Hz. Cabir r.a.’dan gelen bir rivayete gore, Rasulullah s.a.v. bir zaman yiyecek bir şey bulamadığından birkac gun ac kalmış, bu durum kendisine pek zor gelmişti. Bir yiyecek bulma umidiyle eşlerinin hanelerini dolaşmış, fakat hicbirinin yanında yiyecek bir şey bulamamıştı. Nihayet kızı Fatıma’ya gidip: “Kızım, sende yiyebileceğim bir şey var mı? Cok acıktım.” dedi. Fatıma r.a. boynunu bukerek: “Sana canım feda olsun babacığım. Bende de yiyecek bir şey yok!” dedi.

Rasulullah s.a.v. onun yanından ayrıldıktan sonra komşu bir kadın Hz. Fatıma’ya iki ekmek ile bir parca et gonderdi. Fatıma r.a. onları bir tencereye koyup bekletti. “Vallahi ben bunu Rasulullah icin kendime ve cocuklarıma tercih ederim” diyerek oğullarından birini Allah Rasulu’nu cağırmaya gonderdi. Rasulullah donup gelince Hz. Fatıma babasına:

-Canım sana feda olsun. Allah bize bir şey gonderdi, ben de onu sana bıraktım, dedi.

Rasulullah da:

“Getir kızım, buyurdu.

Hz. Fatıma tencereyi getirip kapağı acınca icinin et ve ekmekle dolu olduğunu gordu. Şaşırıp kaldı, bunun Allah tarafından bir bereket olduğunu anladı. Allah’a hamdederek Rasulu’ne salavat getirdi. Yemek tenceresini babası Rasulullah s.a.v.’in onune koydu. O da yemeğin halini gorunce Allah’a hamdetti ve:

-Kızım bu sana nereden geldi? dedi.

Fatıma r.a. ise: “O Allah tarafındandır, şuphesiz Allah dilediği kimseyi hesapsız olarak rızıklandırır” (Âli İmran, 37) ayetini okudu.

Peygamber s.a.v. Allah’a hamdederek dedi ki: “Seni İsrail oğullarının en ustun kadını (Hz. Meryem) benzeri yaratan Allah’a hamdolsun, ey kızım! Cunku o da Allah kendisine bir rızık gonderdiği zaman, bunun nereden geldiği sorulunca: O Allah tarafındandır, şuphesiz Allah dilediği kimseyi hesapsız olarak rızıklandırır, derdi.”

Sonra Rasulullah s.a.v., yemeğe cağırması icin Hz. Ali’ye birini gonderdi. Ardından Allah Rasulu o yemekten yedi. Ali, Fatıma, Hasan Huseyin ve Peygamber eşleri ve butun ehl-i beyti doyuncaya kadar yediler. Hz. Fatıma der ki: “Kap dolusu yemek hÂl olduğu gibi duruyordu! Ben o artan yemeği komşulara da dağıttım. Allah o yemeğe tukenmez bir bereket ve bol hayır vermişti.”

İbn Kesîr, Tefsiru’l-Kur’ani’l-Azîm (Riyad 1997), 2/36.
__________________