BESMELE’YE HURMETİN MUKÂFATI

Bişr-i HÂfî bir gun sarhoş olarak evine donerken yolda ustunde Besmele yazılı bir kağıt buldu. İci sızlayıp yerden aldı. Opup, camurlarını silerek, temizledikten sonra, guzel kokular surup, evinin duvarına astı.

O gece Âlim ve velî bir zÂta, ruyada; “Git Bişr'e soyle! ismimi temizlediğin gibi seni temizledim. İsmimi buyuk tuttuğun gibi, seni buyulturum. İsmimi guzel kokulu yaptığın gibi, seni guzel ederim. İzzetime yemin ederim ki, senin ismini dunyÂda ve Âhirette temiz ve guzel eylerim.” dendi. Bu ruya uc defa tekrar etti.

O zÂt sabah Bişr-i HÂfî'yi arayıp meyhanede buldu. Muhim haberim var diye icerden cağırdı. Bişr geldiğinde; “Kimden haber vereceksin?” dedi. “Sana Allahu TeÂlÂ’dan haber vereceğim.” deyince, ağlamaya başladı. “Bana kızıyor mu, şiddetli azap mı yapacak?” dedi. Ruyayı dinleyince arkadaşlarına; “Ey arkadaşlarım! Beni cağırdılar, bundan sonra bir daha beni buralarda goremeyeceksiniz.” dedi. O zÂtın yanında hemen tovbe etti.

Bu anda ayağında ayakkabı bulunmadığı icin, hic ayakkabı giymedi. Yalınayak gezdiği icin Hafi lÂkÂbı ile anıldı. Sebebini soranlara, “Allahu TeÂlÂ’ya tovbe, ettiğim, gunÂh işlememeye soz verdiğim zaman yalın ayaktım. O zaman giymediğim ayakkabıyı şimdi giymeye haya ederim.” derdi.
__________________