-Ezher'deki FÂtimilerin propaganda merkezini kapatarak, Sunnî akideyi yaymak icin medreseler acma yoluna da gidecekti.

Bu arada SelÂhaddin, hep Nureddin adina hareket ediyor ve tÂbiiyetini surduruyordu. 15 Mayis 1174'te Nureddin olunce, devlette saltanat kavgasi bas gostermis; Emirler, Haclilarla mucadele edecek yerde birbirlerine dusmustu. SelÂhaddin, Sam'dan gelen dÂvet uzerine Ekim 1174'te Misir'dan ayrilacakti. Muhaliflerini saf disi ettikten sonra 6 Mayis 1175'te istiklÂlini ilan edecek ve adina hutbe okutup para bastiracakti. Boylelikle, kendisinin ve kurucusu oldugu Eyyûbî Devleti'nin siyasî gelecegi yeni bir donum noktasina girecekti. 1186 yili Mart ayina kadar Halep ve Musul Atabeyliklerine hukumranligini kabul ettirmesiyle Trablusgarp'tan Hemedan'a kadar olan IslÂm topraklari SelÂhaddin'in hÂkimiyetine gececekti. Nureddin Zengî'nin olumuyle parcalanan IslÂm birligi boylece daha da kuvvetlenmis olarak yeniden saglaniyordu. Artik sartlarin olgunlasmasiyla, Kudus'un fethi icin de yavas yavas kapi aralanacakti.

SelÂhaddin'in Kudus'e Meftûniyeti

Hiristiyan Bati Alemi, Kudus'u kurtarmak gÂyesiyle, tarihin o en barbar taarruzu olan "Hacli Seferleri"ne start vermekte gecikmemisti. Haclilar, Hz. Omer'in 638'deki Yermuk Zaferinden 460 yil sonra, I. Hacli Seferi sonunda (1099) Kudus'u ele gecirip, bir krallik kurmaya muktedir olacaklardi. Vahsî Haclilar, gecmiste bir benzeri daha gorulmemis canavarlik numunelerini gosterime sunmaktan zerrece cekinmemislerdi. Yapilan hunharliklar sirasinda, sehrin su tanklari kana bulanacak kadar sokaklarda 3 gun boyunca oluk oluk kan akmis, mÂbetlerde bile yuz binlerce Musluman acimasizca katledilmis ve pek cok yerde oluler dev piramitler hÂlinde yigilip yakilmisti. Kisacasi, irtikap edilen vahsîlikler, yamyamlari dÂhi hicÂba sevk edecek olcude korkunc ve tÂrifsizdi.

SelÂhaddin Eyyûbî, aradan 88 yil gecmesine ragmen, Kudus'un Haclilarin tahakkumu altinda bulunmasini bir turlu icine sindirememisti. IslÂm'in ilk kiblesi ve KÂinatin Efendisi Hz. Muhammed'in (s.a.v.) Mirac'a yukseldigi mukaddes beldenin, Hacli sultasinda bulunmasini kabullenemiyordu. O kadar ki, Sultan SelÂhaddin'in Âdet bir mecnun gibi dolastigi; yemegi ve uyumayi unuttugu; gulmeyi, zevk u sefÂyi kendine haram ettigi ve Kudus'un fethine dek hep cadirda kaldigini tarih hazin bir bicimde kaydetmistir. Bahauddin b. Seddad, SelÂhaddin'deki bu derin hicrani su muhtesem sozlerle sÂhikalastirmisti: "O, Kudus hakkinda o kadar gamli idi ki, onun bu gam ve kederini daglar kaldiramazdi. O, cocugunu kaybetmis bir ana gibi sasirmis kalmisti. Atini bir yerden bir yere kosturup Muslumanlari, Kudus'u kurtarmak icin cihÂda davet ediyordu. DÂim huzunle gozyasi dokuyor, goz pinarlari hic kurumuyordu. Hele Akka'ya baktigi zaman, kendine bir turlu hÂkim olamiyor, halkina yapilan zulum ve iskenceleri hatirlamak istemiyordu. Bogazina bir turlu yemek girmiyordu. O soyle diyordu: "Kudus ve Mescid-i Aksa, Haclilarin isgÂlinde oldugu muddetce, ben nasil olur da gulebilirim, sevinebilirim, istedigim gibi rahat yemek yiyebilirim ve hele gozume uyku girebilir?!"

Hittin'deki Buyuk Zafer ve III. Hacli Hezîmeti

SelÂhaddin, Kudus Hacli Kralligi'na ilk buyuk seferini 14 Kasim-9 Aralik 1177'de gerceklestirmisti. Yaklasik 10 yildir hasretle bekledigi zafer anini, nihÂyet 1187'de Hittin'de yakalamisti. Ortaya koydugu muazzam inanc, cesÂret ve kahramanlikla Haclilara hÂdlerini bildirmis ve Kudus uzerindeki heveslerini inkisÂra ugratmisti. Hittin'de Haclilar, Dogu'ya saldirdiklarindan beri ilk def bu denli agir bir hezîmete mÂruz kalmislardi. Oyle ki, Papa III. Urbanus kahrindan olmustu. Sultan SelÂhaddin, devletini kisa surede bolgenin tek hÂkim kuvveti durumuna getirmisti. Sultan'in yaninda harplere katilan ve olaylari yaziya doken ImÂdeddin, Hittin'in IslÂm Tarihi'ndeki onemini soyle belirtmistir: "Haclilar, Dogu sÂhillerine geldiklerinden beridir Muslumanlar, boyle bir zafer kazanmamislardi. Diger hukumdarlarin yapamadigini Allah, Sultan'a nasip etti." 2 Ekim 1187 Cuma gunu "Mirac Kandili'nde" kilic hukmunde emanla Kudus teslim olmustu. Fethin ardindan Mescid-i Aksa'ya gelen muzaffer Sultan,

Haclilarca tahrip edilen ilk kiblegÂhi elleriyle supurup gul yagi ile yikamisti. Ilk Cuma Namazi'nda, Zekiyiddin Ali el-Kurasi, fethin emsÂlsiz mevkiini su hutbeyle taclandirmisti: "Allah, kullari arasindan sizi secmemis olsaydi, bu fazileti kazanamazdiniz. Ne mutlu size! Rasûlullah'in mûcizesi Bedir vak'alari, Hz. Siddik'in idealleri, Hz. Omer'in fetihleri, Hz. HÂlid'in hucumlari sizinle yeniden gerceklesti! Allah Nebîsi Muhammed (a.s.) sizi en guzel ovgu ile ovdu. Dusman icine dalarak gosterdiginiz kahramanligin ecrini verdi. Ona yaklasmak icin doktugunuz kanlari kabul etti. Size, mutlu insanlarin karargÂhi olan cenneti verdi." Kudus'un yeniden Muslumanlara gecmesi, Hacli Alemi'nde oyle bir sok meydana getirmisti ki, hemen Papa'nin cagrisiyla tum Avrupali Devletler, fevkalÂde kalabalik ve kuvvetli yeni bir hacli ordusu duzenlemekten geri kalmamislardi. "Krallar Savasi" olarak da bilinen III. Hacli Seferinin basinda, Alman Imparatoru Frederick Barbarossa, Fransa Krali Philippe Auguste ve Ingiltere Krali meshur Arslan Yurekli Richard'in yani sira, sohretli komutanlar vardi. Bunlardan Alman Imparatoru Barbarossa, Kudus onlerine gelmeye muvaffak olamadan Silifke Irmaginda bogularak can verecekti. Bir ara iki ordu arasindaki dengesizligi goren Sultan SelÂhaddin'in askerleri, cekingenlik gostermislerdi. SelÂhaddin ise, su muthis sozlerle azim ve cesÂretlerini bilemeye kÂdir olmustu: "MÂdem ki olumden korkuyoruz; nicin evlerimizde oturup coluk cocugumuzla zevk ve sef icinde yasamiyoruz? Bizim vazifemiz dusmanin azligini ve coklugunu mukÂyese etmek degil, onun karsisina cikmaktir!" Netîcede Richard'in onculugunde sulh istemek zorunda kalan Haclilar, 1 Eylul 1192'de imzalanan anlasmayi muteakip cekilmislerdi. SelÂhaddin, Haclilari tek basina perisan edip muhtesem bir ders daha vermeye ve husranla geri donmeye mahkûm etmisti. SelÂhaddin sahsinda, Muslumanlarin ustunlugunu Haclilara bir defa daha tasdik ettirmis; Kudus ve Ortadogu'daki IslÂm varligini ortadan kaldirmanin mumkun olmadigini tekrar ispatlamisti.

Ebediyete Ibret-nûm IrtihÂli

SelÂhaddin Eyyûbî, 1193'te 56 yasinda Sam'da vefat etti. Haclilari tÂrumar eden Kudus FÂtihi, olum dosegindeyken, emri geregince sehre dagilan munÂdiler, mizraga gecirilmis kefenini gostererek su ibret yuklu sozu haykirmislardi: "Ey ahÂli!.. Sarkin hÂkimi Sultan SelÂhaddin olmek uzeredir. Ahirete ancak su bez parcasini goturebilecektir. Oyleyse, Allah'a kullukta gevseklik gostermeyin!.." Sohreti cihÂna mÂlolan IslÂm MucÂhidi vefat ettiginde, geride mîras olarak biraktiklarinin dunya nÂmina hicbir degeri yoktu. Tum mal varligi sundan ibÂretti: 1 Misir dinari, 36 veya 37 Nasirî dirhemi. Koca Sultan, zuhd ve takva icinde kÂmil bir hayat surmustu.

SelÂhaddin'in Muruvveti ve EfsÂnelesmesi

SelÂhaddin, fetihlerden sonra gosterdigi musÂmaha, merhamet ve insanlikla, Haclilari, bidÂyette isledikleri vahsetten oturu utandirmisti. Magluplarin sefÂletine gosterdigi muruvvet ve Âlicenaplik her turlu senÂya degerdi. Frenkler ve Latinlere, isterlerse 40 gun icinde Kudus'u terk etmelerine musÂade etmisti. Esirleri, fidyelerini odemeleri icin fazla zorlamamis; 7 bin zavalliyi toptan 30 bin dinarla Âzat etmeye rÂzi olmustu. Ayrica, 2-3 bin kisiyi hicbir bedel talep etmeden birakmaktan da kacinmamisti. SelÂhaddin Eyyûbî'nin sergiledigi muhtesem insanlik manzaralari, hasimlari ve Avrupali tarihciler tarafindan bile takdirle karsilanmisti. Yerli Hiristiyanlar ve Mûsevîler onun idÂresini, Frenklerinkine tercih etmislerdi. Yuce Sultan butun bunlarla, sÂdece IslÂm Dunyasi'nda degil; Bati Alemi'nde de bir "SelÂhaddin EfsÂnesi"nin dogmasina sebebiyet vermisti. Avrupa'da yayilan efsÂneler, onun sovalyelik ruhu, asÂleti, adÂleti, cesÂreti, mertligi ve kudreti etrÂfinda yogunlasmisti. 13. ve 14. Yuzyillarda Avrupa'da ondan bahseden pek cok Latince eser yazilmisti. Basta Erakles olmak uzere, fazla sayida tarihci, onu metheden kitaplar kaleme almislardi.

SelÂhaddin-i Eyyûbî, Batililarin hÂfizasinda engin bir hayranliga degecek kadar yer etmesine karsilik, suur altinda derin bir kÂbus uyandiracak kadar unutulmaz bir tesir de birakmistir. MeselÂ, Fransiz Generali Garo, 1920'deki Meyselun Savasi'ni muteakip Sam'a girmis ve Sultan SelÂhaddin'in kabrini teptikten sonra Ona, Hacli ruhuna tercuman olan su mustehzî sozle seslenerek; Batililar adina sanki Hittin'in ocunu almak ve kabaran ofkeyi bosaltmak istemisti: "Ey SelÂhaddin! Hacli Seferi simdi bitti! Iste biz donduk!.."

Essiz Sahsiyeti ve Hafizalardaki Yeri

Sultan SelÂhaddin, yuksek insanî meziyetlere mÂlik, iyi huylu, comert, Âdil, kulturlu ve musÂmahakÂr bir yapiya sahipti. Turkce, Arapca, Farsca ve Kurtce'yi bilen, iyi tahsil gormus bir hukumdardi. Kur'an-i Kerim ve Ebû Temmam'in Hamase'sini cok mukemmel bir sekilde ezberlemisti. Zamanindaki cesitli Âlimlerden hadis ve fikih dersleri almisti. ItikÂdî mezhebi Es'arî, ameldeki mezhebi ise Safiî idi. Edebî zevkleri ustun, tarihî mÂlumati engindi. Verdigi sozu tutar, insanlarin kendisine guvenini sarsmamaya titizlikle gayret ederdi. AdÂlete ehemmiyet verir, gerektiginde kendisi de hÂkim karsisina cikmaktan sarf-i nazar etmezdi.

Engin tevÂzuu, hilmi, hosgorusu ve comertligi "Onunla oturan bir sultanla oturdugunun farkina varmaz; bir arkadasiyla oturdugunu sanirdi. Anlayisli, hatalari affeden, dindar, temiz, samîmi bir kimseydi. Kusurlari gormezden gelir, kizmazdi. Mutebessim davranir, yuzunu asmazdi. Bir sey isteyeni, eli bos cevirmezdi." Devrin buyuk Âlim ve dusunuru AbdullÂtif el Bagdadî'nin, SelÂhaddin'i ziyareti munÂsebetiyle sarfettigi satirlar ise en az yukaridakiler kadar carpici: "Huzuruna vardiginizda gozleri heybet, kalpleri muhabbetle dolduran bir hukumdar gordum. Insanlar Onda, Peygamberlerde gorulen meziyetlere benzer seyler goruyorlardi. Iyi-kotu, Muslim-Gayri Muslim herkes tarafindan sevilirdi."

SelÂhaddin'e Bitmeyen Ozlem!

Bugun Filistin'de, SelÂhaddin gibi bir kurtaricinin cikmasi ve IslÂm sancaginin Kudus semÂlarinda yeniden sehbÂl acmasi; zÂlim Siyonistlerin ve suc ortagi Batililarin hÂl kÂbusudur. LÂkin, Kudus ve Filistin topraklarinin, istiklÂl icin SelÂhaddin gibi kahramanlara ve liderlere muhtac oldugu da mutlaktir. O, bu anlamda bir "sembol" ve "timsÂl" mevkiindedir. Kudus, SelÂhaddin Eyyûbî'sini hasretle aramakta ve 'Cagin Firavunlarina' dur diyecek o sanli FÂtihinin cikacagi ani buyuk bir inkisarla beklemektedir. Bunu, Kenan Seyithanoglu'nun "Kudus" siirindeki ozlem, nedÂmet ve serzenis yuklu su efsunkÂr ifadeler ne muthis bir sekilde bayraklastiriyor:

Her vuslata mehtap olmus beldeye bak!

Eyvah! Yaliyor ufkunu bir kanli safak

Sabret Kudus'um silmek icin gozyasini

Elbet bir Omer bir SalÂhaddin cikacak.
__________________