VEYSEL KARANİ VE ANNEYE İTAAT

Veysel Karani, aşkı Resulullah ile yanıp tutuşmuştur. Tek emeli, biricik gayesi Resulullah'ın mubarek cemalini gormekti. Bu aşk ile gunler gelip geciyordu.
bir gun annesine:
-Anneciğim! Eğer musaade edersen gidip sevgili Peygamberimizin mubarek yuzunu goreyim. Gidip Medine'de ziyaret edeyim, dedi.
Veysel Karani'nin anası uzun uzun duşundu.
Sonra:
-Bir şartla izin veririm. Resulullah'ı hane-i saadetlerinde (mubarek evinde) ziyaret edeceksin. Başka yerde değil, dedi.
Aşık-ı Resul olan Veysel Karani anam izin verdi diye sevinc icinde Medine yoluna duştu. Gunlerce yolculuktan sonra Medine'ye ulaştı. Peygamberimizin evini sordu. Gosterdiler. Hane-i Saadetin kapısını caldı. İceriden Hz. Aişe validemiz:
-Kim o? diye seslendi. Veysel Karani:
-Benim, ben, Veysel, Yemen'in Karan koyunden geldim. Resulullahı ziyaret icin geldim dedi. Hz. Aişe validemiz:
Resulu Ekrem mescide gitti. Hemen oracıkta gorebilirsin dedi. Veysel Karani:
-Ah! dedi. Gidemem, anamın izni buraya kadar dedi.
Hz. Aişe (R.A.) validemiz:
-Ey Allah'ın kulu! Kimsin sen? dedi. Veysel:
-Adım Veysel'dir. Yemen'in Karan Koyundenim. Cobanlık yaparım. Sevgili Efendimizi ziyaret icin buraya kadar anacığımdan izin almıştım. Demek ki gormek nasip değilmiş diyerek gerisin geriye dondu.
Resulullah, mescidden donduklerinde:
-Ya Aişe! Buraya Uveys (veysel) mi geldi?
Onun beni bu dunyada gormesi nasip olmayacak. Allah onu imtihan ediyor. Annesine olan itaatının derecesini olcuyor, dedi.
Veysel Karani anasına geldi, olanları derin bir ah cekerek anlattı. Uzuntu ve kederinden sararıp solmuştu. Anası:
-Uzulme oğlum, uzulme dedi. Sen beni memnun ettin ya, Allah'da seni memnun edecek. Sevgili Efendimizi obur dunyada goreceksin dedi.
__________________