Vehb b. Munebbih’ten rivayet edilmiştir, diyor ki:

- “İsrailoğullarının abidlerinden biri vardı ki, nehrin kenarındaki ibadethanesinde ibadet ederdi. Yakınında bir elbise tamir ve temizleyicisi vardı. Belinde para kemeri bulunan bir atlı gelip, kemerini ve elbisesini cıkarır. Nehirde elbisesini yıkar. Elbisesini giyer, fakat para kemerini orda unutup gider.

O gittikten sonra bir avcı gelip serpme ile balık avlamaya başlar. Para kemerini goren balıkcı onu alır, cekip gider. Sonra atlı gelir, para kemerini orda bulamaz. Elbise temizleyiciye:

“Para kemerimi burada unuttum” der. Adam:

“Ben onu gormedim” diye cevap verir.

Bu cevaba kızan atlı kılıcını cekip elbise temizleyiciyi oldurur.

Abid bu hali gorunce, az kalsın fitneye kapılcaktı. Kendisini toplarlayan abid, Cenabı Hakk’a şoyle niyazda bulunur:

“Ey Yuce Allah’ım! Para kemerini balıkcı alır, elbise temizleyici oldurur.” Gece olup uyuduğu vakit, Allahu Teala abide ruyasında şoyle buyurur:

“Ey abid ve salih kulum, fitneye kapılma Rabbinin ilmine mudahele etme. Şunu iyi bil ki, o atlı, balıkcının babasını oldurup malını almıştı. Para kemeri onun babasının malındandır. Elbise temizleyicisine gelince, onun sevap sahifeleri dopdolu idi. Ancak o sahifelerde gunah vardı. Atlının amel defteri gunahlarla dolu idi. Sevap hanesinde tek bir sevaptan başka bir şey yoktu. O elbise temizleyicisini oldurduğu vakit, onun amel defterindeki bir tek gunah silindi, atlının amel defterindeki sevab da silindi. Senin Rabbin dilediğini yapar, istediği şekilde hukmeder.”
__________________