ALABİLİRSEN AL


Hacı Bayram-ı Velî'nin doğduğu Zulfadl (Sol-Fasol) koyunden bir genc askere cağrılmıştı. Yetim olan bu temiz genc, babasından kalma birkac altınını, annesinden kalan hÂtıra bilezik ve kupleri emÂnet edecek bir kimse bulamadı. Hepsini kucuk bir cekmeceye koyup, Hacı Bayram-ı Velî'nin turbesine getirdi. Turbeyi ziyÂret edip;
"Y hazret-i Hacı Bayram-ı Velî! Beni vatanî vazifemi yapmak icin cağırdılar. Annemden ve babamdan kalma şu hÂtıraları emÂnet edecek bir kimse bulamadım. Bu kucuk cekmeceyi zÂtı Âlinize emÂnet bırakıyorum. Eğer askerden donersem, gelir alırım. ŞÃ‚yet donemezsem, istediğiniz bir kimseye verebilirsiniz!" diye munÂcaat etti.
Sonra cekmeceyi sandukanın kenarına koyarak ayrıldı.
Aradan yıllar gecti. Gencin askerliği bitti ve emÂnetini almak uzere Hacı Bayram-ı Velî'ye geldi. ZiyÂretini yapıktan sonra, cekmeceyi koyduğu yerde buldu. Hic dokunulmamıştı.
Orada turbeyi bekleyen turbedÂra;
"Bu cekmece benimdir. Askere gitmeden once emÂnet bırakmıştım. Şimdi alıyorum." dedi.
TurbedÂr;
"Tabi, alabilirsen al. Cunku ben, bir defÂsında bu cekmecenin yerini değiştirmek istedim. Fakat butun uğraşmalarıma rağmen yerinden bile oynatamadım. Bunda bir hikmet olduğunu duşunerek, bir daha elimi bile surmedim."

Genc, cekmecenin yanına gelip, Hacı Bayram-ı Velî'ye teşekkur etti ve emÂnetini alarak koyune dondu.
__________________